Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karanlık gece kalabalık sofraya sahipliği yaparken, Park ailesi gelen konukları karşılıyordu. Oğullarının doğum gününü aile dostlarıyla birlikte kutlayacak olmaları, onlar için büyük mutluluktu.
Kapıdan giren Jeon ailesini içeri buyur etmişler, ardından diğer misafirlere geçmişlerdi.
"Jungkook, hoşgeldin!" Park Jimin aile büyüklerini selamlamış, Jungkook ile birlikte arkadaşlarının olduluğu yere geçmişlerdi.
"Hoşbulduk hyung, doğum günün kutlu olsun."
"Teşekkürler, hep birlikte nice yaşlara."
Onlar kendi aralarında sohbet etmeye devam ederken, Jungkook gözlerini etrafta gezdirdi. Diğer Park ailesi henüz gelmemişti. Sıkıntıyla üzerine oturan takım elbisenin ceketini düzeltti. Artık büyümüşlerdi, herkesin işi ve kendi yaşantısı var olsa da hala kopmamaları mükemmeldi, gerçi bunda ailelerinin payı büyüktü.
Kapı yeniden çaldı, bu kez gelen Park ailesi olsa da içeriye yalnızca iki kişi girdi. Bay ve Bayan Park. Roseanne yoktu.
Onlar içeriye adımlarken derin bir nefes vererek diğerlerine döndü ve onu izleyen arkadaşlarını yeni farketti. "Jungkook, sana sesleniyoruz nereye daldın böyle?" Aslında herkes sorunun ne olduğunu bilse de, bilmemezlikten gelmeyi tercih ettiler. Jungkook bu konuda fazlasıyla katıydı.
"Hiç, bugün şirkette yoruldum biraz, dalmışım sadece. Siz ne diyordunuz?"
"Yarın kutlamayı Kakao Bar'da akşam yapmayı düşündüğümüzden bahsediyorduk, sakın bizi ekmeyi aklından bile geçirme."
O an Jungkook geçen gün Roseanne'nin söylediklerini anımsadı. Sadece gelip gelmeyeceğini sormuştu ancak aldığı cevap kocaman bir 'sanane' idi. Roseanne'nin tavırlarına anlam veremiyordu. Çoğunlukla Jungkook'a bakmıyor, baktığı zamanlarda da sanki bakmaya dahi tahammül edemediği biri gibi hissettiriyordu. Mecbur kalmadıkça konuşmuyor, Jungkook'un sohbet etme çabasına karşın kapıyı sert bir şekilde yüzüne kapatıyordu.
Kalbi hüzünle burkuldu.
Gelmeyecek miydi bugün? Neden gelmemişti?
Masaya geçtiklerinde sohbet eşliğinde yemeğe başladılar. Büyükler uzun zaman sonra çocuklarıyla birlikte yeniden birarada olmanın keyfini çıkarıyorlardı.
Neden sonra Park Jaemin, Jimin'in babası, masada gözlerini gezdirdi. Dikkatli bir adam olmasının yanı sıra, keskin zekalı bir adamdı. Gözleri masanın en sonundaki boş sandalyeye takıldı. Chaeyoung'un yokluğunu fark eden ikinci kişi oydu. Park Jaemin Chaeyoung'u kendi kızı gibi severdi. Meşgul bir adam olduğundan pek yakınlık kuramamıştı ama gördüğü zaman Chaeyoung ona daima halini hatrını sorardı.
