06

313 40 64
                                        

"မေမေ"

"-----"

"မေမေ့"

"ခဏလေး သားရေ...။ ဒီမှာ ညီမလေးက ဂျီနေလို့၊ ခဏလေး..."

ဒီနေ့ ဩဩတို့အသင်းကျသည်မို့ ကျောင်းစောစောသွားရပါမည်ဆို။ ကိုယ်နည်းနည်းငွေ့သည်နှင့် မေမေ့ကိုအလွန်ကပ်သော ညီမလေးကြောင့် ထမင်းချိုင့်ကိုပင် အိမ်ကအဒေါ်ကြီးကပြင်ပေးပြီး ဩဩ၏ဝေယျာဝစ္စတို့ကို မပူစူးမက လုပ်ပေးနေရသည်။

တီတီ~

"မေမေ ဦးခင်ဇော်လာခေါ်နေပြီ"

အိမ်ရှေ့ပေါက်ဝတွင် ကိုယ်ကိုလှုပ်ကာ ဩဩလောတော့ မေမေက အခန်းထဲကထွက်လာသည်။

"လာပါပြီ သားရယ်"

"မေမေ ဘုရားပန်းရော"

ဩဩ မေမေ့ကိုမော်ကြည့်ကာမေးတော့ မေမေ့နှုတ်ခမ်းလှလှလေးသည် ပွင့်ဟသွားခဲ့သည်။

"ဟယ်... မေမေမေ့သွားတယ် သားရယ်"

"မေမေကလည်း သားအသင်းရှိတယ်လို့ကြိုပြောထားတဲ့ဟာကို..."

ဩဩခြေဆောင့်ကာ ကိုယ်ကိုလှုပ်ယမ်းပစ်တော့

"ညီမလေး နေမကောင်းတာနဲ့ မေမေလည်း အာရုံမရဖြစ်သွားလို့ပါ သားရယ်။ နောက်တစ်ခါမဖြစ်စေရဘူးနော်..."

"အသင်းတာဝန်မကျေရင် ဆရာမကရိုက်မှာ..."

"သားက စာတော်တာပဲဟာ၊ မရိုက်ပါဘူး၊ နော်...။ မေမေ့သားက လိမ္မာပါတယ်"

"သား..."

ဩဩစကားပင်မဆုံးသေး၊ အိပ်ခန်းထဲကညီမလေးငိုသံ ကြားလိုက်ရသည်။

"သား ညီမလေးငိုနေပြီ။ ကဲကဲ ကျောင်းသွားတော့၊ အသင်းနောက်ကျနေဦးမယ်"

ဩဩမျက်နှာကို တစ်ချက်ပင်မကြည့်ဘဲ အိပ်ခန်းဆီဦးတည်ကာ လှည့်ထွက်သွားသော မေမေ့စကားအဆုံး ဩဩမျက်တောင်ကို နှစ်ချက်သုံးချက်ပုတ်ကာ အိမ်ထဲကထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။

ကျောင်းသွားသည့်လမ်းတစ်လျှောက် အသင်းထဲကကောင်မလေးတွေ ဘုရားပန်းမစွန့်ထားသေးရန်သာ ဆုတောင်းရတော့သည်။ ဦးခင်ဇော်ဆိုင်ကယ်ရပ်သည်နှင့် ဩဩနှုတ်ပင်မဆက်နိုင်ဘဲ အတန်းထဲသို့ တစ်ဟုန်ထိုးပြေးသွားလိုက်သည်။ အတန်းနားအရောက် မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကြောင့် ဩဩသံကုန်ဟစ်ကာအော်ချလိုက်သည်။

ကိုကို့ကိုDonde viven las historias. Descúbrelo ahora