Suicide letter

Chapter 9: Narinig Ko 'Yun!

[Author's Point Of View]

Bandang alas kwarto ng hapon nang

matapos ang klase nina Jeth sa

Workshop Theory. Diretso siyang

umuwi ng apartment dahil hindi

maganda ang pakiramdam niya sa

mga oras na ito.

Bakas sa mukha niya ang

kalungkutan. Naninibago din siya

dahil sa araw na 'to hindi siya

sinamhan ni Shan sa skwelahan.

Madalas siya magpunta ng park

tuwing uwian pero himala at

pinagpaliban niya ito sa araw na ito.

Ayon sa kanya, parang may kulang at

hindi maganda sa araw niya ngayon

at sa tingin niya may kinalaman nga

ito kay Shan.

Binuksan niya ang gate at bumungad

sa kanya si Shan na nasa may

bakuran. Nakaupo siya sa bermuda

grass na nasa tapat ng veranda

habang naaliw niya ang kanyang sarili

sa naggagandahang mga bulaklak na

pag-aari ng landlady ng compound.

Napangiti ang binata ng sobra nang

makita ang dalaga. Sa hindi niya alam

na dahilan, napawi ang kanyang pag-

aalala at biglang nagbago ang

kanyang pakiramdam.

Hindi napansin ng dalaga ang

pagpasok ng binata. Naglalaro ang

kanyang isip sa mga sandaling ito.

Simula kanina, wala na siyang ibang

ginawa kundi ang maupo sa bermuda

grass habang minamasdan ang mga

bulaklak na sumasayaw sa tuwing

umiihip ng malakas ang hangin.

Minsan din kinakausap niya ang

kanyang sarili na parang baliw. Pero

sa isip niya, mas mabuti na ang

ganito kumpara noong mga panahong

nakakulong pa siya sa sarili niyang

kwarto.

"Bakit ganon? Nalulungkot ako pero

ayaw naman umulan. Ang sama ng

panahon, ayaw makisama," narinig

ng binata na sinabi ng dalaga.

Natawa ang binata sa kanyang isip

matapos marinig ang sinabi ng

dalaga. Hindi kasi niya inaasahan ang

ganitong ugali kay Shan.

Pero kapansin-pansin ang

kalungkutan sa mga mata ng dalaga.

Marahil ay di pa ito nakakarecover sa

mga nangyari nitong huling araw.

Dumaan ang binata sa likuran ng