Η υιοθεσία

Καλά θα πάει και αυτό

Ευαγγέλια POV

"Έλα ρε Ευάκι μου δεν χρειάζεται να ανησυχείς." Μου λέει ο Ορφέας ενώ βρισκόμαστε μπροστά από την πόρτα του σπιτιού της Εβελίνα και του Ερμή και αμέσως γυρνάω και τον κοιτάζω ειρωνικά.

"Δεν χρειάζεται να ανησυχώ? Θέλεις να σου θυμησω ότι η ιδιοκτήτρια του σπιτιου είναι μια γυναίκα που με μισεί και θέλει να πεθάνω αργά και βασανιστικά?" Τον ρωτάω αγχωμένη.

"Ηρεμησε Ευάκι... Αν όντως σε μισούσε η κυρία Πελαγία η Εβελίνα δεν θα σε καλούσε σπίτι της να δουμε όλοι μαζί ταινία." Μου λέει για να με κάνει να νιώσω καλύτερα όμως δεν τα καταφέρνει.

"Μπορείς να κρατήσεις εσυ το γλυκό να πάρω εγώ το μπαλάκι μου για να κρατήσω την ψυχραιμία μου?" Τον ρωτάω με ένα αγχωμένο χαμογελο και εκείνος αφήνει μια ανάσα.

"Φέρε το." Μου λέει και τότε του δίνω το κουτί ζαχαροπλαστείου και παίρνω βιαστικά μέσα από την τσάντα μου το αγχολυτικό μου μπαλάκι και αρχίζω να το πιέζω για να ηρεμήσω.

Ψυχραιμία Ευα.

Ψυχραιμία.

Ο Ορφέας εκτός από ωραία φάτσα έχει και δίκιο.

Που κολλάει βέβαια με το ότι ο Ορφέας έχει δίκιο και ωραία φατσα?

Πουθενά.

Αλλά δεν πειράζει να επιδείξω όλα του τα προσόντα.

Μπράβο σου Εύα.

Σκέψου βλακείες προκειμένου να μην σκέφτεσαι ότι είσαι έξω από το σπίτι μιας κακιάς μάγισσας και πρώην πεθεράς το μεγάλου μου και νεκρου αδελφού σου.

Σκέψου τον Ορφέα και την ωραία του φάτσα.

"Ευάκι όλα καλά?" Με ρωτάει ο Ορφέας βγάζοντας με από τις σκέψεις μου.

"Ναι και καλά είμαι." Του λέω χωρίς να έχω σταματήσει να πιέζω το μπαλάκι μου.

"Τι σκέφτεσαι?" Με ρωτάει ξανά.

"Ότι έχεις ωραία φάτσα." Του απαντάω ειλικρινά.

"Ναι το φοβόμουν αυτό γιατί είμαι και ένα κουκλάκι ζωγραφιστό... Αλλά Ευάκι μου θα ήθελα να σου πω ότι σε βλεπω σαν φίλη." Μου λέει και αμέσως γυρνάω και τον κοιτάζω εκνευρισμένη.

"Είσαι ηλίθιος?" Τον ρωτάω.

"Κοίτα δεν είναι ότι δνε μου αρεσεις. Κουκλίτσα είσαι και εσυ. Αλλά είμαι ερωτευμένος με κάποια άλλη." Μου λέει καο αφήνω μια ανάσα για να παραμείνω ψύχραιμη.