"အရီး ! "
အိမ္ေရွ႕က ကြမ္းျပစ္ေပၚမွာ အက်ဖာေနတဲ့ အရီးကို လူရိုေနာက္က ေအာ္ေခၚလိုက္ေတာ့။
"အဲ့မေလး လန႔္တာ လူရိုရယ္ ~~"
အရီး ရင္ဖက္ေပၚလက္တင္ၿပီး လူရိုကို ျပန္ေအာ္္သည္။
"အရီး က်ဳပ္ေျပာစရာရွိလို႔ "
"ဘာလဲေျပာ"
အက်ခ်ဳပ္ေနရင္ အရီးက ျပန္ေျပာသည္။
"က်ဳပ္ အသက္ကို ျပန္အပ္မို႔"
"ေအ ဟုတ္တယ္ ငါလည္း မင္းကို ေျပာမို႔ေမ့ေမးေနတာ မနက္ျဖန္ ငါသြားၿပီး စကားလမ္းေၾကာင္း သြားဖြင့္ရမယ္ ေနာက္ေန႕အပ္ရတာေပါ့ "
"အရီး ေက်းဇူးဗ်ာ "
"အဲ့မေလ ေက်းဇူးတင္စရာမလိုပါဘူးေအ မင္းက က်ဳပ္တူျဖစ္ေနတာ က်ဳပ္က လုပ္ေပးရမွာေပါ့ မင္းေယာက်ာ္းကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္ေပါ့ကြယ္ "
"အဲ့ဒါေတာ့ အရီးမွာစရာမလိုပါဘူး က်ဳပ္က အသက္ကို က်ဳပ္ဘဝထပ္ တန္းဖိုးထားတယ္"
"ေအ ငါယုံပါတယ္ ဒါနဲ႕ တူေလးက အိပ္သြားၿပီးလား"
"အြန္း အိပ္သြားၿပီး "
"ေအ ငါလည္း ဒါေလးလုပ္ၿပီးရင္ အိပ္ေတာ့မယ္"
"အဲ့ဆို က်ဳပ္အိမ္ေပၚတက္ၿပီး သြားအိပ္ဦးမယ္"
"ေအေအ"
လူရိုလည္း အိမ္ေပၚတက္သြားသည္။ အရီးလည္း အဝတ္ခ်ဳပ္ေနရင္ အေတြးတစ္ခုေတြးေနသည္။
"အစ္မနဲ႕အကိုေရ သားလူရိုေလးကိုေတာ့ စိတ္ခ်လိဳ႕ရၿပီး သိလားအမ အမသားကေလ သူ႕ေယာက်ာ္းမ်က္ႏွာတစ္ကမ္ဘာ ခ်စ္တက္လိုက္တာလည္းလြန္ေရာ သူ႕ေယာက်ာ္းေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါရဲ႕ အမသားနဲ႕ေတာင္မလိုက္ပါေပ က်မေတာ့ တူေလးတစ္ေယာက္ထပ္ရတာေပါ့အမရယ္ အမတို႔လည္းသားေလးတို႔ကို ေကာင္းကင္းဘုံကေန ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနာ္အမ"
မ်က္ရည္ေတြ သီေဝရင္ ေကာင္းကင္းကို ၾကည့္ေနေလသည္။
~~~~
လူရို အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ေဘးတစ္ေစာင္အိပ္ေနတဲ့ အသက္နားသြားလွဲအိပ္ၿပီး ထိုကိုယ္ေလးကို မိမိရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းေပြ႕ဖက္လိုက္ေတာ့ မိမိဘက္ကိုမ်က္ႏွာလွည့္လာၿပီး ရင္ခြင္က်ယ္ထဲ မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ျပန္သည္။
YOU ARE READING
🍀ကျတော်ချစ်ရတဲ့ဆရာလေး🍀
Action( ကောင်းစက်သူ)ခေါ် (စက်သူ) "ကိုဗဟို လူကို အတင်းလိုက်ပြီး အဖြေမတောင်နဲ့ ကျတော်ပေးချင်တဲ့အချိန်ကျမှပေးမှာပေါ့" ( နေဗဟို )ခေါ် (ကိုလူရို) "ဟာ မရဘူး ကျူပ်က ဆရာလေးကို 1ရက်အချိန်ပေးထားတာလေး ခုပေးမပေးရင် ကျူပ်ခိုးပြေးမှာ" ...
