Luscious Man Series 1: Zaimon Luther Suarez

KABANATA 37

Sa tatlong araw na lumipas ay walang Zaimon na nagparamdam sa akin. Walang Zaimon na nanggulo. Hindi ko alam kung matutuwa ako o ano dahil pakiramdam ko ay bigla na naman akong naging mapag-isa.

My life is like a baloon, sometimes I'm filled with air, sometimes I'm deflated — so lifeless. For the past days, with Zaimon, I feel like I am not alone because he's here. He's with me, even he's always making me pissed off, it's fine for me deep inside. But now… that he's not here… I feel like that was just a trial card. To be with him in just a week.

He did not text nor call me the past three days. I'm getting pissed each day because I think he's really just taking his revenge on me.

I don't want to think too much but damn! He's invading my f-cking mind all the time. Kinakailangan ko pang gumawa ng kung ano-ano para lang hindi siya maalala. Hindi ko alam kung bakit ko ba siya iniisip nang ganito? Kung hindi na siya magpakitang muli, e 'di masaya. Wala nang manggugulo sa akin. Mananahimik na muli ang buhay ko dahil simula nang bumalik siya dito sa San Jose, naging maingay na naman ang buhay ko. Nagkaroon na naman ng mapang-asar sa buhay ko.

"May kailangan pa ba kayo dito?" tanong ko sa mga taga-bake ko ng mga cake.

"Ayos na po, Miss! Wala naman na pong kailangan." Napanguso ako sa sagot nila.

"Gano'n ba," malungkot kong sambit.

Naiinip kasi ako sa opisina ko kaya gusto kong may ginagawa ako para hindi ko maisip si Zaimon. Bwisit naman kasing lalaki 'yon, e. Bakit ba kasi siya magpaparamdam tapos biglang aalis?!

Huminga ako nang malalim bago nagpasyang bumalik sa opisina ko para i-check kung may bibili na ba ng mansyon namin na nasa Laguna. Kung may bibili ay kailangan kong lumuwas papunta sa Laguna para personal kong kitain ang bibili.

At tama nga ang hinala ko, mayroon na ngang bibili. Nagpost kasi ako tungkol sa detalye ng mansyon para mas mabilis maibenta. I just need to be there to meet them personally.

Nagtipa ako ng reply sa email para iinform sila kung kailan ako pwedeng makapunta ng Laguna para makapag-usap kami. I made it this week, but on weekdays since every regular days we have tons of customers here. Kailangan kong tumulong kapag gano'n.

Nang gumabi ay umuwi akong parang walang buhay. Umakyat sa kuwarto at dumiretso sa banyo para makaligo. Nang matapos makaligo ay ginawa ko na ang night care routine ko. Hindi na ako nag-abalang kumain dahil wala rin naman akong gana.

And this night… I'm over thinking again.

The thoughts I always have in my mind.

Zaimon is a man of honor. Full of determinations. A dedicated man. Downright gorgeous. Down to earth man. Every girl's dream. Do I deserve him better than he deserve everything?

Do I still have the rights to be with him after all my family have done to his family? To him? Do I still have the rights to love him after all those years that I am away from him? Do I

He's now too successful. He can have all the girls he wants to be with him for the rest of his life. He can have all the things he desire. And now… he's way too far from me. Nagkapalit na ang estado naming dalawa. Mataas na siya ngayon, at ako naman ang nasa ilalim. He's … too much for me now I can't even reach him.

Tumayo ako mula sa pagkakahiga sa kama at lumabas sa barindilya ng kuwarto ko. Agad na niyakag ng malamig na hangin ang aking katawan. Tomorrow is November first. I should go pay a visit with mom and dad's graves. I missed them. I really missed their voices, their hugs, their kisses, their raising voice at me. I missed everything about them. I missed my family so much.

Niyakap ko ang aking katawan habang dinadama ang lamig ng simoy ng hangin. Hawak ang cellphone ko na gamit ko noon. It's been eight years since I left this phone in my room, yet they didn't touch it. Pinagmasdan ko 'yon bago binuksan at tiningnan ang bungad na larawan namin ni Zaimon.