Suicide letter

PROLOGUE 2

Nagkuday dugo ang mga mata niya

tapos naglabasan ang mga ugat niya

sa magkabila niyang

pisngi. Sa puntong ito, aaminin ko na

talaga, kinilabutan ako sa ginawa

niya. Pero pinanindigan ko sa kanya

na hindi ako duwag.

Imbes na ipakita ko sa kanya na

kinikilabutan ako, dinaan ko nalang

ito sa biro. Nilapit pa niya ang

mukha niya kaya napaatras ang ulo

ko.

"Ikaw ba ang nawawalang kamag-

anak ni Sasuke?" biro ko sabay ngisi

ng nakakaloko ngunit hindi siya

natinag.

Nilabas niya ang mahaba niyang

dila at kusa itong gumalaw na parang

ahas.

"Oh my god, Orochimaru!" sigaw ko

at todo acting naman akong

natatakot sa kanya.

Natutuwa ako kasi desperado talaga

siyang takutin ako. "Tumigil ka na,

ilayo mo 'yang mukha mo please.

Wala akong balak makipagpalitan sa

'yo" sabi ko tapos nilayo ko ang

mukha ko sa kanya.

Hindi siya kumibo. Patuloy pa rin

siya sa pananakot ngunit parang

nasasanay na ako sa ginagawa niya at

parang dedma nalang sa akin ang

lahat.

Hindi nagtagal, hindi na ako nakatiis.

Umeksena ako sa harap niya at

nagcross arms, "Haay, ewan ko sayo.

Multo ka ba talaga!? Kung ako

tatanungin, bagsak ka sa criteria ko.

Oh sige na, better luck next time.

Malalim na ang gabi, kailangan ko

nang matulog. Naranasan mo naman

siguro maging tao di ba?" sabi ko

sabay hikab.

Natuwa ako nang bumalik sa dati ang

mukha niya. Napamura talaga ako sa

ganda niya. Napansin ko yung lips

niya na nagcurve pababa. Di ko

pinahalata sa kanya na natutuwa ako

sa pinapakita niya. Ang cute niya

talaga tingnan kapag nakasimangot.

Kung 'di palang sana siya multo.

Haha, alam niyo na.

--- END OF PROLOGUE ---