1 OMEGA ✓

"Seninle evlenmek istiyorum."

600 yorum geçmeden yb yok canlar, tşkk.

***

Geçmiş;

"Aslında biliyor musun? Gerçekten berbat bir vaziyettesin ve ölmen çok büyük bir ihtimal ama ben seni yaşatabilirim. Eğer alfa değil de bir beta veya omegaya dönüşürsen kurdun ve sen yeniden doğmuş gibi sağlam olursunuz, hücreleriniz yenilenir. Bu hep aklımda olan bir şeydi zaten ancak denemeye hiç fırsatım olmamıştı. Vita da nasıl işe yaradıysa sizde de işe yarayabilir ama %50 ihtimal ile vücudunuzun dökülme ihtimali var çünkü bir alfasınız ve bir alfa daha düşük bir seviyeye geçmektense ölmeyi yeğler herhalde."

Jungkook tamamen doktor kimliğine bürünmüştü. Üzerinde kalın, her tarafı şeffaf ama karanlıkta mavi parlayan gözlüklerden vardı ve bu gözlük öyle bir gözlüktü ki hastanın bilgilerini güncelleyip Jungkook'un gözlerinin önüne koyuyordu.

"Ne düşünüyorsun? Bence denemeye değer. Dediğim gibi zaten ömrünün sonundasın, kaybedecek bir şeyin yok gibi pek."

Kadının her yerinde kablolar bağlıydı ve konuşmakta zorluk çekiyordu. "Beni... beni denek mi yapacaksın?"

"Evet. Seni yaşatmaya çalışıyorum. Bence bunun bir karşılığı olmalı."

Kadın başını iki yana salladı. "İstemiyorum, öldür beni."

Jungkook kaşlarını çattı. "İyi de bu deneyi yapmazsam yaşatamam ki seni?"

Kadın yeniden başını iki yana salladı, ardından gözlerinden kırışık tenine birkaç damla gözyaşı düştü. Dudakları seyreldi ve sonra büküldü, Jungkook'a suç işlemiş gibi bakıyordu. "Deney ile alakası yok, yaşamak istemiyorum bu saatten sonra. Çocuğumun yüzüne daha bakamam."

Jungkook kaşlarını çattı ve elindeki dosyayı bir kenara koydu. "Anlayamadım, ne yaptın da bakamazsın?"

Kadın yaşlı gözleri ile Jungkook'a bitkin bir halde baktı ve derin bir nefes aldı önce. "Sır saklayabilir misin?"

Jungkook, kadının yatağının kenarına oturdu fazla yer kaplamayacak şekilde. "Dökül" dedi. Kadının artık sonu gelmişti ve artık bazı şeyleri anlatmanın vakti gelmiş, hatta çoktan geçmişti.

"Ben çok büyük bir bencillik yaptım. Taehyung buraya geldiğine göre yakın bir zamanda öğrenecek ve ben onun yüzüne bakamam bile, benden nefret edecek. Asla asla beni affetmeyecek, bunu görmek istemiyorum. Ölürsem eğer en azından yokluğum bana olan nefretini biraz daha bastırır."

"Farkında mısın bilmiyorum ama hala bencillik yapıyorsun. Ölüm bu kadar kolay bir şey değil, onu toplayamam bile."

"Yaşlı kalbim buna kaldıramaz. Lütfen..."

"Ne yaptığını anlat."

"Ben... Ben Taehyung'un babasının yaşadığını o beş yaşındayken öğrendim. Meğerse o darbe gününde annesinin yanındaki adam, annesinin erkek kardeşiymiş. Onu kurtaran dayısıymış. Babası kameralardan öğrenmiş Taehyung'u alıp götürdüğümü ve uzun bir süre beni aramış. Tenha bir yerde kaldığımız için bulması çok geç oldu. Senin bunlardan haberin yok tabii, o zaman daha küçüktün. Babasını tanımaman çok normal. Neyse buldu beni... ama ben çoktan Taehyung'a bağlanmıştım ve onu bırakamazdım. Çok denedim ama olmadı, etraf sakinleştiğinde ona aramayıp Taehyung'u kendim bakmam üzerine bana çok sinirlendi ve çocuğunu kaçırdığımı söyledi. Taehyung'u kaybedeceğim diye çok korktum ve ben..."

Kadın bir anda hıçkırarak ağlamaya başladığında Jungkook bir bardağa su doldurdu ve kadının eline verdi. Ona üzülüyor muydu? Hayır. Bu yaptığı suçtu. Yatağı da daha kolay içmesi için biraz daha kaldırmıştı. Kadın konuşmak için tekrar sakinleşmeyi bekledi ve suyunu içti. Jungkook'un gözleri bardaktaki suyu titreten ellerine kaydı. Kadın şiddetli bir halde titriyordu.