1 OMEGA ✓

"Biricik Omegam"

Karşımda tüm saflığıyla duran kurt beni gerçekten çok şaşırtmıştı. Başına dizlerime yaslamış ve usulca, sabırla benden bir hareket beklemekteydi. Baba demişti bana, ona uzun bir süre cevap bile veremedim. Belki bu normal bir durumdu ancak o an boşluğuma gelmişti işte ve ne yapacağımı düşündürtmüştü.

Biraz diyeceklerimi konusunda tıkandım. Pekala, belki de onu vita ile bir tutmuştum. Vita, omeganın kanını kullanılarak yapılmış ve karıştırılarak elde edilmiş asabi bir türdü ancak gamma tamamen kendine has, kendine özgü, sadece benim dokunuşlarımla meydana gelmiş bir çipin bıraktığı üründen ibaretdi. Vücuduna küçük bir yumurta bıraktığını düşünelim, bir hafta boyunca tüm vücudunu sarar ve en sonunda çip kendi kendini yok ettikten sonra bir bebeğin dünyaya gelmesini sağlardı.

Belki de bana çok fazla maruz kaldığındandı bu düşüncesi. Onu ben yarattığım için, bana itaat etmesi vasıtasıyla yarattığım için beni babası zannetmekteydi.

İlk başta onu bir yalana inandırmayı onaylayamadım. Alıştırmanın zor olacağını, sıkıntılı bir süreç olacağını hayal ettim. Buna alışmaması gerekti. Onun babası değildim nihayetinde, efendisiydim.

Ancak ben göremesem de, kimse göremese de içinde bir kurt yaşıyordu. Dönüşemese bile henüz minicik bir şeydi ve yeni baba olmuş sezgilerim bunu nasıl karşılardı emin değilim. Büyük ihtimalle duygusal bir gözle bakıp onu sevmek isteyecektim.

İçimde sıkı bir tartı yarattığımda en sonunda doğru olanın onun saçlarını okşamak olduğu kanısına varmıştım. Sonuçta o bir bebekti.

"Nasıl sevmemi istersin? Böyle iyi mi?"

"Evet rahatlatıcı..."

"Saçlarının okşanmasından keyif mi alıyorsun?"

"Evet..."

"Çok hızlı şekilde gelişiyorsun, bir haftaya kadar yetişkin biri gibi olursun bile. O yüzden sana biraz izin verebilirim."

"Yetişkin biri olunca babam olmayacak mısın? Bence bu gerçeği değiştirmez."

Bir iç çektim ve sonra ondan biraz geri çekilip kalkmasını sağladım, ellerimle yerine oturmasını işaret etmiştim. Sözümü ikiletmedi ve eski yerine geçti. Kollarını yine masaya koymuştu ve bana hevesli gözlerle bakıyordu. Oh, bunu omegaya açıklaması zor olurdu.

"Bunu sonra konuşuruz oldu mu? Şimdi önümüzde daha da önemli konular var, önce bunları halletmemiz gerek."

Üzülmüş gibi kalın dudaklarını büzdü ve başını salladı. Onunla ilgilenmemi istiyordu belli ki. Üzgün bir sesle konuştu. "Hangi konular?"

"Biliyorsun ki dünyamız yok oldu. Artık burada yaşanacak pek bir şey kalmadı. Yani mezar yeri gibiydi her yer, sen de gördün. Belki de duvarın ardına geçmeliyiz ve orada yaşayıp yönetime başlamamız lazım."

"Peki babacığım, oluru olan bir fikir. Ne yapacağım?"

"Hala yerinde bir robot var, her şeyi hallettiğimizde onu imha etsem iyi olacak. Şu an aklımda tek bir soru işareti var o da yeni doğmuş olmana rağmen bunu yapabilir misin? Herkesi meleze çevirebilir misin?"

"Yaparım baba, neden yapamayayım? Beni sen yarattın, senin gücünden meydana geldim. O yüzden yapabilirim, bunu daha önce de konuşmuştuk. Hem bu yüzden halkın karşısına çıktım ya. Bunu çoktan düşündük ve onayladık."

"Öyle de işte... Hep beklemediğim şeyler meydana gelmeye başlayınca, ben de emin olamamaya başlıyorum."

"İstersen şimdi gidip başlayalım, tüm dünya bize hükmetsin. Seninle de bunu konuşmak istiyordum, ne zaman başlayacağız insan melezi yapmaya? Bu gece olsa ya..."