Kanlı Ay | Tamamlandı

Final "İki Beden Tek Ruh"

Biraz geç kaldım, özür dilerim. Ama buna değdi bence.

14.08.2021
14.12.2021

Bu güzel macerada yanımda olduğunuz için teşekkürler. Ve iyi okumalar.

Kendimden Hallice- Soğuk Şarap

Güven, hayattaki en korkunç duyguydu.

Aşık olduğum insana güvenirdim. Ailem dediğim insanlara güvenirdim. Dostlarıma güvenirdim.

Artık dostlarıma güvenebilir miydim?

Peki onlar gerçekten benim dostlarım mıydı?

Beste, benim için çok farklıydı. Hayatıma girdikten sonra, kötü zamanlarımda ilk onu arıyordum. Hatta bu küçük ekip içerisinde, Eftal'den sonra ilk iletişime geçtiğim kişiydi Beste.

Erkin'le dertlerimizi paylaşıyorduk. Eftal'e karşı ne hissettiğimi onun sayesinde fark etmiştim. Ona baktığım zaman gördüğüm ilk şey, yaralı bir erkek çocuğuydu.

Bunu kendime de ilk defa itiraf edecektim ama Mayıs'ı küçük kardeşim gibi görüyordum. En azından öyle olduğunu hissetmeye çalışıyordum. Sessiz ve kalbi kırıktı, yardıma ihtiyacı vardı. Elimden geldiğince onun arkasını kollamaya çalışıyordum.

Doğan ve Okan'la diğerleri gibi bir samimiyetimiz yoktu ama ister istemez, içimde onlara karşı da bir güven duygusu oluşmuştu. Aslında, aralarında en uzak olduğum kişi Okan'dı.

Bana göre Doğan, doğru olanı yapmaya çalışıyordu ama ne yapacağını bilmiyordu. Mayıs'la birlikte mutlu olabilmesi için elimden geleni yapıyordum fakat Doğan'ın aklı, eski sevgilisindeydi. En azından ben öyle anlamıştım.

Berçem, son zamanlarda yanımda olan sayılı kişilerdendi. Bana destek çıkmış, kendimi yalnız hissetmememe sebep olmuştu.

Batın ve Yaren'i, diğerlerine kıyasla daha kısa bir süredir tanıyordum ama ikisini de çok sevmiştim. Batın beni kötü zamanlarımda bile güldürebiliyor, Yaren ihtiyacım olduğu her anda yanımda kalıyordu.

Hepsini bende ayrı değerler taşıyordu. Peki kimdi? Benim, bu kadar değer vermeme, güvenmeme rağmen, ihanet eden kişi kimdi?

Düşüncelerime bir son vererek ellerimi saçlarında dolaştırdım. Dudakları aralıktı ve huzurlu bir şekilde uyuyordu. Gözlerini görmek istiyordum ama uykusunu bölemezdim, dinlenmeye ihtiyacı vardı.

Batın'la buraya dönmemizin üzerinden üç gün geçmişti. Eftal dün kurt formundan çıkmıştı. Dönüştüğünden beri sürekli uyuyordu. Uyanık olduğu anlar çok azdı ve bu, onun için endişelenmeme yol açıyordu.

Benimle konuşmasını özlemiştim. Yaraları iyileşmemişti. Elimden geldiğince ona bakmaya çalışıyordum ama bir işe yaramıyordu.

Onu yaralayan kurt, Eftal'in türündendi. Arkadaşım olarak gördüklerimin arasındandı.

Başka bir ihtimal olabilir miydi? Belki de bunu yapan başka bir özel kurt vardı?

Umut ettiğim şey buydu ama bunun gerçek olmadığının bilincindeydim.

Derin bir iç çektiğim sırada, Eftal'in gözleri aralandı. Yine uyuyacağını zannediyordum fakat öyle olmadı.

Dudaklarını ıslattıktan sonra, "En son ne zaman uyudun?" diye sordu.

Ağzından çıkan ilk cümlenin bu olması beni şaşırttı. Üç gündür tek bir laf bile söylememişti ve üç günün ardından, gerçekten de ilk söylediği şey bu mu oluyordu?