Change

10

'Wat moet ik aan?' gestresst zoek ik door mijn kleren, terwijl ik ondertussen mijn mobiel tussen mijn oor en schouder heb geklemd. 'Ik weet niet eens wat we gaan doen!' 'Doe rustig!' roept Roos door de telefoon. 'Heeft hij gezegd dat je op je kleding moest letten of zo?' 'Nee,' zeg ik gefrustreerd, 'dat is het hem nu juist!' Ik zucht en pak een jurkje van een hanger die ik vervolgens weer terughang. 'Dan trek je iets simpels maar elegants aan. Heb je niet iets van een simpel jurkje? Of een mooi shirtje?' Ik denk even na terwijl ik mijn inloopkast rondkijk. Mijn blik blijft hangen bij een rood jurkje. Ik pak hem en trek mijn kleren uit om zo het jurkje aan te trekken. 'Heb je iets gevonden?' Ik pak mijn mobiel op van het bed waar ik hem had neergelegd. 'Ja, alleen er mist iets,' zeg ik terwijl ik naar mezelf in de spiegel kijk. 'Stuur anders even een foto,' zegt Roos. 'Is goed,' zeg ik en ik hang op. Ik ga naar WhatsApp en maak een foto van mezelf. Ik stuur hem naar Roos toe en gelijk komt Roos online. Ze begint te typen.

R: Mooi! Misschien iets van een riem of zo? 

Ik lees het berichtje. Ik kijk weer naar mezelf in de spiegel. Misschien heeft Roos gelijk. Ik pak een zwart riempje en doe die om mijn taille heen. Ik grijns. Dit is perfect! Ik maak weer een foto en stuur hem naar Roos toe.

R: Jaa! Supermooi! Nu alleen nog high heels en je bent klaar!  

Ik loop naar mijn kast en pak een paar zwarte stiletto's. Ik doe mijn make-up, stijl mijn haren en stuur daarna een foto naar Roos toe.

R: Wauw! Pretty girl! Heel veel plezier! xx 

N: Dankje! xx 

Ik kijk op mijn mobiel en zie dat het al vijf voor 7 is. Austin komt me hier om 7 uur om ophalen. Snel ren ik naar beneden toe en besef me dat ik dat beter niet kon doen. De grond komt ineens heel dichtbij en met een knal val ik op de grond. Ik vloek en krabbel snel overeind. Ik doe mijn jurkje goed en kijk in de spiegel in de hal hoe mijn haar zit. Ik strijk een paar plukjes goed en haal diep adem. Ik loop naar de woonkamer en ga op de bank zitten. Ik pak mijn mobiel en scrol een beetje door alle Tweets, om iets te doen te hebben. Ik kijk hoe laat het is en zie dat het net 7 uur geweest is. Ik zucht en op dat moment klinkt de bel. Ik sta op en loop zo normaal mogelijk naar de voordeur toe. Ik open de deur en kijk recht in het glimlachende gezicht van Austin. Automatisch moet ik ook glimlachen. Austin heeft, net zoals ik, nette kleren aan. Een donkerblauw pak met grijze stropdas.

