That Thing Called Love (Cambridge Academy Series 1)

Chapter 20: Necklace

Chapter 20:

Necklace

Mitchie's.

Oh, yes. Today is July 14 and it is my birthday!

Masaya akong gumising ngayon para sa panibagong araw. I am really looking forward for this day!

Kung sa normal na mga araw pa, tamad na tamad akong kumilos at mag-ayos pero ngayon ay ganadong-ganado pa ko.

I finished taking a bath that fast and I'm now putting a cheek tint on my face and I sprayed perfume on my body. Tiningnan ko ulit ang sarili ko sa vanity mirror and I smiled.

"Happy birthday, self." I blew a kiss at myself in the mirror and left my room.

Nang makarating na ko sa sala hanggang sa kusina, binati ako ng mga maids namin na binigyan ko naman ng masisiglang ngiti.

"Thank you so much po!" sabi ko naman nang makaupo na sa hapag-kainan para kumain. "Manang, nahanda niyo na po ba ang ingredients ko sa cake?"

Ipinagsalin ako ng tubig ni manang. "Yes, Ma'am Mitchie. Nasa cabinet na po, tinago ko."

"Thank you, manang." I gave her a polite smile.

Katulad ng nangyari nung isang araw, may lumapit na naman sa aking maid para iabot ang telepono. "Ma'am, tumatawag po si Ma'am Michaella."

Naexcite naman ako bigla at tinanggap ang telepono. "Good morning, mommy!" I greeted enthusiastically.

"Good mood ata ang princess ko, ah?"

I giggled. "Of course, your call completes my day, mom."

Natahimik ang kabilang linya ng ilang saglit. "Then I'll call most often."

"Aww. Thank you, mom."

Kumakain ako ng pancake ngayon habang kausap si mommy.

"Anyway, happy birthday, anak! And because it's your birthday, I have a gift for you!"

Mas lalong lumapad ang ngiti ko at idiniin lalo ang telepono sa tenga para marinig ng maayos si mommy. "What is it, mom? I'm so excited!"

Binitin pa muna ako ni mommy before she exclaimed the good news, "I'll come home next month!"

Tahimik akong napatili at napapadyak pa. Napansin ko naman ang mga lihim na pag-ngiti ng mga maids namin. Halata siguro talaga ang kasiyahan sa mukha ko ngayon.

"For good, ma'am? I mean, does that mean, hindi ka na babalik sa States?"

"Honey... you know I can't leave the boutique behind unless there is someone who will take over this. And sa ngayon, wala pa ako pwedeng pagkatiwalaan sa negosyo na ito kaya I'm still the one handling it."

Napatango na lamang ako though I really understand. Atleast, I will get the chance to be with my family again. Makukumpleto na ulit kami sa iisang bahay. Mararanasan ko na ulit makasama si mommy and daddy. That will be a good thing, right?

"Okay, mom. I understand. I'm so excited for the news. Susunduin ka namin ni daddy sa airport!" nasa boses ko pa din ang pagkagalak.

My mom laughed nervously which wiped my smile away. "Thank you, honey but I'll update you with further information about my arrival, okay?"

I nodded silently. "Okay, mom. Take care."

Doon natapos ang usapan namin at panibagong greeting ulit galing kay mommy sa facebook. Posting our pictures but my dad wasn't included. He wasn't even tagged in the pictures. They used to greet me together.