ဒီညက အလ်ဴပြဲေဈးဆိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလမ္းမွာ ေဈးဆိုင္ေလးေတြစုံလို႔ေနသည္ ၊ အကင္းေတြေရာ ေသရည္အမ်ိဳးမ်ိဳးေရာ အ႐ုပ္မ်ိဳးစုံ အစားအေသာက္အစုံတို႔ကို ေရာင္းခ်ေနၾကသည္။
အပ်ိဳေလးေတြနားမွာ ကာလာသားေလးေတြက ရစ္သီရစ္သီလုပ္ေနၾကၿပီး စေနာက္ေနၾကသည္။
ထိုေဈးလမ္းေလးထဲမွာလည္း ထြားႀကိဳင္တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ျဖဴသြယ္တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို စေနာက္လို႔ေနသည္။ ထိုျဖဴသြယ္ေကာင္ေလးမွာလည္ ရွက္ေသြးျဖာၿပီး မ်က္ႏွာေလးက ရဲလို႔ေနသည္။
"ကိုလူရို ခဗ်ားအရမ္းဆိုးမလာနဲ႕ ညေနကမွအေျဖေပးထားတယ္ ခုခဗ်ားအရမ္းအသားယူေနၿပီး"
"အို~~အသက္ကလည္း ေမာင္က ခ်စ္လို႔ခ်စ္စကားေျပာတာ အသက္က ရွက္စရာလား ၿပီးေတာ့ လူရိုတဲ့ အဲ့လိုႀကီးမေခၚနဲ႕ေလ ေမာင္လို႔သာေခၚလိုက္ ဒီက ' ကိုေနဗဟို 'ဆိုတဲ့လူသားမွာရွိတဲ့အခ်စ္ေရာ အသက္ေရာ ဘဝေရာ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြက အသက္အတြက္ဘဲဖစ္ေစရမယ္"
"စကားတက္တိုင္ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႕"
"တကယ္ပါဆို စကားတက္တာမဟုတ္ရပါဘူး ခ်စ္တက္သြားေတာ့ ရင္ထဲကစကားေတြက သင္စရာမလိုဘဲ အရွိတိုင္ထြက္လာတာ မယုံရင္ ေမာင္ရင္ခြဲျပရမလား"
"ကိုလူရို"
"မေခၚနဲ႕လို႔ အဲ့နာမည္ႀကီး ေမာင္ လို႔ေခၚ
မေခၚရင္ နမ္းမွာေနာ္"
ဆိုၿပီး အသက္ရဲ႕ေရွ႕ကို ကိုယ္ေလးကိုင္းၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးဝိုင္ဝိုင္ေတြနဲ႕ က်ေတာ္ကိုျပန္ၾကည့္ၿပီး။
"ကိုလူရို!"
"ရွိုတ္"
ဆိုၿပီး ခ်စ္ရတဲ့အသက္ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚ လူရိုႏွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္နစ္ဝင္တဲ့ထိ ေမႊးၾကဴလိုက္ေတာ့ နမ္းလိုက္တဲ့ပါးေလးကို လက္ေလးနဲ႕အုပ္ၿပီး က်ေတာ္ကို မ်က္လုံးဝိုင္ဝိုင္ေလးေတြနဲ႕ၾကည့္လို႔ေနသည္။
"ေခၚေလ လူရိုလို႔ ဒီခါေခၚရင္ေတာ့ အသက္ ႏူတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ေမာင္က်ဴးေက်ာ္ေတာ့မွာ"
ေဂ်ာင္က်တဲ့ သစ္ပင္ေအာက္မွာဖစ္တာေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အဖစ္ကို မည္သည္မွသတိမထားမိေခ်။
YOU ARE READING
🍀ကျတော်ချစ်ရတဲ့ဆရာလေး🍀
Action( ကောင်းစက်သူ)ခေါ် (စက်သူ) "ကိုဗဟို လူကို အတင်းလိုက်ပြီး အဖြေမတောင်နဲ့ ကျတော်ပေးချင်တဲ့အချိန်ကျမှပေးမှာပေါ့" ( နေဗဟို )ခေါ် (ကိုလူရို) "ဟာ မရဘူး ကျူပ်က ဆရာလေးကို 1ရက်အချိန်ပေးထားတာလေး ခုပေးမပေးရင် ကျူပ်ခိုးပြေးမှာ" ...
