VİSAL (Töre serisi)

DUL LEKESİ

Selaammm bugün beklediğim çok güzel şeyler var inşallah beklediğim gibi olur o zaman havalara uçarım yoksa büyük hayal kırıklığına uğrarım :)

Yani çok emek verdiğim bir şey o yüzden hayal kırıklığım böyle aylarca süren bir depresyona döner idsfşlssa neyse siz varsınız artık sizinle atlatırım ama inşallah her şey yolunda gider.

Sizleri çok seviyorum umarım bölümü beğenirsiniz bölümleri artık uzun tutmaya çalışıyorum.

Lütfen yorum yapın.

***

Kimi dalgalı denizleri sever, kimisi sakin suları. Ben fırtına sevdalısıyım. Fırtına sevdalısı bir adama sevdalıyım Diyar Mirana sevdalıyım. Sevdamı en çok hak eden adama sevdalıyım. Saatlerdir kafam onun omzunda uyuyordum henüz yeni uyanmıştım ama ona belli etmiyordum hiç durmadan bıkmadan sevip okşadığı saçlarımı çok seviyordum ve okşamaya devam etsin istiyordum. Belki de bunca saat omzu uyuşmuş olmalıydı sanırım biraz bencillik ediyordum ama eğer umurunda olsaydı beni kaldırırdı öyle değil?

En sonunda kafamı omzundan kaldırdığımda bana bakıp gülümsemişti bakışlarımızı uyuyan küçük kıza çevirdiğimizde onun hala uyuduğunu fark ettik. Bu akşam Diyarın ailesi beni istemeye geleceklerdi Diyarın eve gidip onlarla konuşması gerekiyordu benim de eve gidip hazırlanmam gerekiyordu ama küçük kızı tek başına bırakmak istemiyorduk. Abim çoktan eve dönmüştü eminim Diyar da buna bir çözüm bulacaktı.

"Küçük kızı tek mi bırakacağız?"diye mırıldandım.

"Yo Yamanı çağırdım o bir bakıcı ayarlayacak küçük kızla ilgilenmesi için muhtemelen konaktan birini getirir onlar gelince çıkarız tamam mı?"kafamı hafifçe salladığımda guruldamaya başlayan midemle dudağımı ısırdım. Mide mide değil aslandı sanki bu ne biçim kükreme rezil ettin beni inşallah Diyar duymamıştır diyeceğim ama duyulmayacak gibi değildi. Diyar ile bakıştığımızda gülmemek için kendini zor tutuyordu bana döndüğünde ayaklandı.

"Tamam gidip yemek alayım o zaman ben."deyip odadan çıktığında arkasından bakmakla yetinmiştim resmen rezil olmuştum. Aman neyse evlenmeyecek miyiz sonuçta benim her türlü rezilliğime baştan şahit olsun da sonra benden kaçmasın. Önceden onun yanında yaptıklarımdan utanmıyordum sanırım önceden ara ara aynı evde kaldığımız için alışmıştım aramıza giren kısa bir aradan sonra böyle olmuştu sanırım.

Keşke üniversite zamanımıza dönebilseydik o zamanlar Diyarın işleri olmadığında çoğu zaman aynı evi paylaşırdık. Gerçi çoğu zaman Diyar eve komşulara görünmeden gizlice girerdi ama olsun bu küçük bir eziyetti sadece. Karşı komşum olan teyzeyi annem tembihlediği için eve gizlice girmek zorunda olurdu yoksa karşıdaki teyze her şeyimi annemi ispiyonlardı şansımız vardı ki hiçbir zaman yakalanmamıştık.

Elimi çeneme yaslayıp kızı izlerken ne kadar da tatlı olduğunu fark ettim. Yüzündeki ve vücudundaki daha bir sürü yara olmasaydı bütün güzelliği tamamen ortaya çıkardı. Acaba bu kızın sonu ne olacaktı? Buradan yetimhaneye mi gidecekti? Ama onun güzelce bakılması gerekiyordu yetimhanede onca çocuğun içinde güzelce bakılamazdı ki bir sürü yarası vardı. Bütün bunları düşünürken Diyar elindeki iki sandviç ile odaya girmişti birini bana verdiğinde diğerini kendi yerken oturmuştu.

Ekmeğimden bir ısırık aldığımda konuştum. "Yamanla konuştun mu ne zaman gelecek annem paralayacak beni dünde eve gitmedim açıklayamadım da."diye sızlandım.

"Mirto açıklamıştır başına ekşimez."

"Haklısın abimi çoktan sıkıştırmıştır."

"Bende bir an önce gidip önden bir konuşmak istiyorum bizimkilerle."