GECE KUŞU

5. Bölüm

♪Ayça Özefe - Nalan♪

Gece

Sabah gözlerimi açtığımda yanımda Hazan yoktu. Duvarda ki saate baktığımda saat 10'du. Esneyerek yatakta biraz yayıldıktan sonra yorganı üstümden atıp banyoya gidip elimi yüzümü yıkadı. Dişlerimi fırçalayıp odama geçtim ve dolabımın karşısına geçtim. Dolabı açmak için koluna uzanacaktım ki siyah elbiseye gözüm takıldı. Dün olanları hatırlayınca kalbimde keskin bir acı hissettim. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüp giderken boğazıma yumru oturmuştu. Dün ki o hissiz Gece'ye geri dönmüştüm.

"Tam da unutmuştum olanları sen niye karşıma çıktın ki şimdi"

Ağzımdan hıçkırık çıkınca dayanamayıp daha çok ağlamaya başlamıştım. Yere oturdum ve sırtımı yatağa yasladım. Dizlerimi kendime çekip kafamı dizlerimin üstüne gömdüm.

"Ağlamaktan başka bir şey yapmayacak kadar güçsüzsün kızım sen elinden hiç bir şey gelmiyor ki offf canım çok acıyor Allah'ım ben neden böyle bir hata yaptım bu kadar canım yanacağını bilseydim valla billahi  aşık olmazdım, sevmezdim canım çok yanıyor ya sevdiğim herkes niye bana acı veriyor ben onları sevmekten başka ne yapıyorum ben ne hata yapıyorum"

Sırtımı okşayan bir elle irkildim. Kafamı kaldırıp baktığımda şok olmuştum.

"Gökçe"

Sesim kısık çıkmıştı ve nedensizce sesim titremişti. Gökçe bizim mahalle grubumuzdan en ağır başlı sert bir kızdı. Hiç gülmezdi. Afra'nın ablasıydı. Küçük yaşta annesini yangında kaybetmişlerdi. Onlara Osman abi bakıyordu. Gökçe annesi ölmeden önce çok neşeli ve tatlı bir kızdı. Annesi öldükten sonra sanki oda ölmüştü. Neşeli kız gitmiş yerine sert bir kız gelmişti. Neyse bu konuları geçelim. Gökçe dediğimde yüzünde hafif gülümseme oldu.
Yıllar sonra ilk defa hafifte olsa gülümsediğini gördüm.

"Nasıl geldin buraya lan ses bile çıkmadı"

"Kapı yeterince ses çıkardı ama sen acılarınla meşgul olduğun için duymadın neyse ben buraya senin için gelmiştim"

"Özür dilerim ben fark etmemiştim neyse ne oldu bir sorun mu var bir şey mi almaya geldin"

"Yok ben buraya seninle konuşmak için geldim"

Kaşlarım havaya kalkmıştı. İşaret parmağımla kendimi gösterdim.

"B-ben mi?"

"Odada senden benden başka biri mi var amk tabi ki sen"

"Ş-şey ben özür dilerim ya önceden konuşmak için gelmezdinde o yüzden şaşırdım biraz of ya mallaştım ben kusura bakma ben çok konuş-"

Sözümü kesen şey eliyle dur diye işaret etmesiydi.

"Ayağa kalk"

Dedi sert sesiyle hoş zaten sesi hep sert çıkardı. Dediğini yapıp ayağa kalktım.

"Sen mal, salak ya da güçsüz değilsin Gece seni üzenler aptal sen bir savaşcısın ve zeki kızsın kendini asla aptal insanlarla karşılaştırma"

Kafamı öne eğmiştim. Dolabın kapağındaki siyah elbiseyi alıp baktı.

"Güzel elbiseymiş nişana bu elbiseyi alabilir miyim?"