Suicide letter

Chapter 3-2

Napabuntong-hininga siya, "Ayan ka

na naman. Patapusin mo muna ako

please,"

"Go ahead," sabi ko sabay cross ng

mga braso.

"Almost, one year na rin akong

nakakulong dito. Tiniis ko ang lahat

kahit mahirap. Wala na akong ibang

ginawa sa loob ng kwartong 'to kundi

ang tumunganga ng magdamag. Saka

lang ako nagkakaroon ng libangan

kapag may naglakas loob na

mangupahan dito. Siyempre, aminado

akong masaya ang manakot ng mga

buhay pero gaya niyo nakakaramdam

din kami ng inip at pagkasawa. Pero

wala naman akong dapat sisihin kasi

kasalanan ko naman talaga ang lahat

at karapat-dapat lang naman

parusahan ako ng ganon. So, ayun,

namiss ko lang bigla ang outside

world," sabi niya sabay ngisi.

"Akala ko ba may mahalaga kang

sasabihin?" tanong ko sabay taas ng

kilay.

"Meron. Pero baka di mo naman ako

pagbigyan. Alam ko na ugali mo so

much better siguro na di ko nalang

ito sabihin sa 'yo," sabi niya.

Huminga ako ng malalim, "Sige na,

sabihin mo na bago pa magbago ang

isip ko,"

"Ayoko. Alam kong kahit

magmakaawa pa ako, hindi mo talaga

ako pagbibigyan," sabi niya at nakita

kong sumimangot siya.

Siyet. Kakaiba talaga ang simangot

niya. Parang may ibang hatid sa akin.

Ngayon napagtanto ko na, ito nga ang

dahilan kung bakit hindi ako

makatanggi sa mga gusto niya.

Huminga ulit ako ng malalim at

tumingin sa kanya ng seryoso,

"Honestly, yung pinapakita kong

ugali sa yo that's my bad side. Pero

alam mo, kahit gano pa ako ka-

arrogant, ka-pathetic at ka-selfish

gaya ng sinabi mo, you cannot deny

na may good side din ako," sabi ko

sabay ngiti sa kanya.

Nakita kong nagulat siya sa sinabi ko,

"Wow. Are you serious? Ikaw pa ba

'yan?"

"Haha, nagulat ka no? Ganyan ako

kapag I'm in my good side. Back to

your question, yes of course I'm

serious. Kaya kung ano man yung