VİSAL (Töre serisi)

Tanıtım

Selam töre serisi artık bilmem kaç oldu bilmiyorum. Yeni konusu ve zeminiyle birlikte yeni kitabımız hayırlı olsun :)

Yorum yapıp düşüncelerinizi belirtirseniz sevinirim.

***

"Diyar."neşeli sesimle telefona sarıldığımda heyecanla konuştum. "Nerede kaldın kendi düğününe geç kalan damat olarak sana çok gülecekler."dalga geçen ses tonuma nazaran tek kelime etmemişti. "Diyar?"

"Avzem ben gelmeyeceğim."dediğinde gür bir kahkaha attım.

"Beni korkutma da çık artık ortaya Diyar bak sinirlenmeye başlıyorum!"derin bir nefes aldığında ruhsuz sesiyle konuştu.

"Ben havalimanındayım Avzem gidiyorum."kaşlarım çatılırken zorla yutkundum.

"Ne demek gidiyorum beni bırakıp gidemezsin!"sesim sonlara doğru yükselirken tekrar konuştu.

"Bilmediğin şeyler var Avzem gidiyorum senden gerçekten özür dilerim."gözlerim dolup taşarken yaşlar bir bir damlamaya başlamıştı.

"Sa-saçmalama."diye mırıldandım ama o çoktan telefonu yüzüme kapatmıştı. Düğün alayının aşağıya geldiğinin gürültüsü bütün avluyu doldururken annem girmişti odadan içeriye benim ağlamaktan bertaraf olan yüzümü gördüğünde dehşete düştü.

"Kızım ne oldu sana?"diye telaşla konuştuğunda onu kapının önünden çekip ilerledim ve odadan çıktım babamın bağırışını duyduğumda ufak adımlarla ilerledim.

"Eee hayde düğün alayı geldi benim güzeller güzeli kızım babasını gülbaharı nerede?"terasa çıktığımda babam neşeyle döndü bana bakışları yüzümde gezinirken bir terslik olduğunu anlamıştı. Yanıma geldiğinde dizlerimin üzerine düştün bütün akrabaların bakışları bize döndüğünde ağlarken konuştu.

"Gitti baba beni bırakıp gitti."herkesin ayıplar bakışları birbirlerine dönüp yaptıkları dedikodular etraftaki uğultular başımı döndürürken yaşadığım rezilliğin ve kırılan onurumla birlikte aşkımı da kaybettiğimi hissettim bütün bunlar bana ağır gelirken bilincimi karanlığa teslim ettim.

Saatler sonra gözlerimi araladığımda annem başımda durmuş ağlarken saçlarımı okşuyordu. Anlıma bir öpücük kondurduğunda bütün bunların rüya olmasını dilemiştim ama kapının üzerinde asılan gelinlik bana her şey gerçek diye haykırıyordu.

Annemin kucağından başımı kaldırıp koşturarak odadan çıktığımda babamın aşiret büyüklerini toplamış bir şeyler konuştuğunu gördüm. Adım adım onlara doğru yaklaşırken babamın sözleriyle bir kez daha incindim.

"Ben Zilan aşiretinin ağası Azad ağa! Kızımın yaşadığı bu rezilliği de onun onurunu da kurtaracağım ve bunu sadece bir hafta içinde yapacağım kızım Avzem Zilan'ı bir hafta içinde evlendireceğim."diyen babam ile gözyaşlarım bir kez daha süzüldü yanaklarımdan.

Düğün günümde tam bu avluda terk etmişti beni Diyar Miran. Tek bir açıklama bile yapmadan sadece özürler dileyerek gelmeyeceğini söylemişti telefonun diğer ucundan. Bunu söylemek için karşıma çıkmaya bile cesareti yoktu beni gelinliğimle düğün alayının ortasında o avluda terk ederek gururumu ayaklar altına almıştı sadece benim değil bütün Zilan aşiretinin de gururunu.

***

Tanıtım böyleyse kitap nasıldır acep?? Bir diyeceğiniz var mıdır şimdiden deyin çünkü uzun bir yolculuğa çıkıyoruz :D