ဘားတစ်ခုတွင် သီချင်းသံများ ၊ အရက်သောက်နေ
သော စားပွဲဝိုင်းများဖြင့် ပြည့်နေသည်။ထိုလူများကြားတွင် ညီစေမင်းသည် အရက်ကို တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် လက်မှမချစတမ်း သောက်နေမိသည်။အနားတွင် 'ဘယ်သူတွေရှိသလဲ' ဟုဂရုမစိုက်နိုင်ဘဲ အမှောက်သောက်ပစ်နေသည်။
ဘားထဲသို့ နောက်ထပ်လူငယ်တစ်ယောက် ဝင်လာပြီး သူ့ကိုမြင်သည်နှင့် တန်းတန်းမတ်မတ် လျှောက်လာသည်။လက်တွင်ကိုင်ထားသော အရက်ခွက်ကို ဆွဲလုပြီး တစ်ကျိုက်တည်း မော့သောက်ပစ်လိုက်သည်။
"မင်းဘယ်သူလဲ။ဒါဘာလုပ်တာလဲ။"
"ကျွန်တော့်ကို သေချာကြည့်ပါဦး။ဘယ်သူလဲဆိုတာ။"
"လမင်း...လမင်းညီညီ ဒီကိုဘယ်လိုလုပ်။"
"ဘာတွေထူးဆန်းလုပ်နေတာလဲ။ကိုညီစေက ဒီကို တစ်လ တစ်ခေါက်အမြဲလာတယ်။ကျွန်တော်လည်း တစ်ခါတလေပေါ့။"
စကားဆက်မပြောဘဲ အရက်ဆက်သောက်နေသော ညီစေမင်းကို လမင်းညီညီ ထိုင်ကြည့်နေသည်။ထို့နောက် မပြောမဆိုဘဲ အရက်ခွက်ကို ထပ်လုပြီး
ယူသောက်ပစ်လိုက်သည်။ညီစေမင်း ကလည်း ခွက်ကို ပြန်လုသည်။ပြီးနောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်ကြသည်။
"အရူးကောင်"
"ဘယ်သူ့ကိုပြောတာလဲ။"
"မင်းကိုပြောတာ ငါတို့စီအီးအိုရဲ့ညီ ၊ နေမင်းကိုကိုရဲ့ ညီ လမင်းညီညီ ဆိုတဲ့ မင်းကိုပြောတာ။"
လမင်းညီညီ ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မိသည်။အရက်လည်း မူးနေသေး ၊ စွာလည်းစွာနေသော ညီစေမင်းကိုအသည်းယား နေသည်။
"သေချာနေပြီ။ကိုညီ ခင်ဗျားလေးကို ကျွန်တော်
အမြန် သိမ်းပိုက်မှဖြစ်တော့မယ်။ဘယ်သူ့ဆီမှ အပါမခံနိုင်ဘူး။"
ထိုစကားကို ညီစေမင်း မကြားနိုင်တော့ပါ။ညီစေမင်း
၏ မူးနေသော ခန္ဓာကိုယ်ကိုဆွဲမပြီး လမင်းညီညီ ဆွဲခေါ်ရာသို့ ပါသွားလေသည်။
YOU ARE READING
ကိုယ့်ရဲ့အရာရာ
Ficción Generalမင်းအရှုံးပေးတော့မလို့လား...အချစ်ကိုအချစ်လို့ပဲမြင်လိုက်ကြရအောင်...မင်းမရှိရင်ငါမနေတတ်တော့ဘူး...ငါ့ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့...မင်းကြောက်ရင်ငါ့လက်ကိုတွဲထား ..လကလေး ကိုကို့ဆီလာခဲ့ပါ... နေမင်းက...
