3. mahalle

4. BÖLÜM

Selaaam!!

Yazılı haftalarınız ya da sınav haftanız bitti mi? Bizimkisi daha yeni başlıyor 🏃🏻‍♀️

Yıldıza tıklamayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayınn.

Hepinize iyi okumalarrrr!!

Dosyaları öğrenmiş olması Rüzgâr'ı iyice sinirlendirmişti. Onları aradığını öğrenmemesi gerekiyordu.

Abisi ve babası bundan birkaç yıl öncesinde karakola düşmüştü ama Rüzgâr'a hiçbir zaman nedenini söylememişlerdi. Hatta babası bir ya da iki yıl kadar içeride kalmıştı. Ama Rüzgâr hiçbir zaman nedenini öğrenememişti.

Kaan ve Çağrı'nın da kendisiyle ilgilenmeleri babasının veya abisinin dosyasını bulma isteğini doğurmuştu Rüzgârda. Aslında oraya ilk gittiğinden beri planladığı şey buydu. Dosyaları alacaktı ve abisiyle babasına onların yardımı olmadan da bir şeyler yapabildiğini ispatlayacaktı.

"Birkaç gün daha dayan Rüzgâr, sadece birkaç gün."

Babası ve abisinin hakkında bildiği kesin bilgilerden biri babasının bir ayağından vurulup sakat kalmasıydı.

O günden sonra hep bir uzaklık beslemişti içinde ikisine karşı.

Bir şeyler oluyordu ve Rüzgâr'ı dışarıda tutuyorlardı.

"Kadın olduğu için mi? Ama kadınlar ve erkekler eşitlerdir. Hiç kimsenin hiç kimseden üstünlüğü söz konusu değildir, olmamalıdır. Eğer hâlâ bir tarafın üstün olduğunu düşünen insanlar varsa onlara acıyorum." diye geçirdi içinden Rüzgâr.
"Küçük olduğum için mi? Ama artık büyüdüm. Bunu onlarda görüyor. O zaman ne? Neden böyle davranıyorlar?"

Sıkıntılı bir iç çekti Rüzgâr.

Sonra kapı tıklatıldı. "Gelme!" Kapı açıldı ve içeri Çağrı girdi.

"Gelme ne demek acaba?!"
"Özür dilerim. Konuşmaya gelmiştim."

Rüzgâr kafasını salladı. "Ne konuşacaksın? Sende mi bana hırsızlık hakkında nutuk atmaya geldin yoksa?"

"Hayır, ben olanları duydum ve biraz konuşmak istedim sadece."

"Tamam, otur." Çağrı yatağa, Rüzgâr'ın yanına oturdu ve konuşmaya başladı. "Seni bulduğumuz gün Kaan senin hakkında her şeyi öğrenmişti zaten. Baban, abin, annen hatta doğmamış kardeşin..." Rüzgâr'ın gözleri aniden fal taşı gibi açıldı.
"Doğmamış kardeşim mi? Benim doğmamış bir kardeşim yok. Yanlış öğrenmişsiniz."
Rüzgâr böyle bir şeyin doğruluğuna ihtimal bile vermiyordu. Eğer öyle bir şey olsaydı bunu ondan saklamazlardı.

Çağrı yine pot kırdığını anladı ve  acıyla Rüzgâr'a döndü.

"Kusura bakma böyle öğrenmeni istemezdim."

"Doğmamış kardeşim yok benim! Olsaydı annem söylerdi bana!" Rüzgâr kafasını hızlı hızlı sağ sola sallıyordu.

Annesine çok güvendiği için böyle bir şeyi ondan saklamayacağını düşündü. Neden herkes ondan bir şeyler saklıyordu? Neden tek bir kişi bile Rüzgâr'a güvenmiyordu?

"Annem yapmaz, saklamaz bunu benden!"

"Bir kardeşin olacakmış... Fakat amcan istememiş, karşı çıkmış ve annenin karnındaki çocuğunu aldırmış."

"Annemin karnından ona neymiş? Kendi işine baksın o!" Rüzgâr hızlı hızlı nefes alıp verirken Çağrı da ne yapacağını şaşırmıştı. Kaç yıl öncesinde yaşanıp bitmiş olay Rüzgâr'ın sinirlerini bozmuştu.