"ေမာင္ရယ္ ေစာင့္လိုက္ရတာ "
"အဟဲ အိမ္ေရွ႕မွာ လူေတြမွ မပ်က္ေသးတာအသက္ရယ္ ေမာင္လာတာေတြ႕သြားရင္ က်ဳပ္အသက္ေလး ဆူခံထိမွာဆိုလို႔ ေမာင္နည္းနည္းေနာက္က်သြားတာပါ ဟဲဟဲ"
"ေမာင္ ! မလိမ္နဲ႕ေနာ္ လိမ္ရင္ပိုဆိုးမယ္ "
"မလိမ္ပါဘူးအသက္ရယ္"
"အဲ့ဆို ေရွ႕တိုခဲ့ "
"ဟုတ္"
"ဘာေတြ တြတ္ဆုတ္တြတ္ဆုတ္လုပ္ေနတာလဲ အေရွ႕ကို တိုးခဲ့ "
"ရၿပီးလား"
အသက္အနားေရာက္ေတာ့ လူရိုဆိုလိုင္သည္။
"ပါးစပ္ဟ "
"အာ..."
သူ႕ပါးစပ္နားကို လာၿပီး ႏွာေခါင္းေလးနဲ႕ တစ္ရႈပ္ရႈပ္နဲ႕ အနံ႕ခံေနေလသည့္ အသက္ပုံေလးက ဘယ္လိုေလးတုန္းဗ်ာ။
"ထန္းရည္ ေသာက္လာတာမလား"
"ဟမ္း!!"
မာလကာ႐ြက္စားလာတာေတာင့္ အနံ႕က ခံလို႔ရတာလား။ လူရို မ်က္ႏွာက သူခိုး လူမိျဖစ္ေနပုံကို ၾကည့္ၿပီး ေကာင္းစိတ္ပိုတိုလာသည္။ မေသာက္ပါနဲ႕ မႀကိဳက္ပါဘူး အတန္တန္ေျပာတာကို ေသာက္ဖစ္ေအာင္ေသာက္ေသးတယ္ ေမာင့္ကို တကယ္ေဒါသထြက္သည္။
"ေသာက္လာတာမို႔လာလို႔! "
"ဟိုဟာ"
အမွန္ေတာ့ ေအာက္မွာ ကိုလူထြားတို႔ တစ္အုပ္ ထန္းရည္ေသာက္ေနတုန္း လူရို ၿခံေနာက္က ဝင္လာတာကို ေတြ႕သြားတဲ့ ကိုလူထြားက အတင္းလာေခၚၿပီး ထန္းရည္ေသာက္ဖို႔ေခၚေတာ့ မေသာက္ဖို႔ ျငင္းေတာ့လည္း အတင္းေသာက္ဖို႔ေျပာေနတာေၾကာင့္ လူရိုလည္း ဆက္မျငင္းေတာ့ဘဲ တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ၿပီး အသက္အခန္းကို သြားမယ္ဆိုၿပီး ကိုလူထြားတို႔ ဝိုင္းကို လိုက္လာလိုက္ေတာ့ ေယာကၡမႀကီးမွာ ဝိုင္းထဲမွာရွိေနၿပီး ေသာက္စားေနသည္။ လူရိုလည္း ေယာကမႀကီး ေဘးဝင္ထိုင္ၿပီး ထန္းရည္တစ္ခြက္ေသာက္လိုက္သည္။ဒါေပမဲ့ ထန္းရည္ဆိုသည္မွာလည္း အစရရင္ မဖ်တ္ခ်င္ဘူးရယ္ ဒါေၾကာင့္ ေသာက္ရင္ေသာက္ရင္နဲ႕ နည္းနည္းမ်ားလာသည္ ဒါေၾကာင့္ အသက္အခန္းထဲသြားဖို႔ ျပင္လိုက္သည္ အသက္အခန္းျပတင္ေပါက္နားက သစ္ပင္ကေန ခိုၿပီး အသက္အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အသက္က ဆူေလသည္။
YOU ARE READING
🍀ကျတော်ချစ်ရတဲ့ဆရာလေး🍀
Action( ကောင်းစက်သူ)ခေါ် (စက်သူ) "ကိုဗဟို လူကို အတင်းလိုက်ပြီး အဖြေမတောင်နဲ့ ကျတော်ပေးချင်တဲ့အချိန်ကျမှပေးမှာပေါ့" ( နေဗဟို )ခေါ် (ကိုလူရို) "ဟာ မရဘူး ကျူပ်က ဆရာလေးကို 1ရက်အချိန်ပေးထားတာလေး ခုပေးမပေးရင် ကျူပ်ခိုးပြေးမှာ" ...
