Change

25

De maandag erop word ik met een naar gevoel in mijn buik wakker. Vandaag moet ik Dante gaan afwijzen. Als ik iets niet leuk vind, is het iemand pijn doen. Dit hele weekend stuurde hij me berichten. Ik heb er op gereageerd, maar zo dat hij geen verkeerde gedachten krijgt. Geen 'x', geen 'ik hou van je' en geen 'ik mis je'. Iets wat hij wel vaak heeft gestuurd.

Ik stap uit bed en loop naar de spiegel toe. Ik zie er moe uit. Ik heb grote wallen en mijn haar ziet eruit als een vogelnest. Ik zucht en loop naar mijn kledingkast toe, pak er een simpel shirtje en een spijkerbroek uit en trek die aan. Daarna loop ik naar de badkamer en borstel ik mijn haar, waarna ik het in een strakke staart doe. Ik heb geen zin om make-up op te doen, dus dat laat ik voor vandaag maar achterwege. Ik pak mijn mobiel en loop daarna naar beneden toe. 'Hey schat,' zegt mijn moeder en ze geeft me een kus op mijn wang. Ik glimlach en pak een boterham.

Na het ontbijt poets ik mijn tanden en loop naar de garage toe. Als ik buiten kom, staat Roos al bij de poort. 'Hey,' groet ze me en ik zucht. 'Hey. Ik heb geen zin in vandaag,' zeg ik en ik stap op mijn fiets. 'Hoezo niet?' vraagt ze en ze komt naast me zitten. 'Ik haat het om mensen te kwetsen,' zeg ik en ze knikt. 'Snap ik, maar je zult het toch moeten doen.' Ik knik. 'Helaas wel ja.'

Hoe dichter we bij school komen, hoe zenuwachtiger ik word. Ik zet mijn fiets weg en pak mijn tas. Samen met Roos loop ik naar binnen toe. 'Hey schat,' hoor ik ineens en ik voel hoe iemand zijn armen om me heen slaat en een kus op mijn wang drukt. Ik draai me om en zie dat Dante voor me staat. 'Dus jij bent de vriendin van Dante?' vraagt de jongen die naast Dante staat. Hij heeft bruin haar en komt me bekend voor. Ik kan alleen niet plaatsen waar ik hem van ken. Hij steekt zijn hand uit en ik schud hem. 'Lucas.' 'Noa,' stel ik mezelf voor en ik glimlach een beetje ongemakkelijk. 'Ben jij niet dat meisje dat in de videoclip van Austin Mahone speelde?' Ik knik en hij kijkt me even aan, voor hij zich omdraait en wegloopt. 'Vaag,' mompel ik en Dante haalt zijn schouders op. 'Zo is hij wel vaker.' Hij draait zich om naar mij en pakt mijn hand. 'Hoe is het met mijn schatje?' vraagt hij en hij glimlacht. 'Ik ga alvast naar de les,' zegt Roos en ze glimlacht me bemoedigend toe, voor ze zich omdraait en naar het lokaal loopt. 'Ja, gaat wel,' zeg ik. 'Dat klinkt niet heel overtuigend,' zegt hij en hij slaat een arm om me heen. 'Wat is er?' 'Nou, ik moet met je praten over,' begin ik, maar ik word onderbroken door de bel. 'Sorry, maar ik moet echt naar de les, anders wordt mevrouw Taylor kwaad en mag ik gaan nablijven. Ik zie je in de grote pauze, oké?' Hij geeft me een kus en loopt dan naar zijn les. Ik zucht en loop naar het lokaal waar ik moet zijn. Nu moet ik het in de pauze doen. Met een plof ga ik naast Roos zitten en ik leg mijn hoofd in mijn handen. 'En?' vraagt Roos en ik schud mijn hoofd. 'De bel ging net toen ik het wilde vertellen.' Ze zucht en trekt een medelevend gezicht. 'Het komt goed, echt.' Ik haal mijn schouders op. 'Ik hoop het.'

