It always be a secret...

Hoofdstuk 3

Angie POV

Als ik wakker word rek ik me langzaam uit en ga recht op zitten. Ik loop de badkamer in en schrik als ik mezelf in de spiegel zie. Ik heb uitgelopen mascara en rode ogen... Ik haal de make-up weg en ga onder de douch.

Als ik klaar ben kleed ik me om doe nog wat make-up en loop dan naar beneden... Als ik de piano zie krijg ik in eens vreselijk zin om te spelen... Dan komt Olga de keuken uit lopen "waar is Herman?" Vraag ik. "Die is met Roberto naar een vergadering" antwoord ze en loopt weer terug de keuken in. "En Violetta?" Roep ik haar na "die is naar de studio!" Roept ze terug.

Ik glimlach en ga aan de piano zitten. Ik glij met mijn vingers langs de toetsen en begin dan een lied van Maria te spelen. Ik begin langzaam mee te zingen en het lijkt alsof ik niet kan stoppen. "Angie?" Als ik een stem hoor schrik ik en deins achteruit waardoor ik van de stoel afval. Ik begin direct te lachen want het zag er natuurlijk hartstikke dom uit. Dan zie ik Herman voor me. Hij pakt mijn hand en trekt me om hoog "gaat het?" Ik knik langzaam en ga op de bank zitten. Ik leg mijn hand op mijn hoofd want ik voel me een beetje duizelig. "Dat was mooi.... Wat je net speelde..." Ik begin te blozen en dan komt hij naast me zitten. "Angie ik wil met je praten over gister..."

Ik ga een stukje de andere kant op zitten als hij dichterbij komt. "Angie ik snap je niet..." Zegt hij dan... "We kussen een paar keer en nu ontloop je me! Waarom wil je 'ons' geen kans geven!?" Ik balm mijn vuisten en kijk hem boos aan "omdat er geen ONS is en die zal er ook niet komen!" Schreeuw ik terug.

Dan zie ik dat hij tranen in zijn ogen heeft. Ik voel een steek door mijn lijf en krijg gelijk spijt. Raakte het hem dan zo erg?

"H Herman ik..." Ik pak zijn handen maar hij trekt ze weg... "Na de dood van Maria heb ik van niemand meer gehouden zoals haar... Maar toen kwam ik jou tegen en..." Hij stopt even als er een traan over zijn wang loopt. Hij veegt hem weg en gaat weer verder "ik wil jou ook niet kwijt raken..." Ik zucht en pak dan zijn handen ik heb nu ook tranen in mijn ogen. Iedereen wist dat de liefde tussen Herman en Maria echt was...

Ze waren het voorbeeld van echt liefde...

Maar verraad ik Maria niet?
En wat zal mijn moeder wel noet denken?
En wat als hij mijn geheim weet?

"Herman het spijt me maar...." De deur gaat open en dan komt Violetta binnen. Ze kijkt ons verbaasd aan en ik geef haar een seintje dat ze weg moet gaan... Ze knikt en loopt dan snel naar haar kamer... "Herman ik.... Ik heb iets met Pablo..." Lieg ik... Hij staat op en loopt zijn kantoor in zonder iets te zeggen...

Zal dit ooit nog goed komen?