KAHVE KOKUSU

DUYGU KIRIĞI

Hayatta yollar gibi hiç bir zaman istediğiniz ayarda olmaz. Soluk soluğa kalacağınız o dik yokuşların sonunda, durup dinlemeniz için kısa düzlükler olsa bile, emin olun o yolun sonunda tekrar bir yokuş yada hayatınızı tepe takla edecek bir iniş vardır.

Önemli olan sizin nefes alacağınız düzlüklerden haberdar olmanızdır.

"Hanımefendi bizimle gelmeniz gerek." polis memumurun artık sabrı tükenmişti...

Ama İnci hala gördüğü manzaranın etkisinde, zihnine kazımak ister gibi tekrar tekrar kareleri gözünün önüne getiriyordu.

Sarp ve Derin... Nasıl yani...
İçinden bir ses; Sarp asla böyle birşey yapmaz diyordu. Peki o zaman; o kadehler, salondan odaya kadar uzanan kıyafetler, üstelik yatak odasından düşmüştü Derin hemde ayaklarının önünü...

Polis memuru omzuna dokunarak ;
"Beni duyuyor musunuz?" İnci den bir cevap alamayınca, yanındaki arkadaşına seslendi.;
"Bir ambulans daha çağıralım şokta galiba." dedi.
"Çokta güzelmiş adam bunu mu aldatmış, üstüne kadını birde merdivenlerden itmiş, ulan ne adamlar var. Biz birini bulamayız." diyordu.

Arkadaşı kızarak;
"Polis memuru Ayhan işinize bakın."

Gelen ambulansla İnci'de hastaneye gönderilmişti...

Aradan kaç saat geçtiğinin farkında olmayan İnci şoktan çıkınca, kolundaki serumu söküp dışarı çıktı.
Danışma bölümünde duran kadına Derin'in odasını sordu. Derin'in durumu çok ağır değildi ama tedbir  amaçlı uyutuluyordu.

Odasını öğrendiği halde yanına gitmek istemiyordu. Acilde İnci'yi bulamayan polis memuru sinirle her yerde onu ararken, koridorda tepkisiz oturan İnci'yi görünce;
"Bütün gece sizinle uğraşamam ifadenizi almam gerekiyor." diyerek çıkıştı.

Ama İnci hala boş boş bakıyordu. Polis otosuyla karakola götürülen İnci bir odada, Sarp başka odada sorgulanıyordu. İnci ne kızabiliyor ne de kendince mantıklı bir açıklama bulabiliyordu...

Polis
"O evde neler oldu?"

İnci
"Bilmiyorum"

Polis
"Birlikte mi ittiniz kızı?"

İnci
"Ben evde bile değildim."

Polis
"Demek öyle nerdeyden peki"

İnci
"Okuldaydım. Kapıdan içeri adım attığımda o düştü." diyerek ağlamaya başladı. Gece boyunca ilk defa bir duygu belirtisi gösterebilmişti.

"Kim onlar, nerden tanıyorsun? Senin o evde ne işin vardı. " diyerek sorgulamaya devam ediyordu.

İnci bütün sorulara cevap vermiş olmasına rağmen adam ısrarla sorular sormaya devam ediyordu. Ama o saatte okulda olduğu anlaşılmıştı ve saatler sonra 
"Tamam çıkabilirsin." demişlerdi.

Ama inci koridorda ki sandalyelerden birine oturup kalmıştı.

"Hanımefendi gidebilirsiniz dedik." diyen sesin sahibine bakıp ;
"Sarp o nerde? Ona ne olacak?"

Polis Memur'u;
"Ben yapmadım, kaza oldu deyip duruyor. Ama bence o yaptı evin halinden belli... Seni aldatıp, hatta o kıza zarar veren caniyi mi bekliyorsun burada? " diyerek alaycı bir şekilde gülsedi.

İnci;
"O öyle biri değil, o cani değil." diyerek çıkışıp zorda olsa kendini dışarı attı.

Nereye gideceğini bilmeden biraz ilerledi. Eski ev arkadaşlarına gitse, ne olursa olsun orası  Derin'inde eviydi. O benim evimde çırılçıplaktı.. Bunun bir açıklaması yok beni ayakta uyuttular diye sinir krizi geçirmeye başladı. Sokağın ortasında öylece bağırıp ağlıyordu.