My Serein ( Completed )

Chapter 24 ( END )

කඳුළු සඟවා අහසක 

හිරුද නිවී යන සවසක

අඳුර පමණක් තුරුලු වන හදවත

වේදනාවෙන් ඉරි තලන මතකය

සනසාලන්නට

පැහැදිලි අහසින් වැටෙන

සුන්දරම මල් වැස්සට

වේදනා නිවාලන්නට

ඉඩ දෙන්න

හදවතට පිනි බිඳක් ඉසින්නට.........

අතීතයෙන් එක පාරට වර්තමානයට ඇවිත් වර්තමානයෙන් තමන්ගේ ජීවිතේට ඇවිත් ජීවිතෙන් හදවතේ ගැඹුරුම තැනක නොමැකෙනා මතකයක් ඉතිරි කරලා කඳුළු විතරක් උරුම කරලා ගිය ටේහියුන්ග්ගෙන් ජන්කුක්ට අවසානයේදි ලැබුණු තෑග්ග. එදා හන් ගඟ ඉවුරේ අඬලා අඬලා හෙම්බත් වෙලා ඉන්න වෙලාවේ අහම්බෙන් කමිස සාක්කුවේ තිබිලා අතට අහු වුණ පෙඟිලා ගිය පුංචි කඩදාසියක පැරණි අක්ෂරවලින් ලියවිලා තිබ්බ වචන කිහිපය. ඒ කවිය අවසාන මොහොතේ ටේහියුන්ග් ජන්කුක්ගේ කමිස සාක්කුවට දාන්න ඇති කියලා ජන්කුක් තේරුම් ගත්තත් ජන්කුක්ට ඒ ගැන මතකයක් තිබ්බේ නැහැ.

ජන්කුක් ඒ කවිය සහිත කඩදාසියත් කළු පාට රෝස මලක් රඳවපු මල් බඳුනට ළඟින්ම තිබ්බ පරණ අක්ෂර වලින් ලියවුණු කවි කොළ සහිත පුංචි පෙට්ටියකටම දාලා වැහුවා. ජන්කුක් ලිය ලියා හිටිය පොතේ අවසානයට වර්තමාන භාෂාවට පරිවර්තනය කරපු ඒ අවසන් කවියත් ලියවිලා තිබ්බා. 

ජන්කුක් මේසයට ඉහළින් බිත්ති රාක්කයේ රඳවලා තිබ්බ වර්තමාන ටේහියුන්ග්ගේ ඡායාරූපය දිහා බැලුවා. නර්ථන තරඟය තිබ්බ අවුරුද්දේ උපන් දිනයට තෑගි කරපු පුංචි මාලය එයාගේ කරේ තිබුණා. ඊළඟ අවුරුද්දේ තෑගි කරපු කරාබුවත් එයාගේ කනේ තිබුණා. පහුගිය අවුරුද්දේ තෑගි කරපු අත් පළඳනාවත් එයාගේ අතේ තිබුණා. ඒ හැම දේටම වඩා ලස්සන හිනාවක් ඒ මූණේ තිබුණා. අතීතය වර්තමානය එක්ක ගැළපෙන විදිහ ජන්කුක්ව පුදුම කළා. අතීත ටේහියුන්ග් ලියපු හැම කවියක්ම වර්තමාන ටේහියුන්ග්ගේ ජීවිතය එක්ක ගැළපෙන විදිහ ගැන ජන්කුක් කල්පනා කළා. එදා තේරුමක් නැති අවසන් කවියට අද තේරුමක් ලැබිලා තිබුණා. ඉරක් වගේ තමන්ගේ ජීවිතේ එළිය කරපු අතීත ටේහියුන්ග්ගේ ආදරේ අහිමි වෙලා ජීවිතේම අඳුරු වුණ වෙලාවක වැහි වලාකුලකින්වත් අඳුරු නොකරපු පැහැදිලි අහසකින් වැටෙන වැස්සක් වගේ වර්තමාන ටේහියුන්ග්ගේ ආදරේ තමන්ගේ ජීවිතේට සැනසීම අරන් ආව විදිහ කල්පනා කරන ගමන් ජන්කුක් ජනේලයෙන් පිටත බලද්දි අහස යන්තම් අඳුරු වෙමින් තිබුණා.