When The Night Falls || ChanBaek

A New Life

#3 yıl sonra#

Chanyeol asla susmayan telefonun sesine uyandı. Yanında hala mışıl mışıl uyuyan Baekhyun'a baktı ve uyanmaması için yan odaya geçti. 

Sinirle telefonu kulağına götürdü. "Hiçbir şey satın almak istemiyorum!"

"Günaydın, Yeol."

"Junmyeon?" Chanyeol hızla telefonu çekti ve arayan kişinin ismine baktı. "Ah, kusura bakma. Uyuyorduk."

"İkiniz de çok tembelsiniz. Saat öğlen on iki." Junmyeon kıkırdadı. "Bu akşam müsait misiniz? Ormandaki evde buluşabilir miyiz?"

Chanyeol evini duyunca heyecanlı bir şekilde gülümsedi. "Olur!" O sırada Baekhyun kapının arasından kafasını uzatınca yavaşça öksürdü. "Yani, olabilir. Neden olmasın?"

"Herkes geliyor. Akşam beş gibi buluşalım."

"Anlaştık. Görüşürüz." Telefonu kapatıp Baekhyun'a yaklaştı ve alnına bir öpücük kondurdu. "Günaydın."

"O kimdi?"

"Junmyeon. Akşama evde buluşmamızı istiyor."

"Her şey yolunda mı acaba?" Baekhyun yatağın dağılmış örtüsünü düzeltirken güldü. "Moonbyul'la boşanma kararı aldılarsa hiç şaşırmam."

"Öyle söyleme."

"Ne ama? Durmadan atışıyorlar."

"Moonbyul'ün sevme şekli o."

"O da doğru." İkisi de mutfağa geçip kahvaltı hazırlamaya girişmişlerdi. Chanyeol kahveleri hazırlarken Baekhyun da sebzeleri yıkıyordu.

"Akşam beşte orada olmamız gerekiyormuş." 

Baekhyun bir süre düşündü. "O zaman dört gibi yola çıkmamız lazım. Benim bugün kursum yok zaten, seni gelip alırım. Olur mu?"

"Aslında ders saatlerimle çakışıyor ama sanırım halledebiliriz."

"Chanyeol..." Baekhyun gözlerini devirdi. Chanyeol şehre taşındıkları sene üniversiteye kayıt olmuş, bu sefer gerçekten tarih bölümünü okumaya başlamıştı. Mezun olmasına bir sene kalmıştı ve dersleri asmasını da istemiyordu.

"Hadi ama. Uslu bir çocuktum, iki derse girmesem beni affedeceklerine eminim." Chanyeol ona arkadan yaklaşıp boynundaki belirgin diş izlerinin üzerini öptü. 

"Eh, öyle olsun madem." 

Hızlıca kahvaltılarını ettikten sonra Baekhyun onu üniversiteye bıraktı. Sevgilisinin birkaç arkadaşıyla buluşup okula girmesini izledikten sonra arkasına yaslanıp derin bir nefes aldı. Onu insanlarla sohbet ederken görünce çok seviniyordu. 

Ormandaki evi bırakıp şehre geldiklerinde Chanyeol ağır bir depresyon süreci geçirmişti. Kimseyle konuşmuyor, hiçbir şey yemiyordu. Dolunay zamanları kendini bir odaya kitliyor, Baekhyun'u bile görmek istemiyordu. 

Daha yeni yeni insan hayatına alışmaya başlamıştı. Şu an keyfi yerindeydi ve kötü zamanları atlatmışlardı. Baekhyun ilk bir yılın ne kadar zor olduğunu hatırladıkça şu an yaşadıkları rahat hayata daha çok minnet duyuyordu.

*************

Saat dörde yaklaşırken tekrar Chanyeol'un üniversitesinin önünde durdu. Chanyeol çoktan yolun kenarında onu bekliyordu. Yanına oturduğunda mutlu mutlu yerinde kıpırdanıyordu. Baekhyun onun bu haline bir taraftan gülecek gibi olsa da diğer taraftan üzülüyordu. Chanyeol ne zaman ormandaki eve gidecek olsalar heyecandan yerinde duramıyordu.