1 OMEGA ✓

"Kızmayacaksan söylerim."

Merhabaaa, sizden satır arası yorum istesem yapar mısınız? Final haftası fic yayınlayıp bir anda 5 bölüm atmışım, fazla mı bana? 🥺

Bu kitap tutar mı sizce? Ben büyük bir zevkle yazıyorum çünkü.

***

5|

Jungkook ona oldukça yumuşak bir yüz ifadesi ile bakıyor, sabırla çocuğun onun elini tutmasını bekliyordu. Çocuk ise gördüğü düşten sonra tekrar gözlerini kaçırmış, her an geriye doğru kaçabilirmiş gibi duruyordu.

Ama hayır. Hiçbir güç şu an bu bebeği Jungkook'tan kaçıramazdı. Hiçbir güç!

"Sanırsam bana cevap vermeyeceksin."

Jungkook otuzlarında bir adamdı ve şu zamana kadar böyle garip bir an yaşamadığına yemin edebilirdi. Eli hala uzatılmış bir şekilde bekliyordu. "Sorun değil, ama emin ol yanımda kimse sana zarar veremez, sana yardım etmeme izin ver çünkü mahvolmuşa benziyorsun."

Adamın samimi sesi omegayı tetikledi ve yeniden ona baktı. Çok aradaydı, elini tutmalı mıydı?

Ve bir atak yapıp elini adama uzattı oldukça yavaş bir şekilde ancak bundan vazgeçmesi kolay oldu, aniden elini yeniden geri kaçırmaya çalıştı fakat sadece çalıştı. Jungkook onun elini kaçırmasına rağmen sıkıca tuttu ve çocuğun bir nebzede olsun ürkmesini sağladı.

"Buz gibisin. Yağmurun altında mı kaldın?"

Omega, sadece başını onaylar şekilde salladı belli belirsiz bir halde. Jungkook ise hâlâ rüyada gibi hissediyordu. Onun omega olduğunu biri metrelerce öteden bile anlayabilirdi. Hemen ceketini çıkardı ve onun omuzlarına attı, ardından sıcak vücudunu omega ısınması için ona dayadı, daha doğrusu sarıldı. Omeganın korkmaması için ise oldukça yoğun bir feromon salgılamaya başladı ki bunu en son ne zaman yaptığını bilmiyordu bile.

Hayatında ilk kez bu kadar feromon duyan omega ise saniyeler içinde mayıştı ve bir anda bacakları titredi. Bunlar asla ama asla büyükannesinin feromonlarına benzemiyordu. Bu sakinliğinin ve gevşekliğinin güven veren koku kaynağından geldiğini bile fark etmemişti.

"Evin nerede senin? Bırakabilirim."

Aslında evine bırakmaktan çok omeganın evini öğrenmek istiyordu. Ancak bir anda omega buraya geliş amacını hatırladı ve oldukça sıcak bedenden uzaklaştı. Lakin omuzlarındaki ceketi sıkı sıkı tutuyordu.

"Ne oldu?"

Taehyung konuşmak istiyordu ama sosyal açıdan ilişkilerinin berbat olduğunu keşfediyordu. Sonuçta yaşlı bir kadından başka birini görmemişti hayatı boyunca. Tabii az önce yaşadığı talihsiz olayda buna bir etkendi. "Evim yok deme bana."

"İ-ilaç."

"İlaç?"

Jungkook ilk kaşlarını çattı ve aklına gelen ilk fikirle telaşa düştü. "İlaç? Yaralandın mı? Bir şey mi yaptılar onlar? Bir yerin mi ağrıyor yoksa? Ne oldu?"

Taehyung ise o bunları sayarken bir anda başını iki yana sallamaya başladı. Aslında Taehyung düşebiliceği en iyi yere düşmüş olabilirdi. Karşısındaki uzman bir doktor sayılırdı.

"Ben doktorum. Bana her şeyi anlatabilirsin."

Ve Taehyung'un gözleri parladı. "Gerçektenmiş mi?" Jungkook onun bu ilgisini görünce memnuniyet ile gülümsedi. "Evet."

Ancak Taehyung bu durumu nasıl izah edeceğini bilmiyordu. "Bana ilaç lazım."

"Adı ne?"

"Bilmiyorum."