Η υιοθεσία

Οικογενειακές ιστορίες

Ερμής POV

Γυρνάω στο σπίτι μου ακουγοντας μουσική από τα ακουστικά μου.

Έφυγα νωρίτερα σήμερα μιας και δεν νιώθω καλά...

Αυτό που έγινε σήμερα με την αγαπημένη μου δίδυμη αδελφούλα μου το Λινάκι μου και με τον κολλητό μου τον Στέργιο με έκανε να στεναχωρηθώ πολύ.

Δεν καταλαβαίνω γιατί φέρθηκε έτσι στην Εύα.

Ουτε γιατί μαλωσαν ξέρω ουτε γιατί ταράχτηκε τόσο η Εβελίνα μου...

Τους ρώτησα αλλά κανένας από τους τρεις τους δεν μου εδωσε μια ξεκάθαρη απάντηση.

Νιώθω χάλια και σήμερα...

Προσπαθώ να είμαι καλά.

Το πρωί έκανα τις ασκήσεις που μου είχε πει ο ψυχολόγος μου όταν ήμουν πιο μικρός... Ομως δεν λειτούργησαν.

Ξανά.

Ξυπνησα και έκανα μια θετική σκέψη.

Χαμογελασα και είπα καλημέρα στο αγαπημένο μου πρόσωπο που φυσικά και είναι η αδελφή μου.

Προσπάθησα να κάνω θετικές σκεψεις όμως απετυχα.

Το μόνο που είχα στο μυαλό μου είναι ότι σε δέκα μέρες θα είναι το δέκατο ετήσιο μνημόσυνο της αδελφής μου της Δανάη και πονάω.

Θέλω να ηρεμήσω...

Θέλω να νιώσω καλυτερα.

Να πάω στο σπίτι να πάρω αγκαλιά τον κυριο Ντέξτερ και τον Τικο μου να έρθει η αδερφη μου να δουμε μαζί μια ταινία και να με κάνει να νιώσω καλυτερα όπως κάνει όλα αυτά τα χρόνια.

Μπαίνω μέσα στο σπίτι μου σιγά σιγά ενώ κλείνω την μουσική από το κινητό μου προκειμένου να ενημερώσω όποιον είναι εδώ ότι ήρθα αν και λογικά τέτοια ώρα στο σπίτι πρέπει να είναι μόνο η μαγείρισσα και η καθαριστήρια αφου η μαμά είναι στο σχολείο και ο μπαμπάς μου θα είναι σε κάποιο Υπουργείο.

Μάλλον.

Δεν έχω ιδέα τι κάνει.

Το μόνο που ξέρω είναι ότι του χρόνου που θα γίνουν εκλογές και εγώ θα είμαι σχεδόν δεκαοχτώ χρονών και θα έχω δικαίωμα ψήφου πρέπει όπως και να έχει να τον ψηφίσω.

"Πελαγία μου ηρέμησε..." Ακουω τον μπαμπά μου στο σαλόνι να λέει στην μαμά μου και εκπλήσσομαι.

Είναι οι γονείς μου στο σπίτι τέτοια ώρα?

Από που και ως που?