နေ့လယ်က ရသအချိန်မို့ ဩဩတို့တစ်ခန်းလုံး ပုံဆွဲနေကြချိန်တွင် ဝင်ချလာသောပုံရိပ်ကြောင့် တစ်ခန်းလုံး လိုအပ်သည်ထက် ပိုငြိမ်ကျသွားကြသည်။
"နင်တို့တွေ ဆရာမဝင်လာရင် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူးလား"
အသံပါဝါကောင်းကောင်း ထွက်ချလာတော့ ဩဩလက်ထဲကပုံဆွဲခဲတံလေး လွတ်ကျသွားခဲ့သည်။
*မက်ဒေါနားကြီး!*
ဘေးကသူငယ်ချင်းက ဩဩလက်မောင်းကို ပုတ်ကာ သတိပေးတော့မှ ကမန်းကတန်းမတ်တတ်ထရပ်လိုက်ရသည်။
"အားလုံး တန်းထ။ ဆရာမကိုနှုတ်ဆက်"
တုန်တုန်ယင်ယင်နှင့်အော်လိုက်မှ တစ်ခန်းလုံးသတိဝင်လာပြီး ကပျာကယာနှုတ်ဆက်လိုက်ကြရသည်။
*ဟိုနေ့က အပြင်ကိုခိုးထွက်တာ သိသွားလို့များလား။ ချိုလဲ့ရည် ပြန်တိုင်လိုက်တာလားမသိဘူး*
ကိုယ်တစ်ယောက်တည်း အတွေးများပြီး ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်လာကာ ခြေထောက်များတုန်လာသည်ကို ခံစားနေရသည်။ ဩဩ နောက်ဆုံးတန်းကို မသိမသာခေါင်းငဲ့ကြည့်တော့ တည်စေခေါင်က ရှုတည်တည်ကြီးပြန်စိုက်ကြည့်ကာ မျက်ခုံးနှစ်ခုကိုပင့်ပြသည်။ ဩဩမသိလိုက်ခင်မှာပဲ နှုတ်ခမ်းတွန့်ပြလိုက်သည်။
"ကျန်တဲ့သူတွေထိုင်၊ နင်တို့အတန်းထဲက အဆင့် (၁) ကနေ (၁၀) ရတဲ့သူတွေ မတ်တတ်ရပ်စမ်း"
ဩဩတို့ဆယ်ယောက် မတ်တတ်ရပ်လျက်သား ကျန်နေခဲ့လိုက်သည့်ခဏ ထိုင်ခွင့်ရသွားသည့် ကျန်သည့် အယောက် (၃၀) သောသူတွေ၏မျက်နှာများသည် မသိမသာပြုံးသွားကြသည်။ ဩဩတို့ဆယ်ယောက်မှာတော့ တစ်ယောက်ချင်းစီကို သေချာလိုက်ကြည့်နေသောဆရာမကို အကြည့်ချင်းမဆုံရဲသဖြင့် မျက်နှာလွှဲထားကြရသည်။
"နင်တို့ဆယ်ယောက် သွေးလွန်တုပ်ကွေးရက်သတ္တပတ်အတွက် ကဗျာရွတ်ပွဲမှာပါရမယ်။ ဒီတစ်ပတ် ကြာသပတေးနေ့ ဟောခန်းထဲကို မနက်ဆယ်နာရီအရောက် လူစုကြ၊ ကြားလား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ"
ရသဆရာမကိုနှုတ်ဆက်ကာ အနှီဆရာမပြန်ထွက်သွားသည်နှင့် ထိုင်ခုံပေါ်အရုပ်ကြိုးပြတ်ထိုင်ချလိုက်ရသည်။ ဩဩခြေထောက်နှစ်ဖက်စလုံးသည် ယိုင်ထိုးနေကာ ကြာကြာရပ်လို့ပင်မရတော့။
VOCÊ ESTÁ LENDO
ကိုကို့ကို
Romance"Love Triangle" Pen Missing the Ink, Ink Kissing the Paper. Saket_ Quotesman
