The Lost Wings of Andra (COMPLETED)

CHAPTER 27

Nagising ako ng masaya at magaan kahit ilang oras lang ang naitulog ko dahil sa ginawa namin ni Greg. Namula ako nang maalala ang ginawa namin kagabi.

He made love to me until dawn. Kung hindi pa ako nagmakaawa na tumigil na baka aabot pa kami ng umaga.He was very active and energized kahit gabi na.

Matapos kong bumangon, naligo muna ako bago bumaba at nakita ko ang nakakkirot sa pusong tagpo na nakita ko sa buong buhay ko.

Seven was sitting on the counter while his dad was cooking some breakfast for us.

Walang saplot pang-itaas si Greg habang nakasuot ng apron at nagluluto ng sinangag at hotdog habang ang anak namin ay busy sa paglalaro ng kanyang legos.

Finally, Seven already has a Dad.

"Good morning!" masaya kong bati sa dalawa.

Una kong pinuntahan si Seven at hinalikan. Napalingon ako sa ama niyang nakasimangot at nakapamewang habang nakatingin sa amin. Nginuso niya ang labi sa akin at nagde-demand ng halik para sa umagang iyon.

Pinigil ko ang ngiting unti-unting namutawi sa labi ko dahil sa kakyutan ng hombreng ito.

"Akin? Asan?"

"Di ka kasali" pabiro kong irap sa kanya.

"That's not fair, love"

Patuloy siya sa pagmamaktol dahil sa hindi ko binigyan ng kiss pero tinawanan ko lang siya dahil naaliw ako sa kanya. He really looks like Seven when he do that, wala ngang duda. Mag-ama nga ang dalawa.

"What are you cooking, love?" malambing kong tanong sa kanya.

Umingos siya pero sinagot niya parin ako.

"You're favorite breakfast. Hotdogs, eggs, sinangag and pandesal"

Napangiti ako at nagliliparan ang mga paru-paru sa tiyan ko dahil sa sinabi niya. Noon kasi ako lang ang parati nagluluto. Madalas din siyang wala sa bahay noon at uuwi lang pag may babae o maglalaro ng mga droga sa katawan niya.

Pero ngayon siguro maniniwala na ako na he's a changed man. He do things nga hindi niya ginagawa sa akin kahit hindi ko sabihin. Well I never expected him to do such things pero hindi ko parin maiwasan mabigla dahil sa pabigla-bigla niyang pag-trato sa akin na para isa akong babasaging pinggan na hindi dapat pwedeng madungisan o mabasag.

After we had breakfast, Seven wants to go to the mall to watch some movies and play arcade. That is his only wish for his birthday. Ayaw niya ng malaking handaan, gusto niya simple lang para sa birthday niya at ni isa wala siyang pinabili sa akin na mamahaling laruan. Ang tanging request lang niya bago ang araw ng birthday niya ay pumunta sa mall, manonood ng sine at maglalaro.

Tomorrow would be the special day for Seven pero mas espesyal sa kanya ang araw na ito dahil pupunta siya ng mall kasama ako at ang ama niya. Hindi ko pa nasasabi sa kanya ang tungkol kay Greg at naghahanap pa ako ng magandang oras para sabihin sa kanya.

Hindi ko alam kong ano ang magiging reaksyon niya pag sinabi ko sa kanya pero kung ano man iyon, kailangan ko paring tanggapin iyon lahat dahil tinago ko sa kanya iyon. At kahit madami akong rason, hindi iyon magiging sapat para pagkaitan ko siya ng ama sa loob ng ilang taon.

He really deserves the truth.

When we got into the mall, una kaming pumunta sa sinehan para bumili ng ticket. Doctor Strange in the Multiverse of Madness ang pinanood namin dahil certified Marvel Fan ang anak ko at hindi ko alam na ganun din ang ama niya.

Halinhinan silang nagpapalitan ng salita tungkol sa palabas at ng mga character nito at ibinida ang mga laruan nilang koleksyon, lalong-lalo na si Seven. Tuwing may bagong movie ang Marvel, nagpapabili kaagad yan ng laruan o di kayay nag ipon niya ang ipambili. Greg was very patient and caring of our son, he treats him special and at the same time he niya tinuring na hindi pangkaraniwan ang anak namin. And as a moher I really appreciate it.

