ခုဆို အသက္လည္း ေက်ာင္းၿပီးၿပီ ဖြားေမလည္ျပန္ေရာက္ၿပီး အသက္ရဲ႕ မိဘေတြကလည္း မနက္ျဖန္မပ်ိဳေလးတို႔ရဲ႕ မဂ္လာကစ္စအတြက္ ဒီမနက္ ႐ြာကို လာမယ္တဲ့ ခုလည္း က်ဳပ္မွာ အသက္ရဲ႕မိဘေတြကို အသက္နဲ႕အတူ သြားႀကိဳရေအာင္ လွည္းနဲ႕ ႐ြာထိပ္ကိုသြားေနသည္။
"အသက္ "
"ဗ်ာ"
"အဲ့မေလဗ်ာ က်ဳပ္ေတာ့ အသဲေတြေႂကြရပါၿပီး အသက္ရယ္ ဘယ္လိုေလး ထူလိုက္တာတုန္း ဒီက ေမာင္မွာ အသက္နဲ႕ ခြဲရမွာမို႔ စိတ္မခ်မ္းမသာဖစ္ေနတာကို အသက္က ပိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္ေနျပေနသလား"
လွည္းေမာင္းေနတဲ့ ေမာင္မွာ ဝမ္းနည္းပက္လက္နဲ႕ ေျပာေနသည္ကို ေနာက္က လိုက္စီးလာတဲ့ က်ေတာ္မွာ ငိုရမလိုလို ရယ္ရမလိုလိုျဖစ္ေနသည္။
"ေမာင္ရယ္ ေလးငါးရက္ဘဲဟာကို ေဖေဖတို႔ ျပန္သြားရင္ အိမ္ျပန္လာခဲ့ေလ ခုဟာကလည္း ေမာင္ေရာ ေဖေဖတို႔ေရာ ကိုလူထြားတို႔အတြဲေရာ ဆိုရင္ အိမ္က အခန္းမေလာက္ေလးဘူးေလ ခဏဘဲ သီးခံပါေမာင္ရယ္"
"အသက္က ေလးငါးရက္ကို ခဏေလးလို႔ ထင္ေနသလား ၊ ဒီက ေမာင့္အတြက္ေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမက ၾကာပါတယ္"
"အဟြန႔္ ပိုၿပီး ~~ခဏပါဘဲဆို ဟုတ္ၿပီးလား ကဲလွည္းသာ ျမန္ျမန္ေလးေမာင္း ေမေမတို႔ေစာင့္ေနရမယ္ "
"ဟုတ္ပါၿပီးေလ ကိုယ့္မွာလြမ္းေၾကာင္းေျပာျပခ်င္ေသာ္လည္း အသက္ေလးအတြက္ ပိုတယ္ထင္ရင္ ေမာင္ႏွလုံးသားထဲ ျပန္သိမ္းထားပါမယ္ "
အေရွ႕မွာ ခံစားျပေနတဲ့ ေမာင့္ကို ၾကည့္ၿပီး သူဘာမွ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါ သူလည္းဘဲခံစားရတာပါဘဲ ဘယ္ခြဲခ်င္ပါမလဲ ဒီကလဲ ခံစားခ်က္ရွိပါတယ္ ကိုယ္ပါ အလြမ္းသယ္ၿပီး ခံစားျပေနရင္ အေျခအေနက ပိုဆိုးကုန္မွာ ခုေတာ့ ကိုယ္ကဘဲ လူ႐ုတ္မာႀကီးဖစ္လို႔
ဟင္းးးးးးေမာင္နဲ႕လည္း ခတ္ရခ်ည္သာ။
ရထားဂိတ္ေရာက္ေတာ့
ခရီးေဆာင္ ေသတၱာအနီးေရာင္ေလးကို ကိုင္ၿပီး ေစာင့္ေနတဲ့ ေဖေဖနဲ႕ေမေမဆီကို ေျပးသြားလိုက္ၿပီး ေမေမရဲ႕ ရင္ခြင္ေလးထဲ ခိုဝင္မိေတာ့သည္။
YOU ARE READING
🍀ကျတော်ချစ်ရတဲ့ဆရာလေး🍀
Action( ကောင်းစက်သူ)ခေါ် (စက်သူ) "ကိုဗဟို လူကို အတင်းလိုက်ပြီး အဖြေမတောင်နဲ့ ကျတော်ပေးချင်တဲ့အချိန်ကျမှပေးမှာပေါ့" ( နေဗဟို )ခေါ် (ကိုလူရို) "ဟာ မရဘူး ကျူပ်က ဆရာလေးကို 1ရက်အချိန်ပေးထားတာလေး ခုပေးမပေးရင် ကျူပ်ခိုးပြေးမှာ" ...
