သစ်ပင်တွေ ပန်းပင်တွေ ဝန်ရံပြီး
လှပတဲ့ ခြံကြီးတစ်ခြံ။ ထိုခြံထဲမှာပင် ကြီးမားပြီးတင့်တယ်တဲ့ ကျွန်းသားတွေနဲ့ တည်ဆောက်ထားတဲ့ ဆန်းအိမ်တော်ကြီး။
ငှက်များရဲ့တေချိုသံ။ မနက်စောစောပဲပြုတ်ရောင်နေတဲ့ ဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်ရဲ့အသံ။
ထိုအသံတွေအား ဂရုမစိုက်ဘဲ ခုထိမထသေတဲ့ ထိုအိမ်ကြီးရဲ့ တစ်ဦးတည်သောသား
ကောင်းစက်သူ။
"မိထော် လာအုံ "
မြန်မာရင်ဖုံ အင်္ကျီကို လှပသေသပ်စွာဝတ်ဆင်ထားပြီး ဆံသားဆံထုံပေါ်မှာလဲ စံကယ်ပန်းကုံလေးကို ပန်ဆင်ထားသည်။
ခန္ဒကိုယ်က အရမ်းဝတာမဟုတ်ဘဲ ပြည့်ပြည့်လေးဖြစ်နေသည်။အသက်က 46သားရှိသောလည် နုပျိုတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ ရေနဲ့လည်ပြည်စုံသောအမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်လည်ဖြစ်သည်။
စံပယ်ပန်းအချို့ကို အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် သီးနေတုန်း မထသေးတဲ့ သားကို နိူးဖို့ရန် မိထော်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
"မိထော် ! "
နောက်တစ်ခွန်လောက် ကျယ်ကျယ်ခေါ်မှဘဲ
အနားကို အမြန်ပြေးလာသည့် မိထော်။
"ဟော ကျမခေါ်နေတာ ဘယ်နှစ်ခွန်ရှိပြီးလဲ"
"ဟို ကြီးကြီးရယ် သမီး ဟင်းရွက်ဆိတ်နေလို့ပါ "
"အဲ့မလေး ရိုနေပါပြီးတော် ညည်းဝတ္တုဖတ်နေရင် ဟင်းရွက်ဆိတ်နေတာမို့လား အဲ့ထဲစိတ်ရောက်နေတော့ ငါခေါ်တာဘယ်ကြားရပါ့မလဲ"
"အယ် ကြီးကြီးကလဲ "
"မအယ်တော့နဲ့ အိမ်ပေါ်က ပျိုတော်မောင်ကို အိပ်ယာထဖို့သွားနိူးချေ "
"ဟုတ်ဟုတ် ကြီးကြီး"
မိထော်လည် အမြန်ပင်အိမ်ပေါ်ပြေးတက်သွားပြီး အကိုလေးအခန်းကို တံခါးခေါက်လိုက်သည်။
"အကိုလေး ! အကိုလေး ! "
"ဟာ!ဘာဖြစ်နေတာလဲ "
"ကြီးကြီးက ထတော့တဲ့ "
" ဟာ ဘာလုက်မို့လဲကွာ ညက2နာရီမှအိပ်တာကို " ဆိုပြီး။
ကုတင်ပေါ်က စောင်တွေကို ဖယ်ပြီး ကုန်းရုန်းထပြီး။ တံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
🍀ကျတော်ချစ်ရတဲ့ဆရာလေး🍀
Action( ကောင်းစက်သူ)ခေါ် (စက်သူ) "ကိုဗဟို လူကို အတင်းလိုက်ပြီး အဖြေမတောင်နဲ့ ကျတော်ပေးချင်တဲ့အချိန်ကျမှပေးမှာပေါ့" ( နေဗဟို )ခေါ် (ကိုလူရို) "ဟာ မရဘူး ကျူပ်က ဆရာလေးကို 1ရက်အချိန်ပေးထားတာလေး ခုပေးမပေးရင် ကျူပ်ခိုးပြေးမှာ" ...
