It always be a secret...

Hoofdstuk 12

Angie POV

Het blijft een poos stil. Hij kan het zich blijkbaar nog niet helemaal realiseren. Ik zucht diep....

Ik heb het verteld!
Ik heb het eindelijk verteld!

"J jij bent h het zusje van Maria?" Vraagt hij langzaam en stotterend . Ik knik en dan staat hij op en loopt weg....

Wat had ik gedaan!?

Ik ren naar mijn kamer en laat me op mijn bed vallen. Ik had het allemaal verpest! Alweer! Zoals altijd! Ik verpest alles!? Wat doe ik hoer nog!? Ik lieg tegen iedereen en breek iedereen Zijn hart!

Misschien moet ik.... "Angie? Of eh... Angela?" Ik kijk op en zie Violetta in de deuropening staan "noem me alsjeblieft geen Angela... Ik walg van die naam... Waarom denk je dat ik tegen iedereen zeg dat ik Angie heet?" Ze begint te lachen en doet de deur achter haar dicht. Ze loopt langzaam naar me toe en komt naast me op jet bed zitten. Ze pakt mijn handen en kijkt me diep in mijn ogen aan.

"Droog je tranen..." Zegt ze en ze veegt een tranen weg. "Ik heb altijd al gewild dat je familie van ons was... En nu is mijn wens uitgekomen" langzaam verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. "Zullen we iets doen war we allebei het allerliefst doen?" Ik lach "wat dan?" "Muziek maken!" Ze trekt me mee naar de badkamer en geeft me wat make-up remover. "Maar eerst moet je je even opknappen..." Ik lach en haal de make-up weg. Daarna doe ik weer wat mascara op. "Weet je wat?" Vraagt Violetta. Ik haal mijn schouders op. "we gaan beneden aan de piano zitten en gaan gewoon zingen!" Mijn ogen worden groot. "En je vader dan?" Ze lacht, "die heeft nu even pech..." Ik bij op mijn lip en dan trekt ze me al weer de badkamer uit.

"Och! Angie van me wat is er gebeurd? Heb je gehuild? En jij ook Violetta?" Vraagt Olga. We schudden tegelijk nee waardoor we moeten lachen. "Oke dan.... We gaan zo eten!" Zegt Olga en dan loopt ze de keuken weer in.

Er gaat een rilling over mijn lijf als Herman zijn kantoor uit komt lopen. Wat gaat hij doen? Zo te zien weet hij het ook nog niet helemaal....

"Angie kom nou!" Violetta heeft haar vader nog niet gezien en trekt me mee achter de piano. "Oke welk liedje?" Vraag ik. "Wat dacht je van...." Ze legt haar vinger bedenkelijk op haar lip. "En mi mundo!" Ik glimlach en knik. Ik voel me helemaal zenuwachtig worden van binnen. Herman staat een paar meter naast ons.... 😁

Violetta begint langzaam te spelen aan de linker kant van de piano en dan start ik aan de rechterkant... Dan begint ze het eerste couplet te zingen. Ik zin het tweede couplet en dan zingen we samen het refrein.

Als ik naar Violetta kijk moet ik glimlachen. Ze straalt helemaal! Dit is echt wat ze het liefste doet...