Heartless Romance

Chapter 6

NAGTITIMPI akong lumapit kay Claude na siyang mag-isa sa veranda. Nagpaalam kanina ang mga magulang niya dahil nakatanggap ng emergency texts ang mga ito, nagpapasundo na raw ang mga anak nilang kambal mula sa terminal ng bus. They’ll be back within an hour.

“What are you thinking, Claude?” I sternly asked.

Claude puffed his cigarette once before shifting his gaze to my direction. Since when did he smoke?

“I thought we’re just going to act, bakit ipapakasal tayo?” Hindi ko naitago ang munting frustration nang itanong iyon.

Itinapon niya ang stick ng sigarilyo bago nagsalita. “I don’t know, either.” Pakiramdam ko ay nag-init ang ulo ko. How can he chill like that?

“Do something! I can’t be married to you!” Hindi ko na tuloy napigilan ang pagtaas ng boses. “You’re the one who dragged me into this situation, now, fix it!”

Instead of answering, Claude just smirked at me.

“What if I don’t want to?” He inched closer while intently looking at me.

“No. Ayaw kong maitali sa ‘yo!” Hinampas ko ang dibdib nito para hindi siya tuluyang makadikit sa akin.

Claude laughed sexily. “Don’t worry, I don’t want to get tied with you, either.” If he doesn’t want to, then why is he trying to lock me up? Dahil lang ba sa gusto niya akong parusahan?

My forehead creased. I can’t understand what feeling struck on my chest after hearing those words. “I see. So sasabihin ko na lang ang totoo para hindi na nila ituloy ang kasal.” Nakayuko kong usal.

“Oh, c’mon. You’re thinking too much about it—”

“Seems like not a big deal, huh?!” I cut him off. Out of anger, I clenched my fist. “Kung sa ‘yo, wala lang ang pagpapakasal, for me, it’s a whole thing!”

Akma na akong tatalikuran siya nang hablutin niya ang braso ko.

“What?” I glared at him.

“Don’t make things complicated.” And what the hell does it means? “If we can fake the engagement, then we can fake our marriage, too.” Smirk playfully plastered across his face.

“Huh?” My brows arched; I’m getting confused. “Paano?” That’s the only thing I asked.

“Simple. I’ll hire a fake judge to settle everything.” Dala ng huling sinabi niya ay muli ko siyang hinarap. This time, frustration and madness slowly disappeared.

“Just make sure it will work.” Bagaman nasa tono ko pa rin ang pagsusungit ay nabawasan na ang galit.

“Kailan pa ba ako pumalya?” Pagmamayabang niya.

Sininghalan ko na lamang siya ‘tsaka ko napagdesisyunang magtungo sa botanical garden, kung saan may mapayapa at mabulaklak na tanawin, nagkalat din ang mga paruparo sa paligid.

I Indian seated on bermuda grass while enjoying the aesthetic scenery. Ang gaganda at ang kukulay ng mga halaman, idagdag pang presko ang hangin. Bigla ko tuloy naalala si mama. Mahilig kasi siya sa garden, iyon ang isa sa pinakagusto niyang libangan mula pa nang pagkabata ko. Kamusta na kaya siya? Hindi niya kaya ako nami-miss?

I sighed in discomfort. Mukhang matatagalan pa bago kami magkita. Pero gusto kong siguruhin na sa oras na ‘yon, successful na ako sa buhay at natupad ko na ang mga pangarap niya para sa akin. It’s not yet too late for that. Sa ngayon, wala pa akong ibang maihaharap sa kaniya kundi ang kahihiyan.

I don’t know how long I stayed in that place, I’m so preoccupied to be at sane. Talagang kapag pumapasok sa isipan ko si mama ay nagsisimula na akong mag-overthink ng mga bagay-bagay, hanggang sa lumalim. At dahil doon, ni hindi ko namalayang nakabalik na pala ng mansion sina Mrs. Fontanilla, kasama na ng mga ito ang kambal.

“Oh, my! Ikaw na ba ang magiging sister-in-law ko?” Pagsalubong na tili sa akin ng isang babae na kahawig ni Claude, iyon nga lang ay halatang mas bata ito kumpara sa kaniya ng ilang taon. Napangiwi ako nang yumakap ito nang mahigpit. “You’re prettier than I expected!”

Kimi na lamang akong tumawa ‘tsaka bahagya siyang ginantihan ng yakap. “I’m Arabelle Torres.”

