GECE KUŞU

24. Bölüm

Hadi bakalım yine hüzünlü bir insan olarak Gece'nin çocukluk hayatından bahsedeceğim size çok dertliyim arkadaşlar sürekli dertli şeyler yazasım geliyor ah be ah...

Gece

"Çocukluğumun çok güzel geçtiğini sanardım fakat ergenlik çağına girdiğim vakit anladım ne kadar bom bok bir hayatım varmış. Ben yıllardır beni sevmeyen üvey ailemi öz ailem sanmıştım. Ah nasıl anlatayım sana nasıl bir his hiç anlatamam ama bir Allah anlar hislerimi birde ben diğerleri hikaye."

"Sen böyle deyince ben daha çok merak ettim senin çocukluğunu hadi sen nereden başlamak istersen başla." Baran'ın dedikleriyle gözlerim dolu bir şekilde başımı sallayıp sakinleşmek için çayımdan bir yudum aldım.

"Benim kendime ait bir oyuncağım olmadı mesela küçükken annemle babama o barbie bebeklerden almalarını çok isterdim. Çok güzellerdi o bebekler ama işte üvey anne ve babamın! sonra alırız yalanıyla boşverdim artık hep sonra alırız yalanıyla büyüdüm artık jeton artık ergenliğe girdiğimde düşmüştü." Sondaki dediğime ikimizde güldükten sonra derin bir iç çekip çayımdan bir yudum daha aldım. "Ben mesela büyüdüm işte çalışıyorum param var param olduğu için barbie bebekler alıyorum biliyor musun?"

"Hı? Bir dakika bu çok komik ama yani sen büyüdün sonuçta niye hala barbie bebeklerle oynuyorsun?"

"Oynadığımı kim söyledi Baran?" Bana dudaklarını bilmem anlamında büküp iki omzunu yukarı kaldırıp indirmişti. Buruk bir tebessüm oldu yüzümde sonra kafamı çevirdim karşımda orman manzarasına bakıp anlatmaya devam ettim. "Evet çok saçma bu yaşta barbie bebek almam ama ben sevdiğim için değil çocukluğum... Çocukluğumu mutlu etmeye çalışıyorum sadece normalde o bebekler küçükken elimde olsaydı zevkle oynardım ama şimdi sadece alıyorum çocukluğum için alıyorum o mutlu olsun diye şimdi sadece hayran hayran bakıyorum o oyuncaklara sadece Baran oynama hevesim yok olsada işim gücüm var işim gücüm olmasa çocuk muyum ben? Diyorum kendime..." Baran'ın yutkunma sesini duyunca gözlerim dolmuştu. Daha bu anlattıklarım fragmanıydı aslında. Birden gülmemle şaşkınlıkla bana baktığını hissettim.

"Ay aklıma bir anı geldi ona gülüyorum merak etme deli değilim."

"Anlat istiyorsan bende gülerim."

flashback

"Anne biz neden ailecek pikniğe gitmiyoruz bende diğer aileler gibi mutlu olalım istiyorum hem abimlerle parkta oynarız ne olur bir kere piknik yapmaya gitsek?"

"Gece yine saçma sapan konuşmaya başladın defol git başımdan nefret ediyorum senden çocuk keşke sana hamile kaldığımda o kaynanam denilen *r*spu karı kürtaj'a giderken engel olmasaydıda kurtulsaydım senden!"

Ben deli gibi gülerken Baran üzgünce bana bakarken öksürüp gülmemi durdurmuştum kesinlikle deli olduğumu düşünüyordu! Bravo Gece bir deli olmadığın kaldı.

"Öyle işte o gün öğrendim annemin beni istemeyerek doğurduğunu çok merak ederdim biliyor musun?"

"Neyi?"

"İçinde bana biraz olsun beslediği ekmek kırıntısı kadar bir sevgi var mı? Sonra bana her tokat attığında bu düşünceyi yok ettim annemin beni sevdiğine dair bir umudum kalmamıştı içimde. Annemden bahsettiğim yeter birazda üvey babamdan bahsedeyim sana?"

"Olur tabiki sen ne anlatmak istersen."

"Babam ah babam annemden daha beterdi. Beni her defasında dövmek için bahane arardı bir keresinde bana kalın camdan yapılmış kül tablası atmıştı. O cam var ya kafamda tuzla buz olmuştu. Kafama kül tablası attığı yetmemiş gibi birde gelip üstüme çıktı bir kız evladı döver gibide dövmüyordu karşısında bir evlat döver gibide dövmüyordu karşısında bir düşman varmış gibi bir şeytanmışım gibi yumruklar savuruyordu. Ben o çocuk aklıyla ne düşündüm biliyor musun? Kül tablası fırlattığına takmıyordum. Babam bana kızdığı vakitlerde şakasına gülerdi o zaman şaka olduğunu anlardım bazen vurup gülerdi. Ben ona sadece tebessüm ediyordum belki oda şaka yapıyordur birazdan güler düşüncesiyle tebessüm ediyordum babama. Ben öyle düşünürken canım hiç acımıyordu biliyor musun? Gülmediğini fark ettiğimde hiç bir- anlatmaya gücüm yetmiyor babannem, annem, abimler, ablam ve kardeşim izlemişti dayağın sonunda zaten engel oldular oda vicdanları sağolsun ölmesinde vicdan azabı çekmeyelim diye engel oldular. Odama kapattım kendimi annem önüme ablamın eski oyuncaklarını koydu susayım diye bende sustum onlarla oynadım hiç sıkılmadım biliyor musun? Normalde çok sıkılırdım ama Yüce Rabbim yanımdaydı işte hiç sıkıntı vermedi içime aksine daha çok eğlendim."