Luscious Man Series 1: Zaimon Luther Suarez

KABANATA 44

Pagkatapos ng usapan namin ni Zaimon ay nagpasya na akong bumaba at magluto ng makakain namin ni Vea. Nang matapos ako ay saktong pagbaba ni Vea. Natawa pa siya dahil ako na naman daw ang nagluto ng pagkain.

"You don't know how to cook, tho." I said smoothly.

"I'm still trying to learn, but I sucks at cooking." Umirap siya at umupo sa kabisera habang ako naman ang nasa kanang bahagi niya.

"You really should try to learn because in time you need to cook, not just for yourself, but for your future family, too."

"Yeah, I know." Tumango-tango siya habang naglalagay ng pagkain sa kaniyang plato. "Hmm, by the way, I'll get a ticket tomorrow, then fly back to Manila after." Biglang nalungkot ang boses niya.

"Don't be sad. Maybe next month I'll go to Manila, too." Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ko.

"R-really?" She asked, a bit excited.

"Uhm. . . yeah. Matagal ko na rin namang napag-isipan. I want to work in Manila. I should work harder. Para isang bagsakan na lang ng hirap, then after that, I would finally rest and won't think about my problems but my businesses." Her face softened and smiled afterwards.

"I am so proud of you, Dane. All these years, you've been in a rough life, but you still manage to fight and surpass all your problems. The hardships in your life made a strong and brave woman." The sides of my eyes immediately watered.

"Thank you," I smiled at her. "I am also proud of myself, but still couldn't get away from my dark thoughts. I'm still fragile and still not brave enough. But I will surely fight all these."

"Matatapos rin lahat 'to, Dane. Tiwala lang. Always pray to God and he will conquer your pain."

Nagpatuloy kami sa pagkain pagkatapos ay natulog na naman kami para makapagpahinga nang tuluyan.

Kinabukasan ay sinamahan ko siya sa pamimili ng mga souvenir na ipangsasalubong niya sa mga kasama niya at ibang kaibigan sa Manila. She used 'other' to refer her friends. Ewan ko ba dito.

"I booked a flight for tomorrow," she said sadly. "Damn, parang ayoko pa bumalik ng Manila. You know, stress na naman doon. Saka. . . daming issue. Nakakaurat." Nanonood ako ng movie sa Netflix habang siya naman ay nasa may veranda malapit sa living room at nagra-rant lang.

"You were used to it, I guess." Natatawang sambit ko.

"Yes, but-" she groaned frustratedly. "Bakit ba ganito sa modeling industry?! This shouldn't be like this! I thought. . . they wouldn't care too much about us? But, yeah, I'm part of an international model so. . . fvck this. Fvck them."

Pinakinggan ko lang ang mga rant niya hanggang sa magsawa siya. Nilubos na rin namin ang huling araw na magkasama kami dito sa San Jose kaya naman kinabukasan ay halos maiyak ako habang pinagmamasdan ang paglalakad ng kaibigan ko papasok sa loob.

"The next time I go here, that will be your wedding. I guess? Or you want your wedding in Manila?" Bigla kong naalala ang sinabi niyang 'yan kanina nang papunta pa lang kami dito sa airport.

I don't know what she was talking about, but I have a hunch that it was about Zaimon.

Huminga ako nang malalim bago muling ngumiti nang makita siyang kumakaway muli sa amin nina Theo. Pagkatapos no'n ay umuwi na kami. Inihatid ako nina Theo sa mansyon dahil nagsabay-sabay kami sa iisang van lang, ayon na rin sa gustong mangyari ni Vea.

"You okay here alone?" Ngumiti ako kay Theo nang itanong niya 'yon. Nasa labas na sila ni Krista ng van habang ako naman ay nakatayo na sa harap ng gate.

"Yeah, I'm always okay here. If I feel lonely, I know how to deal with it. You know me, Theo." I smiled at them.

"I really know you. Kaya nga tinatanong kita kung ayos ka lang ba dito kahit mag-isa. Zaimon's still in Manila, right?" Kumunot ang noo ko sa tanong bigla ni Theo.