Nakahinga ako nang maluwag nang kumalas ito sa akin. Paano ko ba sila dapat na pakitunguhan? Pinangungunahan kasi ako ng kahihiyan.

“I’m Claudine!” Masigla itong nakipagkilala sa akin. “And here’s my twin brother, Claudius, Deus for short.”

I greeted the young man beside her. Sa tantsa ko ay halos kasing-edad ko lang ang mga ‘to. I’m not wondering why, four years ang ag’wat ng edad namin ng kuya Claude nila.

“Hello, I’ve been hearing quite a lot of good things about you.” Claudius offered his hand while smiling at me, so I gladly shook it.

“Pleased to meet you, Claudius.” I smiled back.

“Mukhang hindi na mahihirapan si Ms. Aila na ayusan siya for your wedding, kuya, ah? She’s naturally beautiful.” Muli ay nagsalita si Claudine.

Matapos ang maigsing pag-uusap ay tinawag kaming lahat ng mommy nina Claude sa backyard pool para sa miryenda. Saglit pa kaming nakipagkuwentuhan. Their family seemed to like me, hindi ‘yong plastic na pakikitungo kundi ramdam ko talagang genuine silang lahat sa akin. Well, madali lang naman mahalata kung napipilitang makisama ang isang tao. Though, I still feel awkward. Hindi kasi ako nasanay na makipag-socialize sa kahit na kanino noon pa man.

Lalo akong nailang nang pag-usapan namin sa hapag ang patungkol sa kasal. “We’ve been working a lot for your marriage, kuya. Settled na talaga ang lahat. Ang kailangan na lang ay mamili ng date para sa kasal.” Nakangiting anunsyo ni Claudine.

“So. . . have you decided yet when to get married?” Mrs. Fontanilla smiled at me.

“Are you ready to get married, rather?” Dugtong naman ni Mr. Fontanilla.

Kimi naman akong napangiti. I’ve never been ready for this, sa totoo lang.

“Ang gusto sana namin ng daddy niyo, maikasal muna kayo before our flight to Germany. Next month na ‘yon.” Naikuwento ni Mrs. Fontanilla na next month ay luluwas na silang mag-asawa sa Germany.

“A’ight! I have a bright idea!” Claudine snapped. “Why don’t you spend your honeymoon in Germany?”

I didn’t like her idea, pero hindi na lang ako nagsalita.

Wala pang ilang segundo ay kaagad nang sumang-ayon ang mga magulang niya sa kaniya.

“Yup, Claude. Sumabay na lang kayo sa amin ng daddy niyo sa flight to have your honeymoon, even just for two weeks, mag-stay kayo ro’n.” Segunda ni Mrs. Fontanilla.

Palipat-lipat lamang ang tingin ko sa kanilang lahat habang nag-uusap. Si Claude naman ay tahimik lang din, patango-tango kapag may sina-suggest na idea sa kaniya patungkol sa kasal. I’ve noticed how he talk to his family, especially to his mother. Mostly ay hindi siya makatanggi.

Pero ayaw ko ng pakiramdam na ‘to. Buong buhay ko, si mama ang nag-decide para sa akin. Pati ba naman sa kasal, ibang tao pa rin ang magdedesisyon para sa akin? Kunsabagay, fake marriage lang naman ang magaganap.

“Well, mommy. Iyan ang hindi ko mapapayagan. Belle can’t leave her studies here.” Sa wakas ay nagsalita si Claude. “At bago ko makalimutan, I already hired a judge, mom.” He flashed a smile.

“Oh, what a surprise. But if that’s the case then you can just choose where you want to have the honeymoon between our properties.” Mukhang spoiled ang mga anak ni Mrs. Fontanilla sa kaniya, isang sabi lang kasi ng mga ito ay pumapayag na kaagad siya. “And about the judge, we’re about to hire a priest pero kung nakapili ka na pala, then so be it! Hindi ko naman ine-expect na ganiyan ka ka-excited sa sarili mong kasal, hijo.” Tawa pa nito.

Phew. Good thing they’ve let him decide about the judge. Ngayon, puwede na akong huminga nang maluwag, makakampante na rin ako na peke talaga ang magaganap na kasalan.

“Settled, then. We’ll pick the date for our marriage a week before you leave for Germany.” Claude announced with finality.

“Goodness! I’m more than excited for your beach wedding next month!” Claudine exclaimed.