VİSAL (Töre serisi)

UMUT KIRINTISI

Selam, gençler nassınız iyisiniz inşallah ben çok iyiyim. Neyse uzun lafın gısası hayde bölüme okuyun da yorum edin bak o kadar uğraşıyorum :D

İşin dalgasını bırakalım da oy ve yorum yapmayı unutmayın.

***

Pekala sanırım sabahları benim boğazıma yumru gibi oturmaya niyet etmiş tek andı. Evleneceğimi biliyordum ama dört günün sonunda olur diye düşünmüştüm hemen yarın evleneceğimi düşünmemiştim. Nefesimin kesildiğini hissettim müsaade isteyip alelacele sandalyeden kalktığımda koşturarak lavaboya girdim ve kapıyı kilitledim.

Lavabonun kenarlarına tutunduğumda derin nefesler aldım ve musluğu açıp soğuk suyu gelişine yüzüme çarptım. Daha birkaç gün önce sevdiğim adamın karısı olacağımın hayaliyle yanıp tutuşurken şimdi bambaşka bir adamın karısı olup onun koynuna girecektim. Diyarı aklımdan atacağım diye Dildarla evlenecektim ben nasıl böyle bir hata yapardım. Ah benim akılsız kafam iş anca ciddiye bindiğinde mi ayıldın aptal Avzem!

Ben bir başkasının karısı olmaya hazır değilim ben kendimi Diyar için hazırlamış kendimi ona alıştırmışken şimdi bir anda hiç tanımadığım bir adamın koynuna asla giremezdim. Hayır ben yapamam annemle konuşmam gerek buna bir dur denmeli ben evlenmek istemiyorum ben evde kalmak istiyorum ailemin yanında olmak istiyorum.

Derin nefesler alırken banyoda yere çöktüm ve kafamı kendime çektiğim bacaklarıma yaslayıp telaşla düşünmeye başladım bir yandan da gözlerimden damla damla akan yaşlara engel olamıyordum. Hayatımın hatasını yapmıştım ben Diyara kızgındım onu unutacağım diye hırsımla her şeye umursamazca evet dedim.

Hızlıca banyodan çıktığımda lavabonun kapısında annemle karşılaşmıştım muhtemelen kahvaltısını etmiş ellerini yıkamaya gelmişti. "Kuzum?"dediğinde hızla ona sarıldım oda kollarını bana sardığında usulca ağladım. "Annem ne oldu?"dediğinde kendimi geri çekip burnumu çektim ve direk lafa girdim.

"Anne ben evlenmek istemiyorum."kaşları şaşkınca kalktı. "Anne ben Diyara öfkeliydim bir anda gelsinler dedim anne ben bir başkası olursa Diyarı unuturum sandım ama asla unutamam anne ne olur babamı durdur bir şey demesin onlara iptal etsin ne olu?"annemin kaşları çatıldığında beni omuzlarımdan tutup sertçe sarstı.

"Sen ne dediğinin farkında mısın?"diye beni azarladığında tekrar bağırdı. "Herkes seni istemeye geldiklerini bilir sen kendini tekrar mı rezil edeceksin? Onlarda giderse ne olur biliyor musun? Seni kusurlu bellerler daha da kimse istemez seni başımıza mı kalacaksın? Artık olan oldu söylenen söylendi sözler verildi daha evvel aklın neredeydi!"beni hafifçe ittiğinde tam konuşacaktım ki annem benden önce davrandı. "Sakın! Git odana orada ağlıyor musun ne yapıyorsan yap ama o odadan çeneni sıkıca kapalı çık benim asabımı bozma seni bizi herkese rezil et diye mi doğurdum!"

"Ama anne-"

"Kes daha fazla duymak istemiyorum cinlerimi tepeme çıkarttın dön git odana! Gelinlikçiye gideceğim gelecek misin?"dediğinde umursamazca omuz silktim. "İyi ben gider sana bir tane seçerim şimdi dön git odana çıkma oradan."gözlerim sinirle dolarken dudaklarımı ısırdım.

"Peki anne öyle olsun bir daha sizi rezil etmem merak etme o kadar yakınınızda olmayacağım çünkü."hırsla yanından ayrılıp odama yürüdüm odama girdiğimde kapıyı çarpıp kilitledim ve sırtımı kapıya yasladım. Bunların hepsi Diyar yüzünden oluyordu o beni bırakıp gitmeseydi şuan bunları yaşıyor olmayacaktım.

Dizlerim beni taşımazken daha fazla ayakta dikilemedim ve dizlerimin üzerine düştüm. Odamın içinde usulca ağlarken kendi küçük dünyama baktım belki de burada ki son gecemdi bir daha asla bu odada kalamayacaktım.