" jin "
cheonggyecheon ကို ရောက်တော့
ကားနောက်ခန်းထဲမှ jung kook က သူ့ကို လည်ပြန်ကြည့်ကာ ခေါ်သည် ။
သူ,ရှိနေမှန်းတော့ သတိရသေးသားပဲ ။
jo jo နဲ့တစ်လမ်းလုံး အိစိ အိစိ စကားလုံးတွေ
ပြောပြီး ကျီစယ်ရယ်မောနေကြတာ မြင်ပြင်းကပ်စရာ။
ဒီအနေအထားက ဘာကို ဦးတည်နေသလဲ
မရိပ်မိလောက်တဲ့အထိ သူ ,မတုံးဘူး ။
" ရောက်ပြီလေ .. ဆင်းရအောင် "
" မဆင်းချင်ဘူး "
" ဘာလို့လဲ "
" မဆင်းချင်လို့ "
" အေး .. ဘာလို့ မဆင်းချင်တာလဲ ပြော "
" မဆင်းချင်လို့ မဆင်းချင်တာ "
" ကျစ် ! "
စိတ်မရှည်တော့တဲ့ ရုပ်ဖြင့် စုတ်သပ်တော့
အရွဲ့တိုက်ချင်စိတ်က ထပ်ဆင့်တိုးလာသည် ။
" ငါ့ကို အဲ့လိုအခွက်နဲ့ လာမကြည့်နဲ့ kook ..
ဒီကိုလာမယ်ဆိုတုန်းက ငါ့ သဘောဆန္ဒကို
မင်း မေးကြည့်ခဲ့လား "
seok jin ကြောင့် jung kook စိတ်ရှုပ်
လာရတော့အမှန် ။
ဒီကို သွားမဲ့အကြောင်း ပြောနေတုန်းက
ကြားနေတာပဲကို ။ မလိုက်ချင် တစ်ခါထဲ
ငြင်းပါ့လား ။ တစ်လမ်းလုံး ငြိမ်နေပြီး
အခု ရောက်လာခါမှဘာတွေ ဂျစ်နေတာလဲ ။
" ပြောလေ "
" အေးပါ .. ငါ မမေးမိဘူး .. မေးစရာမလိုဘူး
ထင်လို့ .. ဒါပေမဲ့ကွာ .. အခုတော့ ရောက်လာခဲ့ပြီပဲဟာ .. မဂျစ်ပါနဲ့တော့ကွာ ..
နော် "
မကြည့် ။ လူကို လုံး၀မှ မကြည့်တော့ဘဲ
ပါးတစ်ဖက်ကို တွန့်ကာ တစ်ဖက်ကို
လှည့်သွားပြန်သည် ။
သူသာ မြင်အောင် ကြည့်တတ်ခဲ့မယ်ဆိုရင်
အဲ့ဒီ့အမူအရာအပြင် ၀မ်းနည်းမှုကြောင့်
လှိုက်တက်နေတဲ့ ရင်အစုံနဲ့ ကြေကွဲရိပ်
သမ်းနေတဲ့ မျက်၀န်းစိုစိုတွေကို မြင်ရပါ
လိမ့်မည် ။ ဒါပေမဲ့ သူ , မမြင်နိုင်ခဲ့ပါ ။
" လာပါ jin ရာ "
ကားထဲကနေ အမြန်ထွက်ပြီး ၊ ကားနောက်ခန်းထဲ
ခေါင်းလျှို၀င်ကာ လက်မောင်းရင်းကနေ
အတင်းဆွဲခေါ်တော့မှ