'Hey,' zeg ik verlegen. Austins glimlach wordt nog breder. 'Hey,' zegt hij, 'ga je mee?' Austin steekt zijn hand uit en kijkt me vragend aan. Ik pak zijn hand aan en samen lopen we naar buiten toe. We komen bij de grote BMW van Austin aan en hij houdt de deur voor me open. 'Wauw, een echte gentleman,' zeg ik. Austin grijnst en neemt naast me plaats. 'Altijd,' zegt hij en hij pakt mijn hand en geeft er een kus op. Ik begin te blozen en draai mijn hoofd weg. Ik hoor Austin grinniken. 'Wat is er?' vraag ik. 'Je bent schattig als je bloost,' zegt hij met een lieve lach. Ik voel het bloed weer naar mijn hoofd stijgen en kijk naar mijn schoenen. 'Waar gaan we eigenlijk heen?' vraag ik na een tijdje. 'Dat is nog een verrassing,' zegt Austin met een grijns. Ik zucht en trek een pruillipje. 'Alsjeblieft?' Ik kijk hem met puppyoogjes aan. Of nou ja, dat probeer ik. Austin grinnikt en schudt zijn hoofd. 'Je ziet het zo wel.' Ik sla mijn armen over elkaar en kijk boos voor me uit. 'Awwh, heb ik Nootje boos gemaakt?' vraagt Austin plagerig. Ik geef een duw tegen zijn schouder. 'Jullie zijn een schattig stel,' hoor ik dan de chauffeur zeggen. 'We zijn geen stel,' zeg ik en ik kijk naar Austin. Hij schudt zijn hoofd. 'Nee, we zijn gewoon vrienden.' Ondanks dat het waar is en dat ik het zelf ook zei, krijg ik toch een raar, onaangenaam gevoel in mijn buik als hij dat zegt. Ik kijk naar mijn nagels en bijt op mijn lip om het gevoel te verminderen. Helaas helpt het niet. Ik zucht. 'Wat is er?' vraagt Austin en hij kijkt me bezorgd aan. Ik schud mijn hoofd. 'Niets,' zeg ik. Ik hoor aan mijn eigen stem dat het niet bepaald overtuigend klinkt. Austin hoorde het waarschijnlijk ook en slaat een arm om me heen. Hij trekt me tegen zich aan en legt zijn hoofd op mijn hoofd. 'Je weet dat je het altijd kan zeggen als er iets is hè?' vraagt hij zacht. Ik knik en nestel me nog meer tegen hem aan. Ik sluit mijn ogen en geniet van de armen van Austin om me heen. 'We zijn er,' zegt de chauffeur na een tijdje. Met tegenzin sla ik Austins armen van me af en ga rechtop zitten. Ik wil uitstappen, maar Austin houdt me tegen. 'Niet doen,' zegt hij en hij stapt uit de auto. Hij loopt naar de andere kant van de auto en houdt de deur voor me open. Ik glimlach en stap uit. Austin pakt mijn hand en we lopen naar duur uitziend gebouw toe. Ik stop en kijk omhoog. Het gebouw heeft veel verdiepingen. Ik kijk naar de naam van het gebouw. Lutyens Restaurant staat er. Met grote ogen kijk ik naar Austin. Het Lutyens Restaurant is een van de duurste en beste restaurants van Londen. 'Dit meen je niet,' fluister ik. Austin steekt glimlachend zijn hand uit. 'Kom je?' Ik kijk naar zijn hand en dan weer naar het restaurant. 'Waarom zo'n duur restaurant?' vraag ik, 'dit is echt niet nodig.' Austin glimlacht. 'Voor jou is niets te duur.' Austin pakt mijn hand en ik laat me door hem mee trekken naar de ingang. Als we binnen zijn, komt er gelijk een vrouw van middelbare leeftijd naar ons toe. 'Hallo meneer en mevrouw, wat kan ik voor u doen?' 'Ik heb gereserveerd,' zegt Austin. 'Onder welke naam?' De vrouw kijkt Austin vragend aan. 'Mahone,' zegt hij. De vrouw kijkt even op haar schrijfblok en knikt dan. 'Komt u maar mee.' We lopen achter haar aan naar de andere kant van het restaurant. 'Gaat u zitten,' zegt de vrouw. Ik ga op 1 van de 2 stoelen zitten en Austin volgt mijn voorbeeld. 'Kan ik u wat te drinken aanbieden?' Austin kijkt mij aan. 'Doe maar een rode wijn, alstublieft,' zeg ik beleefd. De vrouw knikt en kijkt dan naar Austin. 'Voor mij ook graag,' zegt hij en hij glimlacht. De vrouw knikt en loopt weer weg. 'Het is hier zo luxe,' zeg ik als de vrouw weg is. Austin glimlacht en pakt mijn hand. 'Alles voor jou,' zegt hij. Door die opmerking voor ik het bloed weer naar mijn wangen stijgen. Op dat moment komt de serveerster ons drinken brengen. 'Twee rode wijn,' zegt ze terwijl de twee glazen op tafel zet. 'Willen jullie de menukaart al?' vraagt ze. Austin kijkt mij aan en knikt dan. 'Graag.' De serveerster glimlacht. 'Dan haal ik ze even.' Ze loopt weg en komt even later terug met twee menukaarten. 'Wat neem jij?' vraag ik als ik de menukaart heb bestudeerd. 'Ik denk dat ik de biefstuk neem,' zegt hij. Ik knik en kijk weer naar de menukaart. 'Ik denk dat ik de zalm neem,' zeg ik na een tijdje. 'Ik heb gehoord dat die heel goed is hier,' zegt Austin. Ik haal mijn schouders op. 'Zou kunnen, ik ben hier nog nooit geweest.' Austin glimlacht. 'Ooit moet de eerste keer zijn.' 

