Η υιοθεσία

Τέλος

Μερικά χρόνια μετά...

"Ερμή είσαι ηλίθιος!" Φωνάζω ενώ κάνω αέρα στον εαυτό μου προκειμένου να δροσιστώ λιγάκι.

"Δεν με βλέπεις ότι σκάω? Τι το κλείνεις το Air-condition? Να σκάσω θέλεις?" Τον ρωτάω εκνευρισμένη.

"Ρε μωρό μου εσυ δεν είπες ότι το Air-condition σε χτυπάει στην πλάτη?" Με ρωτάει.

"Ναι αλλά θα μπορουσες να ανοίξεις τον ανεμιστήρα και να μην με αφήσεις εδώ να σκάω μαζί με τα δυο παιδια μου άφησες μέσα στην μήτρα μου και τώρα δεν λενε να βγουν!" Φωνάζω και εκείνος τότε πάει να ανοίξει τον ανεμιστήρα αλλά τον σταματάω.

"Τι τον ανοίγεις τώρα? Αφου φευγουμε! Πάμε στον αρραβώνα του Ορφέα και της Βανέσσα!" Του φωνάζω ξανά και αφου αφήσει μια ανάσα με κοιτάζει.

"Ρε μωρό μου σε μισή ώρα είναι να φυγουμε. Ελα να σου ανοίξω τον ανεμιστήρα. Και ας έχει τρεις βαθμους έξω." Μου λέει και τον κοιτάζω με δάκρυα στα μάτια.

"Με θεωρείς ιδιότροπη?" Τον ρωτάω έτοιμη να βάλω τα κλάματα και φαίνεται μα τρομάζει λιγάκι.

"Οχι οχι μωρό μου μην κλαις όλα καλά Ευάκι μου δεν είσαι ιδιότροπη είσαι υπέροχη! Υπέροχη όπως πάντα!" Μου λέει και έχω αρχίσει να ζεσταίνομαι και άλλο...

"Άνοιξε τον ανεμιστήρα γαμω το κερατο μου γαμω!" Φωνάζω και τότε εκείνος ανοίγει πάλι τον ανεμιστήρα.

Δεν μπορώ Παναγία μου έχω σκάσει.

Είμαι η πρώτη έγκυος η οποία κυοφορεί δίδυμα και κοντευει να κλείσει τον δέκατο μήνα.

"Αχχχ αέρας... Αλλά κάνει μια φασαρία ο αναθεματισμενος... Το κεφάλι μου με έχει πιάσει." Γκρινιάζω ξανά.

"Θέλεις να τον κλείσω?" Με ρωτάει βιαστικά.

"Οχι φυσικά. Θέλω να μου φέρεις και να μου φορέσεις τα παπούτσια μου να φυγουμε. Αντε που έχω να δω τα πόδια μου πάνω από τρεις μήνες τώρα με αυτή την κοιλιά..." Λέω ενώ χαιδευω την υπερβολικά τεράστια κοιλιά μου η οποία εδώ και δέκα μήνες σχεδόν φιλοξενεί την Φανή και την Δανάη μας...

Τα παιδάκια μας...

Τα οποία μπορεί να μην λένε να βγουν από εκεί μέσα και να με έχουν τρελάνει...

Αλλά είναι ότι καλυτερο μου έχει συμβεί.

Και ανυπομονώ να τα γνωρίσω.

"Εεε μην γκρινιάζεις για την κοιλίτσα σου μωρό μου. Σκέψου... Ότι εκεί μέσα μένουν τα μωράκια μας. Και ότι έχουν βολευτει τόσο καλά και μπορουν να νιώσουν την αγάπη σου για εκείνα. Για αυτό δεν θέλουν να βγουν." Μου λέει και τον κοιτάζω ειρωνικά.