BB (BaekYeol)

i

Metresi ile kendine göre gül gülistanlık bir ilişkisi varken mutluydu BaekHyun. Uzun zamandır belki de böyle huzurlu hissetmemiş olabilirdi çünkü her zaman bir araştırma üzerinde çalışıp aynı zamanda pastane işine ve ailesine zaman ayırmak zorunda kalıyordu.

Stresli bir işi yoktu. Hiçbir zaman stresli hissetmemişti ama yoğun tempo onu yoruyordu çoğu zaman. Şimdi ise biraz bile rahatladığı yerde, metresinin yanındaydı. Buradayken henüz fark etmese de günlük hayatta gülümsediğinden daha fazla gülümsüyordu, tabii içten bir gülümsemeden bahsediyoruz. Bodrumuna indiği anda rahatlarken buluyordu kendini. Çünkü orada rol yapmasını gerektiren bir şey yoktu. Orda bulunan ChanYeol, onun hakkındaki çoğu şeyi öğrendiği için ona karşı rol yapmasına da gerek kalmamıştı. Bu yüzden günlerin bir an önce gündüz bitip de gece olmasını istiyordu, hatta eşi sürekli uyusun da kendisi hep bodrumda olsun, istiyordu. İçini dökebileceği bir arkadaşı olmayalı çok uzun zaman olmuştu.

-İşte, bu yüzden öldürdüm o alçakları.

-Bana niye işkence çektirdin o zaman? Avuç içlerimi kestiğinde canımın ne kadar acıdığını ölçmüş olamazsın herhalde.

-Tamam, şuan sana artık zarar vermeyeceğimi sözlü olarak söylemiş olabilirim ama bir sonraki hedefime yine aynı şekilde davranacağım. Sadece senin yerin ayrıldı onlardan.

Yatakta karşılıklı bağdaş kurarak oturmuşlardı. Giyiniklerdi ve eğer bulundukları ortam normal bir oda olsaydı şuan iki arkadaş gibi konuşuyor gibi görünürlerdi. Bodrumda, demir parmaklıkların oluşturduğu bir kafeste olmasaydılar...

ChanYeol, duyduklarını sindirmekte zorluk yaşamamıştı çünkü çok uzun zamandır o kafesin içinde yaşıyordu ve karşısındaki adamın ona söylediği hiçbir söz onun şaşırmasına sebep olamazdı.

BaekHyun, karşısındaki gencin dolan gözlerini görünce kendi kucağında birleşmiş olan onun ellerini iki eliyle tutmuş ve bedenlerinin arasına çekmişti.

-Yerim ayrıldıysa bile buradan çıkarmayacaksın beni.

Derin bir nefes alıp kendini sakinleştirmeye çalıştı ChanYeol. Ellerinin kesilmesini ve yediği onlarca dayağın hesabını asla alamayacaktı. O dayakları yeme sebebini bile öğrenemeyecekti. Burada ölecekti.

-Kırsal bir alanda benimle yaşamak ister miydin? Kimliğini değiştirip benimle kaçar mıydın?

Dolan gözlerinin içindeki gözyaşları boşalmıştı ChanYeol'ün. O, sadece ölmek istiyordu. Tek isteği buydu.

Islak gözlerini ecelinin keskin gözlerine değdirip gülümsemişti karşısında normal biri varmış gibi. Hastalıklı bir şekilde gülümsüyordu aslında. Ama bunu ikisi de anlamıyordu.

-Ölmek istiyorum.

Fısıltıyla söylemişti çünkü sesli söyleyecek kadar cesareti henüz yoktu. Fırsatı olduğunda bile kendini öldürebileceğinden emin değildi. BB artık ona zarar vermiyordu, işkence çektirmiyordu diye kendiyle çelişmeye başlamıştı ChanYeol.

BaekHyun ise duyduklarına şaşırmamış olsa bile şansı olsa kırsal bir alanda yanlız başlarına yaşamak isterdi. Ne AeSook'u ne çocuklarını ne de istihbarattaki konumunu önemsemeden gitmek isterdi. Teknolojik hiçbir aletin olmadığı bir yerde yaşamak isterdi. Dış dünyanın yaptığı yolsuzluklar, masum vatandaşlara olan haksızlıklar, haberlerde sürekli çıkan suçsuz insanların ölümleri ve daha nicesini görmek istemiyordu. Görünce düşünmeden edemiyor ve bir an önce ölmeyi hak edene hak ettiği şekildeki ölümü vermek istiyordu.