It always be a secret...

Hoofdstuk 7

Violetta POV

Ik rek me langzaam uit en ga rechtop zitten. Ik kleed me om en ga dan naar beneden. "Goeiemorgen!" Ik ga naast Angie zitten en ze glimlacht. "Goeiemorgen!" De rest komt ook aan de tafel zitten. Olga zet het eten op tafel en dan beginnen we te eten. "Heb je al mail van Angela?" Vraagt papa dan. Mijn ogen worden groot en ik ren naar boven.

Ik pak mijn laptop en loop dan weer naar beneden. Ik start hem op en wacht geduldig af. "Je had nog niet gekeken?" Vraagt Angie en ik schud nee.

Dan zie ik dat ik een mailtje heb. Ik open hem en lees hem. "Pap kijk!" Ik schuif mijn computer naar hem toe en hij glimlacht als hij het leest. "Dat heeft ze heel mooi geschreven" zegt hij. Ik zie tranen in zijn ogen. Waardoor ik ook een beetje emotioneel word. "Ik ga meteen terug schrijven!" Ik trek de laptop weer naar me toe en begin te typen.

Best Angela,

Het was prachtig hoe je schreef over papa en mama. Papa vond het ook heel mooi. Dat zag ik aan zijn gezicht... En weet je? Het komt vast wel goed tussen jou en je onmogelijke liefde! Want li effe overwint alles!

En over mij.... Mijn lievelings kleur is paars! 💕 en ik heb een vriendje Leon! En ik hou vreselijk veel van muziek! Al mag ik er van mijn vader niet veel mee doen.... Laat je snel weer iets horen!

Dikke kus! Violetta

Ik klik op verzenden en glimlach. "Magnum je mailtje lezen?" Vraagt papa dan. Ik trek mijn wenkbrauwen op en sluit de computer.... "Dat zijn prive zaken pap....." Angie begint te gniffelen en dan loop ik weer naar boven...

Angie POV

~later~

Als ik thuis kom doe ik de deur docht e ga ik uitgeput op de bank zitten. Langzaam lopen er wat tranen langs mijn wangen....

Pablo had zo gemeen gedaan! Hij heeft tegen iedereen lopen zeggen dat we een koppel zijn! Hoe kon hij!? Hij weet hoe erg dit voor me is! Is hij mijn beste vriend wel? En... "Angie?..." Ik kijk op en veeg direct mijn tranen weg als ik Herman zie. Ik sta op en loop langs hem naar de keuken. "Angie gaat het wel?" Als ik in zijn ogen kijk zie ik dat hij bezorgd is.

Hoe heb ik het allemaal zo ver kunnen laten komen? Hij zal me straks niet meer willen zien.... Bij die gedachten rollen er weer tranen over mijn wangen. Misschien moet ik gewoon afstand houden... Dan kan ik niemand meed pijn doen en... "Angie vertel me wat er is!" Zijn stem haalt me weg uit mijn gedachten...

"Herman we h hebben het h hier o over gehad..." Stotter ik... Hij zucht en kijkt me doordringend aan. "Dat maakt me niet uit... Ik hou van je... En ik maak me zorgen..."

Ik voel vlinders fladderen als hij met zijn hand langs mijn wang streelt. Ik sluit mijn ogen en laat de laatste tranen lopen. Herman veegt ze weg met zijn vingers waardoor ik moet glimlachen. Het voelt gewoon allemaal zo vertrouwt. Alsof we voor elkaar bestemt zijn...

Hij komt steeds dichter bij mijn gezicht maar dan duw ik hem weg... Het zal hem alleen maar meer pijn doen... "Herman... Nee.." Zeg ik en dan loop ik de keuken uit...