17.02.2021
Trabzon'daydım.
Elimde bavulum etrafa meraklı bakışlar yolluyordum. Yeni bir yere gelmenin heyecanını yaşıyordum. Beklenmedik bir gelişti bu, heyecan arıyordum belki de.
Bavulumun sapını tutup yavaşça ilerlemeye başladım. Hem tavanlara asılan tabelalardan çıkışı bulmaya çalışıyor hem de etrafımı inceliyordum. Ailemsiz ikinci tek başıma yolculuğumdu bu.
İnsanlara baka baka, tabelaları okuya okuya çıkışa varmıştım. Önceden çağırdığım taksi kapıda bekliyordu. Yavaşça taksiye doğru ilerlediğim de taksici bana seslenmişti.
"Meva hanım siz misiniz?"
Başımı olumlu anlamda salladım ve bavulumu bagaja koyması için bavulumu taksiciye verdim.
Taksicisi abi benim bavulumu bagaja koyarken ben de çoktan yerime geçmiş; konumu açmıştım.
Metehan'ın askerlik yaptığı yere yakın bir yerde güzel bir otel bulmuş; geleceğim akşamı rezervasyonumu yaptırmıştım. Bu yer bana çok pahalıya paylasa da Metehandan önemli değildi.
Bakışlarımı arabanın içinden çekip dikkatimi dışarıya verdim. Akşam olmak üzereydi ve kalbim çok hızlı atıyordu. Eşyalarımı otele bıraktıktan sonra direkt Metehan'ı görmeye gidecektim. Yarını bekleyemezdim, beklesem de gözüme uyku girmezdi.
"Ne tarafa gidiyoruz hanım efendi?" Taksicinin yeni geldiğini şimdi fark ediyordum. Dalgınlığımdan dolayı ne yapacağıma karar veremesem de sonrada olayı idrak etmiş telefonumu açmış ve konumu göstermiştim.
"Bir saate oradayız."
Derin bir nefes aldım ve sıkıca gözlerimi kapadım.
Mırıldandım. Kendi sesimi duyamayacağım bir şekilde.
"Çok ama çok az kaldı."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NUMARA HATASI ❦ 𝑡𝑒𝑥𝑡𝑖𝑛𝑔
Подростковая литература[𝑇𝑎𝑚𝑎𝑚𝑙𝑎𝑛𝑑𝚤*] [14.09.21] "Bazı hatalar güzel nedenlere sebep olabilir." Sadece nefretimi kusmak için tekrardan ona yazmıştım, ona yazdığımı düşünerek başka birisine yazdığımı nereden bilebilirdim ki? Gerçek aşkı bulduğumu nereden anlayabi...