'Dat was lekker.' Ik ga achterover zitten en leg een hand op mijn volle buik. 'Ik kan niet meer,' zegt Austin en ook hij gaat achterover zitten. We zitten zo even totdat Austin opstaat. 'Ik ga even naar het toilet,' zegt hij. Ik knik en hij loopt naar de toiletten. Ik kijk om me heen naar alle mensen aan de tafels. Mijn blik blijft hangen bij een tafel dicht bij de ingang. Ik frons mijn wenkbrauwen en leun iets naar voren zodat ik beter kan zien wie er aan de tafel zitten. Op dat moment wens ik dat ik dat niet had gedaan. Aan de tafel bij de ingang zit Jace. Ik ga snel weer normaal zitten en kijk de andere kant op. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat Austin deze kant komt opgelopen. 'Hey,' zegt hij, 'daar was ik weer.' Ik glimlach en sta op. 'Zullen we gaan?' vraag ik. Ik wil hier zo snel mogelijk weg. Austin fronst zijn wenkbrauwen. 'Wat een haast.' Ik glimlach onschuldig. 'Ja, ik moet nog huiswerk maken en zo.' Austin trekt een wenkbrauw op. 'Het is morgen zaterdag,' zegt hij. Shit. Ik probeer krampachtig een smoes te bedenken, maar mijn hersenen weigeren om een goede smoes te verzinnen. 'Vertel eens,' zegt Austin en hij pakt mijn hand, 'waarom wil je hier zo snel weg?' Ik kijk hem aan en besluit hem de waarheid te vertellen. 'Een jongen die ik ken zit bij de ingang en ik wil niet dat hij mij ziet,' zeg ik. Austin draait zijn hoofd naar de ingang. 'Welke jongen? Die met die rode stropdas?' Ik knik. 'Hoezo is het erg dat hij jou ziet dan?' vraagt Austin. 'Ik vind hem leuk,' fluister ik. Meteen wens ik dat ik dat niet had gezegd, want Austins blik wordt hard. 'O,' zegt hij en hij staat met een ruk op. 'Laten we dan inderdaad maar gaan.' Verbaasd van Austins reactie sta ik ook op en loop ik achter hem aan. Ik zie dat Austin afrekent en daarna naar buiten loopt. Ik zucht en loop ook naar buiten. Ik kijk om me heen en zie dat Austin een taxi aanhoudt. 'Austin!' roep ik, 'wacht!' Austin negeert me en stapt in de taxi. De taxi rijdt weg en ik haal mijn handen door mijn haar. Waarom moest ik ook zeggen dat ik Jace leuk vindt? Ik zucht en ga op de stoeprand zitten. Het boeit me niet dat mijn jurk zo vies wordt. Ik pak mijn mobiel en bel Austin. Een paar piepjes worden gevolgd door de voicemail. Ik zucht en ga met mijn handen voor mijn gezicht zitten. Na een paar minuten probeer ik hem nog een keer te bellen. Weer krijg ik de voicemail. Ik voel mijn ogen vochtig worden en niet veel later voel ik een traan over mijn wang lopen. Na een paar seconden zit ik huilend op de stoep. 'Noa?' Ik schrik op en kijk omhoog, recht in de ogen van Jace. Snel veeg ik mijn tranen weg en ga staan. 