Yüzüm benden alındığında ve hatta çalındığında 6 yaşındaydım. Devrimin son zamanlarını allak bullak görüntüler şeklinde silinmiş örüntülerle hatırlayabiliyorum. Direniş gösteren herkes katledilmişti. Direnişçilerden birisi de annemdi. Annem benim yü...
Cihazın ışıkları, zihnimde canlanan eski bilgilerle birleşerek adeta zamanın içinde yolculuk yaptığımı hissettirmişti. Böyle bir cihazın varlığını çok duymuştum. Eskiden bunlarla iletişim kurulduğunu biliyordum. Çok eskiden... 2400'lü yıllardan sonra kullanımı yaygınlaşmış hatta herkesin cep telefonu olması gibi herkesin hologram aygıtı da oluyormuş. Tabiki bunlar sadece okuyarak, resimlerden görerek veya annemin anlatması ile öğrendiğim bilgilerden bazılarıydı işte. Asla bir hologram aygıtını gerçekten görmemiştim. Nasıl görebilirdim ki? Bu cihazlar 20 senedir yasak. Hatta son 100-150 senedir de üretimleri durdurulmuş. Artık eskisi kadar popüler olmayan bu aygıtı bahse girerim ki günümüzde pek kimse bilmiyordur. Hele ki isimsizler.
Aygıtın ışıkları bir süre yanmaya devam ettikten sonra üzerinde bir görüntü belirmeye başladı. Bir hayalete benzeyen bu görüntü bir kaç saniye içinde tamamen bir kadın görünümüne kavuştu. Aygıttan gözüken kadının bir yüzü vardı. Yanlış mı görüyorum? Zifir karanlığın içinde bu ışık gözlerimi kamaştırıyor olabilir mi? Kadın 30'lu yaşların başında gibiydi. En azından bu aygıttan anlayabildiğim buydu. Yoksa kadının maskesini tam olarak seçemiyor muydum? Olabilirdi. Sonuçta görüntü hiçte net değildi. Bu cihaz külüstür bir eski model olmalıydı.
Kadının çenesinin hemen altında biten kısa ama gür saçları vardı. Daha yeni kesildiği hemen anlaşılan kakülleri yana doğru taranmıştı. Üstündeki giysilerini, yakasının v şeklinde gelişinden başka detayla seçemiyordum. Yüz hatları hafifçe yuvarlaktı.. Göz yuvaları küçük olan bu kadın olabildiğince açık bir şekilde gözlerini dikmiş bana bakıyordu. Yüzündeki ciddiyet bu hologram hayaletine de yansımıştı. Gerçekten önemli bir mesele için burada olduğu çok belliydi. "İsimsiz59d"
Şimdi bana sesleniyordu. Konuşabilen insanlar listeme bu kadın da yazılmıştı şimdi. Kimdi?
"E... evet" diyebildim.
Çıkarttığım sesi anlayabilmek üstün dikkat gerektiriyordu. Hala konuşmakta güçlük çekiyordum. Boğazım eski tozunu silkelemeyi reddediyordu. Alışmıştı tembelliğe, çalışmamaya. Şimdiyse onu çalıştırmak istiyor ve düzenini bozuyordum. Bana direniyordu sesim. Her seferinde konuşabilseydim...
- Vaktimiz çok kısa. Elektrik kesintisini daha ne kadar sürdürebiliriz bilmiyorum. Dikkatle dinlemek zorundasın. Tekrar etmek için vaktim olmayacak. Bu cihazlarla saptanamaz bağlantılar kurmakta oldukça zorlanıyoruz. Dedi bilinmeyen kadın.
+ Sen kimsin?
Halbuki sormak istediğim birçok soru varken gücüm ancak bu soruyu sormaya yetiyordu. Onu buraya kim getirmişti, bilmek hakkımdı. Evime girmeyi nasıl başarmışlardı? Gözleriyle deliksiz beni izleyen bu görüntü karşımdayken bir yandan da zihnimde hızla dönen sorularla başa çıkmaya çalışıyordum.
-Ben önemli değilim isimsiz59d. Sen benden daha önemlisin. Murat Bey'in sana verdiği görevi biliyoruz. Paket hala sende mi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