Na een aantal lesuren gaat de bel voor de pauze en ik zucht. Roos en ik staan op en verlaten het lokaal. 'Je kunt het,' zegt ze als we in de kantine staan en ik haal diep adem. Ik kijk rond, maar zie Dante nergens. Ik wil me omdraaien, als ik mijn mobiel voel trillen in mijn broekzak.

D: Ik ben buiten. Kom je? xx hou van je

Ik zucht en loop naar Roos toe. 'Hij is buiten,' zeg ik. 'Dan ga je naar hem toe en vertel je het hem buiten,' zegt ze en ik zucht. 'Ik wil niet.' Ze zucht en geeft me een knuffel. 'Wat moet ik dan tegen hem zeggen?' ga ik verder, 'ja sorry, maar het gaat niet werken tussen ons, want ik heb nog steeds gevoelens voor Austin. De jongen wie ik heb laten stikken en me niet meer terugwil? Ik weet het niet, Roos,' zucht ik en ik laat me zakken op een stoel. Roos gaat naast me zitten en zucht. 'Je kunt ook niet bij hem blijven, alleen maar omdat het niets meer wordt met Austin en hij je toevallig leuk vindt.' Ik zucht. 'Je hebt gelijk.' Ik sta op en glimlach. 'Tot zo,' zeg ik en ze glimlacht. 'Succes.' Ik draai me om en loop de kantine uit. Ik loop door de gangen richting de uitgang. Ik wil de deur opendoen als iemand hem al opendoet en me tegenhoudt. 'Blijf hier,' zegt Jace en ik kijk hem vragend aan. 'Wat is er?' 'Ik denk dat je beter niet naar buiten kunt gaan.' Hij duwt me naar achteren. 'Waarom niet?' vraag ik. 'Dante is aan het vechten.' 'Wát?!' roep ik en ik probeer langs Jace te komen, maar hij is sterker. 'Laat me er langs,' zeg ik en ik duw Jace aan de kant, voor ik naar buiten ren. 'Noa!' roept Jace nog, maar ik negeer hem. Als ik op het schoolplein kom, zie ik waarom Jace me binnenhield. Dante slaat een jongen, maar kan niet zien wie het is. Hij grijpt naar zijn neus, voor hij Dante ook een klap geeft. 'Dante!' roep ik en ik ren naar ze toe. Als ik zie met wie hij aan het vechten is, worden mijn ogen groot en begin ik aan zijn arm te trekken, zodat hij ophoudt met vechten. 'Noa, houd je hier buiten,' zegt hij en ik schud mijn hoofd. 'Nee!' 'Het werkt niet, ik heb het ook geprobeerd.' Ik draai me om en zie Samantha en Lucas staan. Nu weet ik waar ik Lucas van ken. Het is de broer van Samantha. Hij heeft hetzelfde gezicht als zij. 'Wat doe jij hier?' vraag ik aan Samantha en ze bijt op haar lip. 'Het spijt me,' fluistert ze. Ik kijk haar niet begrijpend aan. 'Wat spijt je?' vraag ik, maar ze schudt haar hoofd en begint te huilen. Lucas slaat een arm om me heen en ik draai me om. Samantha komt later wel. 'Houd op met vechten!' roep ik nog een keer en ik probeer tussen de twee jongens te komen, maar het lukt niet. 'Noa, ga weg!' roept Dante en hij duwt me aan de kant. Ik wankel en val achterover. Mijn hoofd knalt tegen de grond en voor even wordt mijn zicht zwart. Ik grijp naar mijn hoofd en kreun. 'Wat heb je gedaan, eikel!' hoor ik Dante roepen. 'Ik?! Jíj sloeg haar!' 'Jongens houd op!' roept Samantha en ik voel hoe ik opgetild word. Ik doe mijn ogen verder open en zie dat Jace me vast heeft. 'Fijn, krijgen we hem ook weer.' Dante zucht geïrriteerd. Ik knipper met mijn ogen en kreun. 