Η υιοθεσία

Ο καλός αδελφός

Ερμής POV

''Θέλεις να πάμε για καφε?" Ρωτάω την Εβελίνα μπας και της φτιάξω το κεφι εκείνη όμως γνέφει αρνητικά.

"Θέλεις να πάμε σινεμά να δουμε μια καινούρια κωμωδία που βγήκε?" Συνεχίζω να την ρωτάω εκείνη όμως γνέφει ξανά αρνητικά.

"Θέλεις τότε να πάμε να κάνουμε πατινάζ σε ένα καινούργιο παγοδρόμιο που άνοιξε πριν ένα μήνα?" Την ρωτάω ξανά και εκείνη γυρνάει και με κοιτάζει.

"Ερμή εκτιμώ την προσπάθεια σου... Αλλά νιώθω χάλια και δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα." Μου απαντάει και αφου αφήσω μια ανάσα την αγκαλιάζω σφιχτά.

"Ρε αδερφούλα μου το ξερω οτι όλα στις ζωές μας είναι στην καλυτερη περίπτωση... Γάμησε τα... Όμως όπως λέει και ο ψυχολόγος μου και η συμβουλος ζωής μου... Πρέπει να κάνουμε πράγματα για να νιώσουμε καλυτερα και να ξεχαστούμε." Της λέω και σηκωνει το φρυδι της και με κοιτάζει ειρωνικά.

Εντάξει η αδελφή μου είναι καλά σχετικά από την στιγμή που ακόμα είναι ειρωνική.

"Ερμή τι σου δίνουν και καπνίζεις?" Με ρωτάει και μουτρώνω.

"Μην γίνεσαι κακιά..." Της λέω και φαίνεται να έχει εκνευριστεί.

"Ερμή δεν ξέρω τι στο καλό ηρεμιστικά και ασκήσεις κάνεις για να ηρεμήσεις αλλά σου καίνε σιγά σιγά τον εγκέφαλο!'' Αρχίζει να μου φωναζει.

Ναι έγινε κακιά.

"Ο κολλητός σου με βίασε! Με βίασε και ψυχολογικά και σωματικά! Με έκανε να πονεσω και να υποφέρω! Βίασε την παιδική μου κολλητή την Βανέσα και προσπάθησε να βιάσει και την άλλη μου κολλητή την Εύα!" Συνεχίζει να φωνάζει και εγώ κλείνω τα μάτια μου και αρχίζω να παίρνω βαθιές ανάσες.

Όλα καλά.

Όλα καλά.

Όλα είναι καλά.

Όλα είναι καλά.

Δεν στεναχωριέμαι.

Δεν νιώθω αρνητικά συναισθήματα.

Όλα είναι καλά.

Νιώθω καλά.

Νιώθω χαρά.

Νιώθω ηρεμία.

Νιώθω γαλήνη.

Όλα καλά...

Όλα είναι καλά...

Και το όνομα της...

Το όνομα της αγαπημένης μου Ευας μου δίνει χαρά και μόνο χαρά.