'Waarom huil je?' Ik haal mijn schouders op en snif. 'Heeft het met een jongen te maken?' Ik knik en voel de tranen weer op komen. Dan doet Jace iets, waarvan ik nooit had gedacht dat hij zou doen. Hij slaat zijn sterke armen om me heen en drukt me tegen hem aan. Als ik zijn aftershave ruik, beginnen de tranen weer te lopen. Na een paar minuten zijn mijn tranen op en Jace laat me los om me in mijn ogen te kijken. 'Ik weet niet wat er is gebeurd en wie je pijn heeft gedaan, maar ik ga er persoonlijk voor zorgen dat hij er spijt van gaat krijgen.' Ondanks dat ik niet wil dat hij Austin pijn doet, vind ik het ontzettend lief van hem dat hij voor me opkomt. 'Dankje,' fluister ik. Jace glimlacht en drukt me weer tegen hem aan. 'Noa?' vraagt Jace naar een paar minuten. Ik maak me los uit de omhelzing en kijk hem vragend aan. 'Zal ik je naar huis brengen? Lopen gaat denk ik nogal moeilijk.' Ik glimlach en knik. Jace glimlacht ook en veegt met zijn duim de tranen en uitgelopen mascara van mijn gezicht. Als hij zijn handen weghaalt, voel ik dat mijn wangen tintelen. Jace steekt zijn hand uit en ik pak zijn hand aan. Samen lopen we naar Jaces auto. Hij en ik stappen allebei in en Jace start de auto. 'Welke straat moet ik zijn?' vraagt Jace. Ik geef mijn adres en Jace begint te rijden. Een tijdje zeggen we niets, maar dan verbreekt Jace de stilte. 'Wil je vertellen wat er is gebeurd?' 'Oke,' zeg ik en ik begin te vertellen. 'Een vriend en ik waren uit eten en het was heel gezellig. Toen...' Ik stop met vertellen als ik besef dat ik dan ook moet vertellen dat ik Jace leuk vind. 'Toen wat?' Jace kijkt me vragend aan. 'Toen ging hij naar het toilet en merkte ik iemand op,' zeg ik. Jace kijkt me vragend aan en gebaart dat ik verder moet gaan. 'Toen hij terugkwam zei ik tegen hem dat ik diegene dus had opgemerkt en dat ik dus graag naar huis wilde. Hij vond het raar en vroeg waarom. Toen heb ik verteld dat ik diegene leuk vindt en toen is hij weggelopen.' Ik bijt op mijn lip om er voor te zorgen dat ik niet weer ga huilen. Jace is even stil. 'Wat een asshole,' zegt hij na een tijdje. Ik zeg niets en staar uit het raam. Ik zie dat we mijn straat in rijden en Jace stopt voor mijn huis. 'Thanks voor het wegbrengen,' zeg ik en ik glimlach. Jace glimlacht terug. 'Graag gedaan.' Ik stap uit en zwaai naar hem. Hij zwaait terug en ik zie nog net hoe hij wegrijdt voor ik de deur achter me sluit. Ik schop mijn schoenen uit en loop naar boven toe. Op de badkamer haal ik de make-up van mijn gezicht en poets ik mijn tanden. Daarna loop ik naar mijn kamer en trek mijn pyjama aan. Ik zet mijn wekker en kruip daarna in bed. Al gauw val ik in een diepe slaap.