Tahimik nalang akong nakikinig sa kanila at nanood kahit nadi-distract ako sa dalawa.

Nang matapos, sumonod kaming pumunta sa arcade at naglaro. Hindi ako masyadong naglalaro kaya binantayan ko nalang ang dalawang nagpapatagisan ng galing sa mga larong nandito. Ako nalang iyong nagbibigay sa kanila ng token at komokolekta ng mga ticket na nakukuha nila o napapanalunan sa bawat game.

Tila may sariling mundo at dalawa at baliwala ang mg taong natutuwa silang tinitingnan dahil sino bang hindi makakpansin kay Gregory Dawson Macario? Kahit pareho kaming nakasuot ng facemask at naka cap pamilya para mas enjoy namin nag araw na ito ng walang halong ibang tao na gugulo nito.

Nang sumapit ang tanghalian. Greg treat us sa isang fast food chain kung saan naroon lahat ng paborito naming dalawa ni Seven. Hindi ko maiwasang maglaway nang sa malayo palang ay amoy na amoy ko na ang mabangong fried chicken.

Kanina pa ako nag-iisip ng ganitong ulam kanina sa loob ng sinehan, mabuti nalang parang nababasa ni Greg ang isip ko at dito niya napiling mananghalian.

Isa-isa kaming binigyan ng mga ulam at masayang pinagsisilbihan. Umusbong muli ang mga paru-paru ko sa tiyan at unti-unting uminit ang pisngi ko. Napakagat nalang ako ng labi para pigilan ang kilig na nararamdaman.

Nang mapansin niya iyon, nasa akin na ang buo niyang atensyon matapos pagsilbihan ni Seven na tahimik at maganang kumain.

"What's wrong, love? Are you okay?"

"Oo naman. Okay lang ako"

Umiwas ako ng tingin sa kanya pero hinawakan niya ang baba ko para matingnan ng maayos ang namumula kog mukha.

"Are you blushing? You seem flushed"

"No"Matigas kong tanggi kahit palakas ng palakas ang kabog ng dibdib ko.

"Come on, tell me. Hindi ako mapakali kung may tinatago kang sikreto sa akin."

"Wala nga! Ang kulit mo"

Malalim siyang nagbuntong hininga at binitawan ang baba ko bago pinadaan ang dila sa kanyang labi.

"Wala nga, ano kaba!"

"You know how important communication is, right? You seem spaced out kanina pa. Hindi lang kita makompronta kanina kasi busy kami ni Seven kanina. Now, care to tell me what's happening in your pretty head?"

Napagsinghap ako dahil pakiramdam kong hindi niya talaga ako tatantanan kung hindi ko sasabihin sa kanya ang iniisip ko. Kanina niya pa pala ako napapansin kaya mapipilitan talaga akong sabihin sa kanya ang napapansin ko sa kanya.

"Kasi, naninibago lang ako kasi you were different than before. I never thought that you could be this soft and gentle. It seems like you're out of character because I always see you as a rough person, tulad noon. Yun lang, hindi naman importante. Just forget it"

Matagal niya ang tinitigan bago niya kinuha ang kamay ko at marahang hinalikan na para akong isang prinsesa. Tila may kuryenteng dala ang mga labi niya at nagbigay sa akin ng short circuit dahilan ng pagwawala ng mga paru-paru ko sa tiyan.

"Wag mong sabihin na hindi importante ang sinabi mo. What you have said a while ago is really a big thing for me. Tandaan mo na mahalaga sa akin ang lahat ng iniisip mo and I would be glad kung sasabihin mo sa akin lahat iyon. Your opinions, perspectives and such, tell me baby. Tell me everything about you, tell me about you day, secrets and anything. It would be my pleasure to  listen to you without judgement"

"I'm sorry, nasanay lang siguro ako noon na hindi pinapakinggan ang opinyon ko o mga pananaw ko sa buhay" pinaglalaruan ko ang manok sa harapan ko.

"Its okay. Mula ngayon masanay kana kasi nandito na ako. Also masanay kana sa mga pagsisilbi ko sa'yo because I will treat you like a Queen until my last breathe" ngisi niya pa at sinabayan ng kindat.

Napangiti nalang ako sa ginawa niya. Well, mukhang sasanayin ko na ang sarili ko na hindi mabibigla sa kung ano mang gagawin niya. 

This is really the best version of Gregory Dawson Macario and I love it.