It always be a secret...

Hoofdstuk 22

Angie POV

Vandaag ga ik naar John toe. Ik ben ontzettend zenuwachtig... Maar dit is toch wat ik altijd al wilde? Ik wilde verder groeien in de muziek wereld en nu kan het. Nu kan mijn droom vervult worden...

Ik rek me langzaam uit en ga rechtop zitten "Goeiemorgen" ik hoor een stem naast me en val van de schrik m'n bed uit. Als ik Herman zie beginnen we te lachen. "Ik ben niet gewend dat je bij me ligt." Zeg ik terwijl ik rood word en achter mijn hoofd krap... Herman helpt me opstaan en daarna kleed ik me om. Ik trek een zwart jurkje aan met witte stippels. Als we klaar zijn lopen we samen naar beneden.

"Bent u zenuwachtig mevrouw Angie?" Vraagt Olga. Ik begin als een gek te knikken, en bijt op mijn lip. "Het lukt haar wel" zegt Herman. Ik glimlach dank maar en dan trapt Violetta tegen mijn voet onder de tafel "au!" Iedereen kijkt me vreemd aan en ik grijp met mijn hand naar mijn been en wrijf er over heen. Ik kijk Violetta met een boze blik aan maar ze doet alsof er niets is...

Na het eten trekt Violetta me mee de keuken in. "Waarom Schopte je me!?" Vraag ik terwijl ik verward met mijn armen in de licht zwaai. "Ik zie heus wel dat er iets gaande is tussen jou en papa" zegt ze terwijl ze haar vinger naar me uitsteekt en dicht bij mijn gezicht houd. Ik zet mijn tanden op elkaar "hoe bedoel je? Ik uh.... Ik moet nu gaan!" Ze begint te grijnzen en dan te lachen. "Succes!" Hoor ik haar nog roepen en dan loop ik de deur uit.

~later~

"Dus je bent toch maar gekomen?" Vraagt John. Ik knik snel en ga op de stoel zitten. Een assistent zet de microfoon aan. "Oke... Ik zal de muziek starten en dan zing je! Er zitten achter die ramen een paar mensen te kijken. Uiteindelijk besluiten we samen of het doorgaat of niet" legt hij uit. Ik knik en dan loopt hij de kamer uit. Ik haal diep adem en zucht. Dit was mijn kans... En ik hou van muziek dus ik moet de kans gewoon nemen. De assistent drukt op een knop en dan begint de muziek te spelen. Ik glimlach en begin dan te zo gen alsof mijn leven ervan af hangt. Het lijkt alsof ik een ben met de muziek. En na een poosje stopt de muziek en doe ik mijn koptelefoon af. De mensen komen applaudisserend binnen.

"Je hebt het contract!"