Change

24

'Nee, je trekt wel een jurkje aan.' Ik zucht en trek de jeans en het shirtje uit. 'Hier,' zegt Roos en ze gooit een paars jurkje naar me. 'Is deze niet te bloot?' vraag ik als ik naar het strakke jurkje kijk. Roos bijt op haar lip en kijkt kritisch naar het jurkje. 'Misschien wel ja,' zegt ze en ze draait zich om naar mijn kleding. 'Deze dan?' vraagt ze en ze houdt een lichtblauw jurkje in de lucht. Ik knik en ze gooit hem naar me toe. Behendig vang ik het jurkje en trek ik hem aan. 'Perfect,' zegt Roos en ze duikt tussen mijn schoenen. Ze haalt een paar tevoorschijn in dezelfde kleur als de jurk en geeft die aan mij. Ik trek ze aan en Roos klapt opgewonden in haar handen. 'Dante gaat je zo erg op een tweede date vragen!' Ik grinnik en kijk naar mezelf in de spiegel. Mijn haar hangt los op mijn schouders en mijn make-up is minimalistisch. Ik pak een zwarte clutch en stop daar wat geld en mijn identiteitskaart in. Ik pak mijn mobiel en kijk hoe laat het is. Vijf voor zeven. 'Shit!' roep ik en ik ren de kamer uit. 'Wat is er?' vraagt Roos bezorgd. 'Hij komt me over vijf minuten ophalen en ik heb mijn tanden nog niet gepoetst!' 'Schiet op dan!' roept ze en ze duwt me richting de badkamer. Snel pak ik mijn tandenborstel en doe er een klodder tandpasta op. Snel poets ik mijn tanden en spoel mijn mond met water. Net op het moment dat ik mijn mond aan het afdrogen ben, gaat de bel. 'Ik ga wel!' roept Roos en ze rent de trap af. Ik check mijn haar even in de spiegel en pak snel mijn clutch, voor ik naar beneden loop. 'Ze komt er zo aan,' hoor ik Roos zeggen vanuit de hal. Ik loop er naartoe en glimlach als ik Dante zie. Zijn ogen worden groot en hij grijnst. 'Je ziet er goed uit,' zegt hij en hij geeft me een kus op mijn wang. Mijn wangen worden rood en verlegen kijk ik naar mijn schoenen. 'Nou, veel plezier,' zegt Roos en ze duwt ons zachtjes naar buiten. 'Tot vanavond,' groet ik haar en ik loop achter Dante aan naar buiten. Hij loopt naar zijn auto toe. Het is een kleine Citroën en ik druk de gedachte aan de grote BMW van Austin weg. Ik glimlach en stap in. 'Waar gaan we heen?' vraag ik als we vijf minuten aan het rijden zijn. Dante grijnst. 'Verrassing.' Ik zucht. 'Ik haat verrassingen,' zeg ik. 'Ik wil je ook wel weer terug naar huis brengen,' zegt hij en ik schud mijn hoofd. 'Nee, sorry, zo bedoel ik het niet, ik...' 'Het was maar een grapje,' zegt hij en hij grinnikt. Ik voel hoe ik rood word en ik wend mijn gezicht snel af. Na een tijdje rijden komen we aan bij een bioscoop. 'Gaan we naar de bios?' vraag ik een beetje teleurgesteld en Dante knikt. 'Goed?' 'Ja hoor,' lieg ik. Ik had eigenlijk gehoopt dat we naar een restaurant of zo gingen. Nu heb ik me voor niets helemaal opgedoft. We stappen uit en lopen naar de ingang. Dante koopt kaartjes, terwijl ik alvast doorloop. 'Welke film gaan we heen?' vraag ik als Dante de kaartjes heeft gekocht. 'Avengers,' zegt hij en ik knik. Dante koopt een grote bak popcorn en twee bekers cola. Daarna lopen we door naar de zaal. We gaan zitten en ik kijk naar de reclame die te zien is op het scherm. Na een paar minuten gaan de lichten uit en begint de film. Ik snap helemaal niets van de film en verveel me dood. Halverwege voel ik ineens dat Dante zijn arm om me heen geslagen heeft. Ik doe niets en blijf zitten hoe ik zit. Hij buigt naar me toe. 'Zullen we gaan?' vraagt hij. 'Ik vind het een verschrikkelijke film.' Ik grinnik. 'Ik ook.' We staan op en lopen zachtjes de zaal uit. 'Ik snapte er helemaal niets van,' zeg ik en hij grinnikt. 'Ik vond hem gewoon verschrikkelijk,' zegt hij. 'Zullen we dan maar ergens anders heen gaan?' Ik knik. 'Goed idee.' We lopen naar buiten toe. 'Zullen we een stukje lopen?' vraagt Dante en ik knik. 'Is goed.' We lopen een tijdje in stilte en ik voel hoe mijn voeten pijn beginnen te doen van het vele lopen. 