Change

21

'Schiet eens op!' Ongeduldig tik ik met mijn voet op de grond. 'Ja, doe rustig,' zegt Roos en ze opent eindelijk de badkamerdeur. 'Moest dat zo lang duren?' Ze rolt met haar ogen en loopt langs me heen. 'Ik wil er gewoon goed uitzien,' zegt ze en ik loop achter haar aan naar beneden. Ik houd me vast aan de leuning. De laatste tijd loop ik vaker op hakken, maar toch ben ik er geen superheld in. 'Veel plezier meiden,' zegt Roos' moeder en ik glimlach. 'Dankjewel,' zegt Roos en ze geeft haar moeder een kus. 'Niet te laat thuis hè!' roept ze ons nog na en we lachen. 'Komt voor elkaar,' roept Roos en we lopen naar onze fietsen. Ik bijt op mijn lip en kijk naar beneden toe. Ik heb geen legging of iets onder mijn jurk aan en ik zit er niet op te wachten dat mijn jurk omhoog gaat als we gaan fietsen. 'Kom,' zegt Roos, 'het is maar een paar minuten en het waait niet hard.' Ik knik en pak mijn fiets. In stilte fietsen we naar het huis van Jace toe. Hij is vandaag jarig en geeft een feest. Eerst wilde ik niet gaan, maar Roos en Jace hebben me overgehaald om toch te gaan. Hij is immers wel mijn beste vriend. 

Hoe dichter we bij het huis komen, hoe harder de muziek wordt. Bij het huis aangekomen stappen we van onze fietsen af en zetten ze op slot. 'Noa, Roos!' We zijn amper binnen of we krijgen al een knuffel van Jace. 'Gefeliciteerd!' roep ik boven de muziek uit en ik geef hem het in goud ingepakte cadeautje. Hij glimlacht. 'Dankje.' Hij zet het pakje op tafel bij de rest van de pakjes. 'Willen jullie wat drinken?' 'Doe maar cola,' zeg ik en Roos stoot me aan. 'Bacardi-cola,' verbetert ze me. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Ik wist niet dat jij alcohol dronk,' zeg ik en ze haalt haar schouders op. 'Soms,' is haar simpele antwoord en ik knik aarzelend. 'Twee bacardi-cola,' zegt Jace en hij geeft ons bijde een rood bekertje. Roos slaat het drinken in één keer achterover en ik neem een kleine slok. Ik slik en de tranen springen me in de ogen. Hier zit meer bacardi in dan in een normale bacardi-cola. Ik kijk om me heen. Iedereen is aan het dansen of aan het zoenen. Ik slik en kijk snel de andere kant op. Het is al twee weken geleden dat ik het heb uitgemaakt met Austin en nog steeds ben ik er stuk van. Elke dag check ik zijn Twitter en Instagram. Gister postte hij een foto van hem en Rebecca. 'Best friend' had hij erbij gezet. Rebecca had dezelfde foto ook op haar Instagram gezet met de tekst 'Deze jongen betekent ontzettend veel voor me. Ik hou van je Aus!' erbij. Toen ik die foto's zag ben ik de rest van de dag niet meer uit bed gekomen. Ik houd nog steeds ontzettend veel van Austin en ik verlang elke dag naar zijn armen om me heen. Naar zijn stem die lieve woordjes fluistert. Naar zijn mooie ogen. Naar zijn mond die zo goed aanvoelt op de mijne...

Ik slik en knipper de opkomende tranen weg. Ik giet de rest van de bacardi-cola in één keer achterover en loop naar de keuken om hem weer te vullen. Als ik mijn beker heb gevuld draai ik me om en knal tegen iemand aan. De inhoud van het bekertje gaat over de kleding van degene voor me heen. 'O my god sorry,' zeg ik en ik kijk omhoog om in een paar bruine ogen te kijken. 'Het is oke,' zegt hij en hij glimlacht terwijl hij zijn witte shirt schoon probeert te maken. 'Wacht,' zeg ik en ik draai me om. Ik pak een servet en veeg over de vlek heen. Doordat het shirt wit is kan ik zijn spieren perfect door zijn shirt heen zien. 'Het is goed, echt,' zegt de jongen en hij pakt mijn pols beet om me te stoppen. Ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen bij de aanraking. Hij glimlacht en steekt zijn hand uit. 'Dante,' zegt hij als ik zijn hand schud. 'Noa,' glimlach ik verlegen. 'Wat een mooie naam,' zegt hij en geeft me een knipoog. 'Hier,' hij overhandigt me zijn beker met drinken en ik schud mijn hoofd. 'Dat hoeft echt niet,' zeg ik en ik wil het bekertje terug geven, maar hij houdt me tegen. 'Nee, je mag het hebben.' 'Dankjewel,' zeg ik dan maar en ik glimlach. Hij geeft me nog een knipoog voor hij verdwijnt in de mensenmassa. Ik haal een hand door mijn haar. 'Wie was dat?' Geschrokken draai ik me om en kijk in het gezicht van Roos. 'Ik weet het niet,' zeg ik, 'nouja, ik weet het wel, maar ik heb hem net pas leren kennen.' Roos trekt haar wenkbrauwen op. 'Net leren kennen?' Ik knik. 'Ja, ik gooide per ongeluk mijn drinken over zijn shirt heen en toen...' 'Je gooide je drinken over zijn shirt heen?!' Ik knik beschamend. Ze begint te lachen. 'Wat ben je toch een kluns.' Ik grinnik. 'Weet ik.' 'Hij is wel knap,' zegt ze na een tijdje en ik knik. 'Zeg dat wel.' 

