Η υιοθεσία

Παραλίγο

Προσοχή το κεφάλαιο θα είναι βίαιο... Διαβάζετε με δική σας ευθύνη 💘😈
Ευαγγελίας POV

"Τι κάνεις εκεί?" Φωνάζω έξαλλη στον μαλάκα στον Στέργιο καθώς μπαίνω μέσα στα αποδυτήρια των γυναικών και τον βλέπω να έχει ρίξει την Εβελίνα στο πάτωμα και να έχει πέσει πάνω της.

"Να τη και η τρίτη..." Σχολιάζει και αηδιάζω.

Τον βλέπω να σηκώνεται από την Εβελίνα η οποία σε κατάσταση σοκ έχει μείνει ξαπλωμένη στο πάτωμα και κλαίει...

Παω να τρέξω κοντά της όμως το χέρι του Στέργιου με σταματάει.

"Γιατί τρέχεις κοντά της? Γιατί πας να την προστατεύσεις? Αφου αυτή δεν θα το έκανε ποτέ αυτό για εσένα." Μου λέει ενώ πάει να αγγίξει το σώμα μου όμως κοπανάω τα χέρια του.

"Είσαι μαλάκας! Ασε την Εβελίνα και εμένα ήσυχες! Ήδη έκανες την Εβελίνα να υποφέρει και έστειλες την Βανέσα στο νοσοκομείο με εγκεφαλικό! Δεν έχεις βαρεθεί πια να καταστρέφεις γυναίκες? Να τις κάνεις να υποφέρουν?" Του φωνάζω και εκείνος γελάει λιγάκι.

"Οχι η αλήθεια είναι οχι δεν έχω βαρεθεί και ουτε νομίζω ότι θα βαρεθώ." Μου απαντάει ενώ πιάνει απότομα τα χέρια μου και τα βάζει πίσω από την πλάτη μου κρατώντας τα σφιχτά κάνοντας με να τρομάξω πολυ.

Οχι...

Δεν θα το κάνει και σε εμένα αυτό.

Εννοώ... Είμαστε στο σχολείο.

Δεν θα τολμούσε.

Και... Και είναι και η Εβελίνα εδώ.

Είναι η Εβελίνα εδώ.

Μπορεί η Εβελίνα να είναι κάπως αδύναμη... Και φοβισμένη αυτή την στιγμή...

Αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσει τον Στέργιο να με βιάσει.

Στο κάτω κάτω είμαστε φίλες...

Δεν θα μου το κάνει αυτό...

Ακόμα και τελευταία στιγμή κάτι θα κάνει κάτι για να με βοηθήσει.

"Φυγε απο πανω μου." Λέω όσο πιο θαρραλέα μπορώ στον βλακα και εκείνος γελάει.

"Το παίζεις και εσυ γενναία? Γιατί όλες σας το παίζετε γενναίες? Νομίζετε ότι θα μας κάνετε να ξενερώσουμε?" Με ρωτάει κάπως ειρωνικά καθώς αγγίζει το στήθος μου κάνοντας με αηδιάσω.

Ιου.

Ιου.

Ιου.

Γυρνάω το βλέμμα μου και βλέπω την Εβελίνα να έχει μαζευτεί με μια γωνιά και να κλαίει...