'Wacht even,' zeg ik en ik buk om mijn schoenen uit te trekken. 'Wat is er?' vraagt Dante. 'Mijn voeten beginnen pijn te doen,' zeg ik. 'Wacht maar,' zegt hij en hij loopt naar me toe. 'Houd je vast.' Hij houdt een arm achter mijn rug en met de andere tilt hij mijn benen op. Ik houd me vast aan zijn nek en hij begint met lopen. 'Lukt het?' vraag ik. Hij knikt en grijnst. 'Jarenlang trainen.' Ik grinnik en hij loopt verder. Ik zie de bioscoop verschijnen en hij loopt gelijk door naar zijn auto. Voor de auto stopt hij en zet hij me neer. 'Dank je,' zeg ik en ik glimlach. 'Graag gedaan,' zegt hij en we stappen in de auto. De rit naar mijn huis is het stil. Bij mij thuis aangekomen stap ik uit. 'Bedankt voor deze leuke avond,' zeg ik en ik glimlach. Hij glimlacht ook en stapt uit. 'Tot maandag,' zeg ik en ik draai me om en loop naar de voordeur toe. 'Wacht,' zegt hij en ik draai me om. Hij loopt naar me toe en blijft voor me staan. 'Ik, ehm, wilde je wat zeggen,' zegt hij en hij krabt nerveus achter zijn oor. Ik kijk hem vragend aan. Hij haalt diep adem, pakt mijn handen vast en kijkt me dan recht in mijn ogen aan. 'Ik vind je leuk,' zegt hij. Mijn adem stokt in mijn keel en ik kijk hem verbaasd aan. 'Je vindt me leuk?' Hij knikt. 'Ja, eigenlijk al vanaf dat ik je zag.' 'Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen,' stamel ik. 'Je kunt zeggen dat je me ook leuk vindt?' Hij kijkt me hoopvol aan. 'Ik weet het niet,' zeg ik en ik haal een hand door mijn haar. 'Laat me je overtuigen,' zegt hij en hij zet een stap naar voren, zodat ik bijna tegen hem aan sta. 'Ik kan je laten zien dat ik een beter vriendje ben dan Austin en dat ik voor je kan zorgen zoals een echte man dat doet.' Ik knipper verbaasd met mijn ogen. Niet goed wetend wat me overkomt. 'Maar,' begin ik, maar hij onderbreekt me door zijn mond op die van mij te duwen. Zijn lippen zijn vol en zacht en raken me aan alsof ik van porselein ben. Hij trekt zich langzaam terug en kijkt me aan. Ik sta daar maar. Niet wetend wat te zeggen. 'Ik zal ervoor zorgen dat je je goed voelt. Dat je behandeld wordt zoals je behandeld zou moeten worden,' zegt hij en hij geeft me een laatste kus voor hij naar zijn auto loopt en wegrijdt. Zelfs nadat hij is weggereden, sta ik met grote ogen op de stoep. Langzaam kom ik terug in de realiteit en ik haal een hand door mijn haar. Ik loop langzaam naar binnen toe, naar boven. 'Hoe was het?' vraagt Roos als ik mijn slaapkamer in kom. Ze schuift mijn laptop aan de kant en ik ga op bed zitten. Nog steeds overdonderd door de kus van Dante. 'Wat is er?' vraagt Roos als ik niet reageer. 'Noa?' Ik knipper een paar keer met mijn ogen en kijk haar dan aan. 'Hij heeft me gekust,' zeg ik. Roos krijgt een grote grijns op haar gezicht. 'En hoe was het?' Ik haal mijn schouders op. 'Niet heel bijzonder of zo.' 'Weet hij dit?' vraagt ze en ik schud mijn hoofd. 'Hij was al weg voordat ik kon vertellen dat ik hem niet leuk vind.' 'Je moet het hem wel vertellen,' zegt ze en ik knik. 'Ik weet alleen niet hoe.' 'Als je tegen hem zegt dat je hem heel aardig vindt, maar nog steeds iets voelt voor Austin, begrijpt hij dat vast wel.' Ik knik. 'Ik vertel het hem maandag op school wel,' zeg ik en Roos knikt. 'Was het verder wel leuk?' vraagt ze en ik knik. 'We gingen eerst naar de bios, maar die film was ontzettend saai, dus gingen we een stukje lopen.' Roos haalt haar neus op. 'Dat lijkt me nou niet de beste date ever.' Ik haal mijn schouders op. 'Hij heeft me wel gedragen toen ik pijn kreeg aan mijn voeten.' Haar ogen worden groot. 'Hij heeft je gedrágen?' Ik knik. 'Dat is zo romantisch,' zegt ze en ze laat zich achterover op bed vallen. Ik grinnik. 'Op dit moment wens ik dat ik jou was,' zucht ze. 'Dat wil je niet,' zeg ik en ik trek mijn schoenen uit. 'Geloof me.' 'Je begrijpt wat ik bedoel,' zegt ze en ik knik. 'Dat is waar.'