'Kan ik je neerzetten?' vraagt Jace en ik knik. Hij zet me op de grond en ondersteunt me. 'Wat is hier aan de hand?' vraag ik als ik weer helder zie en ik kijk de jongens en Samantha aan. 'Nou?' vraag ik als niemand reageert. Ik kijk Dante aan. 'Waarom was je aan het vechten?' 'Die eikel komt hier en begint me ineens aan te vallen,' zegt hij terwijl hij naar Austin wijst. 'Ik kwam hier niet om je aan te vallen,' verdedigt hij zichzelf, 'ik kwam hier om te weten of het waar was dat jij wat met Noa hebt.' 'Wacht, hoe weet je dat ik wat met hem heb?' vraag ik en ik kijk Austin niet begrijpend aan. 'Samantha vertelde het me.' Ik knipper verbaasd met mijn ogen. 'Waarom?' vraag ik aan haar en ze haalt haar schouders op. 'Ik was jaloers dat Dante jou zijn nummer gaf en toen Lucas me vanochtend appte dat jullie wat hadden, heb ik Austin gebeld,' fluistert ze en ze slaat haar handen voor haar ogen en begint weer te huilen. 'Ik wilde alleen maar dat jij terugkwam bij Austin en dat ik dan met Dante...' Lucas drukt haar tegen zich aan en wrijft over haar rug. 'Waarom waren jullie dan aan het vechten?' vraag ik aan Austin en Dante. 'Hij kwam hier en begon me ineens aan te vallen,' zegt Dante. 'Ach man, wat lul jij?' roept Austin, 'ik kwam hier om Noa op te zoeken en te vragen of het waar was. Jij daagde me uit!' 'Ik daagde je helemaal niet uit! Ik vroeg alleen wat je hier deed.' 'Dat is niet waar, ik...' 'Jongens, stop!' roep ik en ik draai me naar Lucas. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik aan hem. Austin wil wat zeggen en ik kijk hem waarschuwend aan. 'Austin kwam hier op school en kwam naar mij toe. Hij vroeg aan me of ik jou had gezien. Dante hoorde het en kwam naar ons toe om aan hem te vragen waarom hij jou zocht. Austin zei toen dat hij wilde weten of het waar was dat Dante en jij een relatie hebben. Dante zei toen dat dat waar was en Austin zei dat hij het van jou wilde horen. Dante ging voor hem staan, zodat hij er niet langs kon. Austin wilde hem aan de kant duwen, maar Dante duwde hem terug en toen begonnen ze te vechten,' legt Lucas uit. Ik haal een hand door mijn haar. 'Waarom?' vraag ik. 'Waarom kwam je hier naar school?' vraag ik terwijl ik naar Austin kijk. 'Ik wilde het zeker weten.' Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Ik heb je vorige week gebeld en toen zei je dat je niets meer met me te maken wilde hebben en dat ik je niet meer moest bellen. Waarom ben je dan nu hier naar school toe gekomen?' 'Ik hou nog steeds van je,' fluistert hij en ik schud verward mijn hoofd. 'Jullie hebben gebéld met elkaar?' vraagt Dante en hij kijkt me boos aan. 'Ja, we hebben gebeld,' zegt Austin. 'Problemen mee?' 'Is dit waar?' vraagt Dante en hij kijkt me aan. 'Ja,' zeg ik, 'ik heb hem vorige week maandag gebeld.' Dantes blik verzacht iets, maar hij kijkt nog steeds niet blij. 'Ik wil dat je dat niet meer doet,' zegt hij en mijn ogen worden groot. 'Pardon?' zeg ik verontwaardigd. 'Ik bepaal zelf met wie ik bel en niet.' 'Niet zolang je mijn vriendin bent. Ik wil je niet hoeven delen met hem.' 'Voor nu ben ik je vriendin niet meer,' zeg ik, 'ik moet nadenken.'