UNUTULMAK HİÇ HESAPTA YOKTU - BELA SERİSİ II *FİNAL

BÖLÜM 6 - ATEŞLER İÇİNDE

ve bölüm :)

UFUK
Bir kadın sevdim. Cesurdu, o kadar cesurdu ki, ben onun gözlerinin içine bile bakmaya korkarken o karşıma geçmiş, ellerini beline koyarak, “Seviyorum lan ben seni!” deyip, ardından da dudaklarıma yapışmıştı. Sonra mı, tüm ilk adımlara imzasını atmıştı. Evlenme teklifini bile o yapmıştı. Çünkü ben hala o muhteşem kadının beni sevdiğine inanamıyordum. Kendime bir türlü yakıştıramıyordum. Neden mi? Dediğim gibi, o kadın olağanüstüydü, peri masalı prensesi değildi ama destanlarda anlatılan o cesur savaşçılarından biriydi. Korkusuzdu ve söz konusu ailesi olunca bir o kadar da korkaktı. Ben mi? Ben bu aile için canımı verirdim. O gözlerinden aldım cesaretimi, onun elleriyle ayakta durmayı öğrendim. Onun bana verdikleriyle, vermeyi; benden aldıklarını ise nasıl yüreğinde sakladığını görerek aşkı, sevginin her halini yaşadım.
İki koca yürekli ama bir o kadar birbirinden zıt oğlum oldu ve talihsizliğin, kadersizliğin içinde doğan kızım... Bizim meleğimiz... Ben kızımın kahramanı olamadım, bu çok ağırdı. Ben kızımın ilk aşkı olamadım, bu çok acıydı. Ben kızımda ilk kez acıyı yaşadım. İliğime kadar ağrıyor her yanım. Onu nasıl kazanırım, nasıl başarırım, neyi ne kadar telafi edebilirim bilmiyorum, ama bildiğim tek şey, yaşı kaç olursa olsun o bizim büyümeyen yanımız, küçük bebeğimiz’ olarak kalacaktı. Bizim yanımızda büyümedi, o yüzden sanırım hiçbirimizin gözünde de büyüyemeyecekti.
Şimdi bir savaşım var. Bu sefer cesur olan ben olmalıyım ve kızımı kazanmalı, ona sevgimi göstermeliyim. Hayatımdaki ilk kadına kendimi sevdirip, ‘seni seviyorum’u dedirten adamım ben, eminim hayatıma yeni giren ikinci kadına da bunu yapabilirim. Artık korkak değilim üstelik, aşkla kazanılmış, sevgiyle güçlendirilmiş bir özgüvenim var. Ve başaracağım, kızımın kalbinde sevgimi büyüteceğim...

-*-

Taner eli karnında sağa sola giderken annesi ile babası onu gülerek izliyorlardı. “Hayır, ne yaptım da böyle bir şey yaptı bu kız, deli mi manyak mı ne?”
“Asılman hoşuna gitmemişse demek ki?” diye homurdandı babası.
“Evet oğlum aynen öyle, baban da az çektirmemişti bana ilk günler,” dedi adama bakıp gülerek.

Ufuk kahkaha attı ve kadını ensesinden tutup kendine çekerek dudaklarına tutkulu ama kısa bir öpücük bıraktı, “Aşk böyle bir şey. Tuzlu kahveyi de içirtir, koca acılı hamburgeri de bitirtir.”
Taner sinirle babasına baktı, “Birincisi önümde öpüşmeyi kesin lütfen. Siz benim gözümde tatlış dede ve babaannesiniz artık. İkincisi ben aşık maşık değilim. Ve son olarak... O koca hamburgeri de ayıp olmasın diye değil, erkekliğe bok sürdürmemek için yedim. Dava edeceğim onu, görür o.” Tekrar sancılanınca, yüzünü buruşturdu.

Annesi kıkırdadı, “Hayır, erkekliğe bok sürmemek için ağızdan aldın da, arkadan nasıl çıkaracaksın o sürdüğün boku, onu merak ediyorum.”
Taner sancıdan duramıyordu artık. Bu kızı eline geçirince eşek sudan gelinceye kadar öpecekti. Evet evet, güzel fikirdi. Acının üstüne tatlı iyi giderdi. Madem acıyı yedirdi, tatlıya da seve seve ikram edecekti.
“Öyle iğrenç şeyleri merak etme rica ediyorum Linda. İşine bak,” deyip lavaboya koşunca ikili kahkahalarla güldüler arkasından.

Adam karısını kollarına aldı, “Ne dersin? Sence olacak mı bu iş?”
“Bence deli gibi aşık, yoksa o karabiber acısına bile gelemez. Oğlumuzun ne hassas olduğunu bilmiyor musun?”
“Cıncık beyefendi. Bilmez miyim? Hiç anasına çekmemiş,” deyip kadının dudaklarına yaklaştığında kadın onu yakasından sertçe çekip dudaklarını ele geçirdi.
“Hep benden bekliyorsun Ufuk Karan.”
“Alıştıranlar utansın,” dedi ve kadını kucağına alıp, yukarı odalarına çıktılar.

***

“Ta-”
“Lan sen benim kız kardeşimi nasıl öpersin ha? Cevap ver!”
Tolga ofladı, iki saattir üç harfin dışına ilk kez çıkarak “Şimdi şö-“ demişti ki, yine önü kesilmişti.
“Sus lan! Bana cevap verme!” Sonra gözlerini kıstı, delirecekti. Nasıl yapardı bunu? O daha küçücük kızdı. “Adresini ver, kız kardeşim bir dakika bile duramaz yanında.”
“Adres-”
“Daha da konuşuyor beyefendi! Utanmaz. Adres ver dedim sana Tolga!”