When The Night Falls || ChanBaek

It Keeps Turning

********

"Baba..." Baekhyun gergin bir şekilde yere baktı. İkinci gecelerinde bir haberci ve vampir avlamışlardı ve cesetler önlerinde duruyordu.

"Ne oldu Baek? Daha fazla mı yemek istiyorsun?"

"Hayır, ben..." Baekhyun uzanıp babasının kolunu tuttu ve kalabalıktan uzağa çekti. "Ben sabahtan beri düşünüyordum... Tüm bu olanlar hakkında."

"Ve?"

"Ve bunu yapmak istemediğime karar verdim."

"Neyi?"

"Bunu." korkmuş bir şekilde cesetleri gösterdi. "Bu... Doğru hissettirmiyor. İnsanları öldürüyoruz."

"Onlar insan değil."

"Biz de değiliz. Eğer yaratıkları temizlemek istiyorsak kendimizi de öldürmemiz gerekmez mi?"
Babasına bakmaya çekindiği için yere bakıyordu. "Ayrıca eğer dediğin doğruysa ben haftalardır bir sürü yaratığın arasında yaşıyordum ve hiçbir zararları yoktu."

"Ama-"

"Beni insan sanıyorlardı bir yere kadar, değil mi? Hiçbiri bana zarar vermeye çalışmadı. Ayrıca..." Baekhyun derin bir nefes aldı ve cesaretini toplayıp babasına baktı. "Avcı olarak kalmam demek bir daha Chanyeol'u görememem demek. Değil mi?"

"Muhtemelen." Babası ona garip bir bakış atıyordu. "Onu tanıyalı çok olmadı Baekhyun, hayatınla ilgili büyük kararları birkaç haftalık sevgiline dayanarak alamazsın."

"Kulağa nasıl geldiğini biliyorum ama o farklı. Gerçekten." Baekhyun istemsizce gülümsedi. "Şimdiye kadar tanıdığım en kültürlü ve saygılı insanlardan biri. Kafamız da çok uyuşuyor. Beni mutlu ediyor baba. Bunu kaybedemem."

"Hmm..." Babası anlayışlı bir şekilde başını salladı. "Madem öyle diyorsun..."

"Dur, ne? Bu kadar kolay kabul ettin mi gerçekten?"

"Eh, eğer bu çocukla olmasa bile bir erkekle olacaksın değil mi? Çocuğun olmayacak. Bu durumda senin avcı olarak kalman bir işime yaramaz." Babası biraz uzaklaştı. "Ayrıca normalde hiçbirimizin avcı dışında biriyle olmaması gerekiyordu. Ben bir insanla evlendim. Seni anlıyorum."

"Bu beklediğimden çok daha kolay oldu." Baekhyun mutlu bir şekilde babasına sarıldı. "Teşekkür ederim baba!"

"Ruh içtiğinde oluşan o hissi bırakacağına emin misin?"

"Onun çok güzel olduğunu inkar edemem ama... Bırakabilirim."

"O halde onların yanına dönsen iyi olur. Devamını Kızıl Ay bittiğinde konuşabiliriz."

"Gerçekten mi?!"

"Evet. Yaşadıkları yeri bulabilecek misin?"

"Sanırım." Baekhyun mutlu bir şekilde etrafa bakındı. Amcaları cesetlerle işleri bitince ortadaki büyük ateşe atmışlardı. Bunu düşünmemeye çalışarak oradan ayrıldı ve ormanın içine doğru koşmaya başladı. Daha iki gün olmuştu ama Chanyeol'u çok özlemişti.

Baekhyun yanlarından uzaklaşırken amcalarından biri babasına yaklaştı. "Kaptan, oğlun nereye gidiyor?"

Babası ağzına bir sigara koyup ateşin başındaki kardeşlerine baktı.
"Herkes toparlansın! Çabuk olun!"

"Neden?"

Sigarası bir türlü yanmayınca sinirle yere fırlattı ve cebindeki silahın tetiğini çekti. "Oğlum bizi bir kurt inine götürecek."

Herkes mutlu bir şekilde silahlarını topladı. "O zaman gözden kaybetmeyelim! Koşun!"

*******************