'Laten we naar buiten gaan.' Roos knikt en we lopen naar buiten toe. Buiten is het net zo druk als binnen, maar wel een stuk minder benauwd. 'Kom!' roept Roos als er een leuk nummer opkomt en ze trekt me mee de menigte in. Ze danst als een gek en ik lach. 'Kom op! Doe mee!' roept ze en ze laat zich gaan. Ik beweeg voorzichtig mee, maar na een tijdje ga ook ik helemaal los. Als het nummer is afgelopen staan we vlakbij de rand van het zwembad. 'Dat was leuk!' roep ik en ik lach. Roos knikt en we krijgen allebei een beker in onze handen geduwt. 'Nog een bacardi-cola!' roept Jace en Roos en ik nemen allebei tegelijk een slok. 'Dankje!' zeggen we en we moeten lachen. 'Dit lied is leuk!' zegt Jace en hij begint te bewegen op het nummer. Het ziet er niet uit en Roos en ik schieten in de lach. Het hele nummer blijven we lachen om Jaces rare dansmoves. Als het nummer is afgelopen staat hij uit te hijgen. 'Dat was inspannend,' zegt hij, waarop Roos en ik alleen maar harder moeten lachen. Die lach vergaat helaas heel snel als het volgende nummer wordt gedraaid. Ik voel dat ik duizelig word en de beker die ik in mijn handen had valt uit mijn handen op de grond. 'Nee,' fluister ik als de stem van Austin Mahone door de boxen heen galmt. In een trance luister ik naar de stem van Austin. Het is het liedje van de videoclip. Ik kom uit mijn trance als iemand tegen me aanduwt. Ik wankel en val bijna achterover in het zwembad, maar twee sterke armen vangen me op. 'Ik denk dat je even moet gaan zitten,' zegt Dante tegen me en hij draagt me naar een bankje toe. Het liedje is nog steeds niet afgelopen en ik voel mijn ogen waterig worden. Ik heb dit liedje de afgelopen twee weken proberen te vermijden, maar nu kan ik er niet onderuit. 'Gaat het wel?' Dante kijkt me bezorgd aan. Ik zeg niets en luister naar Austins warme stem. 'Noa?' Hij wuift met zijn hand voor mijn gezicht en ik draai mijn gezicht naar hem toe. Ik voel hoe er een traan ontsnapt en ik veeg hem snel weg. 'Hey, wat is er?' Hij pakt mijn armen vast en kijkt me bezorgd aan. 'Ik...' Mijn stem klinkt schor en er rollen nog twee tranen over mijn gezicht. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen en huil. Dante slaat zijn armen om me heen en ik begin alleen maar harder te huilen. 'Het is oké,' zegt hij en hij wrijft over mijn rug heen. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, dat is het niet,' zeg ik en ik veeg de tranen weg. 'Ik hoor er niet meer over te huilen.' 'Waar hoor je niet meer over te huilen?' Hij kijkt me vragend aan. 'Mijn ex,' zeg ik. Hij hoeft niet te weten dat Austin mijn ex is en dat ik over hem huil. 'Waarom niet? Het is goed om te huilen. Laat het er allemaal maar uit,' zegt hij en hij drukt me tegen zich aan. Ik maak me los. 'Sorry,' zeg ik, 'ik ken je net een half uur en ik zit nu al bij je uit te huilen.' Ik schuif iets verder van hem weg. 'Het is oké,' zegt hij, 'het komt niet elke dag voor dat een knap meisje bij mij komt uithuilen om haar ex. Ik voel me vereerd.' Hij glimlacht en ik bloos lichtjes. Het is even stil. 'Gaat het weer?' Ik knik en sta op. 'Ik ga weer terug. Ik denk dat mijn vriendin me zoekt,' zeg ik en Dante knikt. 'Tot maandag,' zegt hij en ik frons. 'Maandag?' Dante knikt. 'Ik ben net een week geleden hier naartoe verhuist.' Ik knik. 'Tot maandag dan,' glimlach ik en ik draai me om. 'Wacht,' zegt hij en ik draai me om. 'Nee, laat maar,' zegt hij en ik draai me weer terug om. 'Tot maandag,' zegt hij nog voor ik weer richting de overvolle tuin loop.