6 (Z)

325 9 0
                                    

"လူရို ဒီခ်ိန္ ဖြားေမ အိပ္ေလာက္ပါၿပီးေနာ္"

"အိပ္ၿပီးေပါ့ ခဗ်ားကလည္ ေၾကာက္တက္
သပါ့ဗ်ာ "

"မိသြားမွာေၾကာက္လို႔ပါ လူရိုရာ "

"က်ဳပ္ရာဇဝင္မွာ မိန္းမကူခိုးေပးလို႔ မိသြားတာၾကာဖူးလာ မခိုးေပးခ်င္ေအာင္မလုပ္နဲ႕ ကိုထြား "

"ေအးပါ ငါမွားပါၿပီး အာကိုးတယ္ သြားမင္းေရွ႕က "

အဟက္ မိန္းမခိုးမယ့္သူက ေတာေတာသတ္တိေကာင္းပါ့။ ဒီလိုလူကို မပ်ိဳ ဘာၾကည့္ႀကိဳက္သလဲ။

လူရိုတို႔လည္ ခ်ဳံးပုတ္ထဲကေနထြက္ၿပီး။
အိမ္အနားကို သြားကပ္လိုက္သည္။

"အခ်က္ေပးရေအာင္ "

"အူးးးးအူးးးးး"

"ခဗ်ား အဲ့ဒါဘာလုပ္တာလဲ "

"ေခြးလို အူ တာေလး "

"ေသာက္ဂြဘဲ ခဗ်ားဟာက အဲ့လိုအူးရင္ ခဗ်ားေၾကာက္လွပါၿပီးဆိုတဲ့ ဖြားေမနိူးသြားမွာျဖင့္ "

"မနိူးဘူး ငါပ်ိဳေလးနဲ႕တိုင္ပင္ထားၿပီးသာ ပ်ိဳေလး ဘေသာင္းခ်ိက အိပ္ေဆးေတာင္ၿပီး ဒီညဖြားေမကိုတိုက္ထားတယ္ မနိူးေစရဘူး "

ဘေသာင္းဆိုတာက က်ဳပ္တို႔႐ြာရဲ႕ သမာေတာ္ႀကီးပါ။ ဘေသာင္းက ေဆးေဖာ္တဲ့ေနရာမွာ ဆရာတစ္ပါးဘဲ။

"ဪ ခဗ်ားဉာဏ္ေတာ့ရွိသာ"

"ဟဲဟဲ "

က်ဳပ္တို႔စကားေျပာေနတုန္း မပ်ိဳက ပုဆိုးထုတ္ပိုက္ၿပီး အိမ္ထဲက ထြက္လာသည္။ ၿပီးေနာက္ ကိုထြားကို ေျပးဖတ္ၿပီး။

"ေတာ္ ကလည္ ၾကာလိုက္တာ က်ဳပ္မွာေစာင့္လိုက္ရတာ အိပ္ေတာင္ငိုက္ေနၿပီး "

"က်ဳပ္က ပ်ိဳေလးတို႔ အိမ္ မီးပိတ္တာကို ေစာင့္ေနတာ ပိတ္မွ လာခိုးလို႔ရမွာေပါ့ "

"အဟီး က်ဳပ္ ကိုကိုထြားက ဉာဏ္ေကာင္းၿပီးသတ္တိရွိလိုက္တာ "

မီးမပိတ္ေသတာကို ဇြတ္ဝက္ခ်င္းေနတဲ့
မပ်ိဳရဲ႕ မနက္ျဖန္လင္ေတာ္ရမယ့္လူကို က်ဳပ္တားထားတာ မဟုတ္ရင္မိေနၿပီ။

"အဟမ္းသြားရေအာင္ ဟိုေရာက္မွအလြမ္းသယ္ၾက"

လူရိုတစ္ေယာက္ အေရွ႕မွာ အျဖစ္သည္းေနတဲ့ အတြဲကိုၾကည့္ၿပီး ဆိုလိုက္သည္။

🍀ကျတော်ချစ်ရတဲ့ဆရာလေး🍀Where stories live. Discover now